جدایی روئینگ از قایقرانی؛ تکرار تجربه تلخ یا اتفاقی جدید؟

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، خبر جدایی روئینگ از فدراسیون قایقرانی به همان اندازه که عجیب بود، شوکه کننده هم بود چرا که در روزهایی که روئینگ با مشکل عدم زیرساخت مناسب از جمله نداشتن پیست استاندارد در مسافت 2 هزار متر دست و پنجه نرم می‌کند، فعالیت این رشته به صورت مستقل سؤالات زیادی را در ذهن به وجود می‌آورد.

مهم‌ترین مسئله در بحث جدایی روئینگ از فدراسیون قایقرانی نداشتن ساختمان فدراسیون به عنوان مرکز اصلی تصمیم‌گیری برای این رشته است. در حالی که ورزش کشور و فدراسیون‌های ورزشی با افزایش هزینه‌ها و در کنار آن کمبود بودجه و مشکلات مالی رو‌به‌رو هستند، تهیه ساختمان اداری برای فدراسیون روئینگ که رشته‌ای مدال‌آور و المپیکی است، هزینه زیادی دارد و بخش عمده بودجه مورد نظر برای این رشته صرف خرید و یا اجاره ساختمان خواهد شد؛ مگر اینکه وزارت ورزش ساختمانی را به این فدراسیون بدهد.

اگر روئینگ بخواهد به صورت مستقل عمل کند، قطعاً به یک ساختمان مناسب نزدیک پیست تمرین، انبار و ساختمانی برای نگهداری قایق و تجهیزات، سالن بدنسازی و حتی خوابگاه نیاز دارد و اینها به عنوان اولین نیاز یک رشته المپیکی، نیازمند هزینه زیادی است. این در شرایطی است که فدراسیون فعلی قایقرانی دارای یک ساختمان اداری مناسب بوده که البته در زمان ریاست دنیامالی در این فدراسیون ساخته شده است. ساختمان فعلی مشرف به دریاچه آزادی و دارای امکانات مناسب و انبار و سایر نیازهای قایقرانی است. استارت احداث خوابگاه این رشته نیز در زمان ریاست سهرابیان زده شده و قایقرانان صاحب یک خوابگاه مستقل خواهند شد.

در خصوص محل برگزاری اردوها نیز صحبت از تمرین قایقرانان پشت سدها است که البته همین رویه در فدراسیون فعلی نیز طی و اردوها یا خارج از کشور و در سدهایی که شرایط مناسب داشتند برگزار می‌شد.

نکته قابل تأمل زمان این تصمیم است. روئینگ رشته اصلی قایقرانی ایران بوده که بیشترین مدال‌ها را کسب کرده است. آیا بدون وجود زیر ساخت‌ها و امکاناتی بیشتر از شرایط فعلی این رشته می‌تواند حرفی برای گفتن داشته باشد؟ آیا اصلاً برای زیرساخت‌ها کاری شده و اگر شده چرا اطلاع‌رسانی صورت نگرفته است؟

احمد دنیامالی، وزیر ورزش و جوانان بارها در صحبت‌های خود بر برنامه‌ریزی و توجه ویژه به بازی‌های آسیایی 2026 ناگویا تاکید کرده است. با این حال باید این نکته را مدنظر قرار داد که دو سال فرصت مناسبی برای تحولی به این بزرگی در روئینگ نیست و این تغییرات حداقل شش ماه تا یک سال از زمان این رشته را از بین خواهد برد.

در کنار این مسائل بد نیست نگاهی به تجربه بد جدایی رشته‌ها از فدراسیون و ایجاد انجمن‌ها و فدراسیون‌های جدید در ادوار گذشته داشته باشیم. در دوره حمید سجادی و با نظر شخص وزیر وقت 3 فدراسیون بادبانی، ورزش‌های ساحلی و راگبی تأسیس شد و چند ماهی هم فعالیت کرد اما پس از جدایی سجادی از وزارت، در دوره کیومرث هاشمی هر 3 فدراسیون منحل شد و قرار است فدراسیون بادبانی به عنوان انجمن به کارش ادامه دهد و دو فدراسیون دیگر فعلاً خبری از ادامه کار ندارد.

همه این موارد از این جهت گفته شد که اگر قرار است تصمیمی گرفته شود همه جوانب آن باید سنجیده شود تا مبادا اتفاقات بدی رخ دهد. فعلاً که در جدایی روئینگ از قایقرانی این اتفاق نیفتاده یا اگر رخ داده اطلاع‌رسانی صورت نگرفته است.