جای سیدمحمود دعایی در فضای رسانه‌ای کشور خالی است

رئیس فرهنگستان زبان گفت: یکی از ویژگی‌های سیدمحمود دعایی دوری از جاه طلبی بود و اگر کاری می‌کرد بی منت بود. به همین دلیل معتقدم جای او در فضای فرهنگی و رسانه‌ای کشور خالی است.

به گزارش خبرنگار مهر، آئین بزرگداشت اولین سالگرد درگذشت حجت الاسلام والمسلمین سید محمود دعایی دیروز سه‌شنبه 9 خرداد در مؤسسه اطلاعات برگزار شد.

غلامعلی حداد عادل رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در این‌گرامیداشت، گفت: یک سال است که جای مرحوم دعایی در جلسات فرهنگی و علمی جمهوری اسلامی خالی است. از آن جهت که آقای دعایی پای ثابت این جلسات بود. او در جلسات به اعتبار موضوع جلسه شرکت می‌کرد نه عرض و طول جلسه و منتظر دعوت و اصرار دیگران نمی‌ماند و به برنامه‌های مطبوعاتی اهمیت می‌داد.

وی افزود: وقتی مرحوم دعایی در جلسه‌ای شرکت می‌کرد، ساده و بی پیرایه بود. یکی از دعواهای دعوت کنندگان با ایشان این بود که چرا صف اول نمی‌نشینند ولی ایشان اصرار داشت که از درِ پشتی مجلس وارد شود و جایی در گوشه‌ای پیدا کند. ایشان واقعاً بی ریا بود.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در ادامه گفت: آقای دعایی در هر جلسه‌ای که شرکت می‌کرد، فردای آن روز گزارش جلسه را در روزنامه اطلاعات منتشر می‌کرد. روزنامه اطلاعات قدیمی ترین روزنامه‌ای است که به حیات خود ادامه می‌دهد و به همین قدمت تعدادی خواننده سالخورده و قدیمی دارد. هنر ایشان این بود که آنها را حفظ کند. مرحوم دعایی از شخصیت‌های دلسوز برای فرهنگ ایران و ادبیات فارسی بودند و کارشان درست بود که رهبر انقلاب هم به این سیاست درست ایشان در روزنامه اطلاعات توجه داشتند. به همین خاطر وقتی خواستند برای روزنامه اطلاعات جانشین تعیین کنند به آقای صالحی توصیه کردند که این خصوصیات را از دست ندهند.

حداد عادل گفت: آقای دعایی نیتش بر جذب بود و افراد را تا جای ممکن جذب می‌کرد. دائم به هرکسی می‌رسید سفارش دیگران می‌کرد و به تعبیری گره گشا بودند. ممکن بود عده‌ای با ایشان اختلاف نظر داشته باشند ولی این اختلاف نظر در مصادیق بود نه مبانی. صداقت آقای دعایی مورد قبول همه بود. از نشانه‌های صداقتش پاکدستی اش بود که در ساده زیستی اش تجلی می‌کرد. ویژگی بعدی پاکدامنی و پاک چشمی ایشان و دوری از جاه طلبی بود. اگر کاری می‌کرد بی منت و بی توقع بود. به همین دلیل معتقدم جای مرحوم دعایی در فضای فرهنگی و رسانه‌ای کشور خالی است.