«جمال آقا» متفاوت‌ترین خواجه در سریال جیران / فتحی چیز عجیب و غریبی از ما نمی‌خواست
اولین چیزی که به ذهن همه می‌آید این است که خواجگان، بدن و صورت بدون مو و صدای دو رگه و رفتارهای زنانه دارند اما آقای فتحی اصلا به این صورت به کاراکتر خواجهها نگاه نمی‌کرد.
عصرایران - سیاوش چراغی‌پور که این روزها مردم او را در سریال جیران به کارگردانی حسن فتحی در نقش کوچول خان می‌بینند، بازیگری است که از دنیای تئاتر به سینما، تلویزیون و شبکه نمایش خانگی آمده است.
نخستین حضور تصویری او در سال 75 با سریال «دوقلوها» اتفاق افتاد و به دنبال آن در سال 80 با فیلم من ترانه 15 سال دارم روی پرده سینما دیده شد و از آن پس در آثار بسیاری از فیلمسازان بزرگ ایفای نقش کرد.
حالا در ادامه گفت‌وگوی ما با این بازیگر سینما و تلویزیون در مورد سریال جیران را بخوانید:
*چرا بازی در نقش جمال آقای سریال «جیران» را پذیرفتید؟
-«جمال آقا» یا «کوچول خان»، نقش متفاوتی در کارنامه کاری من بود. هم تجربه کار تاریخی نداشتم و هم چنین نقشی را بازی نکرده بودم. این نقش را به خاطر فراز و فرودهای شخصیتی و موقعیتی اش دوست داشتم و به عنوان یک بازیگر برایم جذاب بود که این تغییرات در حال و هوای نقش را بازی و تجربه کنم.
*بازی در نقش یک خواجه، برایتان سخت نبود؟
- برای کار جیران نه. چون آقای فتحی چیز عجیب و غریبی از ما نمی‌خواست. اولین چیزی که به ذهن همه می‌آید این است که خواجگان، بدن و صورت بدون مو و صدای دو رگه و رفتارهای زنانه دارند اما آقای فتحی اصلا به این صورت به کاراکتر خواجهها نگاه نمی‌کرد و نظرش این بود که خواجهها باید رنگ‌های مختلف داشته باشند و هر کدام یک جور متفاوتی نقش‌شان را بازی کنند. این مهم بود که در موقعیت‌ها و تصمیم‌های مربوط به قصه، شخصیت‌ها موقعیت را درست دریابند و اجرا کنند.
*کاراکتر «کوچول خان» چه ویژگی خاص و متفاوتی داشت؟
- جمال آقا متفاوت‌ترین خواجه دربار است چرا که مدام تغییر موقعیت می‌دهد. یک بار عجز و لابه می‌کند که در دربار پذیرفته شود، یک بار توطئه چینی می‌کند، در یک موقعیتی زیر آب عزیز آقا را می‌زند که جای او را بگیرد و بعد به قدرت می‌رسد و یک موقعیت دیگر را تجربه می‌کند. این متفاوت بودن و چند رنگی کاراکتر، آن را خاص کرد و بازی در موقعیت‌های مختلف، بسیار جذاب بود.
*از تجربه کار با حسن فتحی بگویید؟
- آقای فتحی یک کارگردان منظم و با برنامه است که مبنای کارشان بر تمرکز بر سکانس‌هاست. من از ایشان بسیار آموختم و کار با ایشان برایم تجربه جذابی بود. آقای فتحی کارگردان متفاوتی است و می‌توانم بگویم مشابه ایشان را ندیدم و چون وجه اشتراکات ایشان با کارگردان‌های دیگر کم است، یک مقدار کار با ایشان را سخت می‌کند اما در تعامل خوبی که با بازیگران و عوامل دارند، کار به خوبی و بدون مشکل پیش می‌رود.
*به نظر شما انبوه نقش‌های خواجگان، شخصیت پردازی‌شان را شبیه به هم نکرده است؟ یا به اندازه کافی تمایز دارند که در ذهن مخاطب ماندگار شوند؟
- بله، خواجهها شخصیت‌های متفاوتی دارند و به نظرم شبیه به هم نیستند. یک خواجه، رفتار زنانه دارد، یکی بسیار جدی است، یکی مارموز و یکی بسیار مهربان و دلسوز است و برخی خنثی هستند. اگر شخصیت خواجهها تک به تک در ذهن مخاطب ماندگار نشود دلیلش این است که به برخی از آن‌ها در قصه، کمتر پرداخته شده و تمرکزی روی نقش‌شان نبوده اما گلشن، روشن، عزیز آقا، خواجه باشی و جمال آقا، خواجه‌هایی که حضور پررنگ‌تری دارند و به قصه جهت می‌دهند، هر کدام یک شخصیت منحصر به فرد دارند و شبیه به هم نیستند.
*چرا نقش خواجگان اغلب بار کمیک دارد؟ این طنز شخصیت‌ها ریشه در واقعیت تاریخی دارد یا برداشت تیم جیران بوده است؟
- ریشه وجود رگه‌هایی از طنز در شخصیت خواجهها، تاریخی است و از شنیده‌های ما درباره خواجهها نشات گرفته است. خواجهها به دلیل اختگی، شرایط متفاوتی نسبت به دیگر مردان دارند و مردان محرمی هستند در بین زنان شاه که به تبع حجم ارتباطی که با زنان حرمسرا دارند برخی از رفتارهایشان شبیه به آن‌ها می‌شود. گاهی فتنه گری می‌کنند، خبرچینی می‌کنند، توطئه می‌کنند و از طرفی دیگر چون زنان دربار زمان زیادی را صرف مجالس بزم و دورهمی‌های زنانه می‌کردند این خواجهها در بزم‌ها مجلس گرم کن بودند و باید شوخی و طنازی می‌کردند و می‌خواندند و می‌رقصیدند و زنان را می‌خنداندند. همه این عوامل باعث می‌شده که شخصیت خواجهها شوخ و طناز باشد.
کانال عصر ایران در تلگرام