جای خالی انبوه مخاطبان در آیین یادبود کیومرث پوراحمد

عصر ایران؛ سروش بامداد - دیروز یکشنبه 20 فروردین 1401 مراسم ترحیم و یادبود زنده یاد کیومرث پوراحمد کارگردان فقید سینمای ایران در مسجد جامع شهرک غرب تهران برگزار شد و تصاویر آن نیز در خبرجداگانه ای منتشر شده و در پیوند با همین متن می توانید ملاحظه کنید.

هر چند وجه غالب حاضران با هنرمندانی است که طبعا مغموم و بهت زده از این اتفاق در مراسم شرکت کرده اند اما به چند نکته دیگر هم می توان اشاره کرد:

اول: حضور هم صنفی ها و سینماگرانی که با او کار کرده یا نکرده اند قابل پیش بینی بود و طبیعی هم هست. مرحوم پوراحمد یکی از وزنه های سینمای ایران و از فعالان صنفی بوده و از آمدن ها نباید شگفت زده شد. از نیامده ها باید پرسید کی باید بمیرد که بیایید؟ هر چند که هر کس گرفتاری خاص خود را دارد ولی اقتضای این واقعه حضور همکاران بوده است.

دوم: کل خانواده سینما 6 هزار نفر است و مخاطبان مهم اند. کیومرث پوراحمد با «قصه های مجید» و «خواهران غریب» و «شب یلدا» و «سرنخ» برای کثیری از مردم در چند نسل خاطره ساخته است. چرا از انبوه این مخاطبان چندان خبری نبود؟ نویسنده و فیلم ساز و شاعر را تنها همکاران او نمی‌شناسند بلکه طرف او بیشتر مخاطبانی هستند که با آثار آنان زندگی کرده اند ولی خودشان آنها را نمی شناسند. هنرمندان و بازیگران و همکاران به جای خود اما از میلیون ها ایرانی که قصه های مجید را از تلویزیون می دیدند و می پسندیدند چند نفر آمدند؟ مگر برای احمد شاملو یا تختی فقط شاعران و کشتی گیران آمدند؟ مخاطبان مهم ترند.

سوم: برگزاری مجلس ترحیم در مسجد سنتی دینی است ولی کافی نیست و برگزاری آیینی به یاد او در تالاری بزرگ را منتفی نمی کند. این آیین بهتر است در خانه سینما برگزار شود.

چهارم: این که از مدیران صدا و سیمایی که از محتواهای تولیدی مرحوم پوراحمد استفاده می کرده مدیر رده بالایی نیامده بود یا در تصاویر دیده نمی شود نشان دهنده آن است که صدا وسیما روز به روز بسته تر می شود. از بودجه متعلق به 85 میلیون ایرانی ارتزاق می کند اما مطابق با سلایق همگان نیست.

پنجم: حضور روحانیونی چون حجت الاسلام زایری و چهره های غیر سینمایی مانند عادل فردوسی پور البته شایسته تکریم است اما از انبوه روحانیون و صاحب منصبان می توان پرسید آیا هیچ یک از شما با قصه های مجید خاطره ندارید؟ مگر این همه از فرهنگ ایرانی سخن نمی گویید؟ از قصه های مجید ایرانی تر چه؟ از شخصیت بی بی مادرتر که؟

ششم: یکی از دلایل در این فاصله گیری شاید شکل مرگ مرحوم پوراحمد باشد. اما اگر به سکته یا از سرطان درگذشته بود هم باز چون تظاهر ایدیولوژیک نداشت و حرف خود را رک و راست مطرح می کرد بعید بود بیایند.

کوتاه این که جامعه دوپاره شده و این دوپارگی خود را در مراسم ترحیم هم نشان می دهد. هر چند در این فقره به گسستگی نسلی هم می توان اشاره کرد. چندان که نسل قبل و قبل تر کاملا مرحوم پوراحمد را می شناختند و دهه هشتادی ها چندان ارتباطی نداشتند.

ببینید | پنیرهای فرانسوی با طعم بریتانیایی؛ انگلیسی‌ها وارد پنیرسازی شدند

ببینید | یک مرد روسی از طبقه 19 روی ماشین شاسی بلند افتاد و زنده ماند!