جنبش دانشجویی؛ «میدان‌دار تحول» یا «تماشاگر وضع موجود»؟!
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، بیانیه تحلیلی جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب درباره سطح تحلیل دانشجویان به شرح زیر است: جنبش دانشجویی در ایران همواره در مرکز تحولات فکری و سیاسی قرار داشته است. رهبر معظم انقلاب در دیدار اخیر با دانشجویان، با اشاره به رشد سطح تحلیل و تفکر دانشجویان، این قشر را به عنوان «امید اصلی کشور» و محور پیشرفت معرفی کردند. ایشان...
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، بیانیه تحلیلی جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب درباره سطح تحلیل دانشجویان به شرح زیر است:
جنبش دانشجویی در ایران همواره در مرکز تحولات فکری و سیاسی قرار داشته است. رهبر معظم انقلاب در دیدار اخیر با دانشجویان، با اشاره به رشد سطح تحلیل و تفکر دانشجویان، این قشر را به عنوان «امید اصلی کشور» و محور پیشرفت معرفی کردند. ایشان با تأکید بر هویت مستقل دانشجویی و لزوم پرهیز از خودباختگی در برابر تمدن غرب، بر مسئولیت خطیر تشکل‌های دانشجویی در تبیین مسائل واقعی دانشگاه و کشور و تولید محتوای فکری اصیل پای فشردند. اما پرسش اساسی این است: آیا جنبش دانشجویی امروز، با وجود چالش‌های پیش رو، توانسته به این نقش بی‌بدیل خود به عنوان «میدان‌دار تحول» عمل کند، یا در دام انفعال و تکرار گفتمان‌های کلی سیاسی گرفتار شده است؟
انتقاد رهبری نشان می‌دهد برخی تشکل‌ها به جای پرداختن بر تبیین مسائل درون دانشگاه، به سمت موضوعات کلی‌تر منحرف شده‌اند. اینجا هم‌اندیشی باید به بازتعریف اولویت‌ها بینجامد. هم‌اندیشی زمانی محقق می‌شود که تشکل‌ها از تبدیل شدن به «تک‌صدایی» بپرهیزند. تشکل‌های دانشجویی به جای تقلید از گفتمان‌های سیاسی بیرون دانشگاه، باید فضای امن برای نقد همان دیدگاه ها را درون دانشگاه فراهم کنند. این همان «آزاداندیشی» است که رهبری بر آن اصرار دارد.
اگر هم‌اندیشی می‌تواند دانشگاه را از «صحنه نقد» به «میدان عمل» تبدیل کند، چرا برخی تشکل‌ها هنوز در قفل «تک‌صدایی» مانده‌اند؟ راه گشایش این بن‌بست چیست؟
رهبر فرزانه انقلاب، با تاکید بر «امید من فقط شما جوان‌ها هستید»، نه تنها به ظرفیت دانشجویان اعتبار می‌بخشد، بلکه تشکل‌های دانشجویی را به مثابه کانون‌های تولید فکر و عمل معرفی می‌کند. این اعتماد، سنگ بنای هم‌اندیشی است: وقتی رهبری از «موفقیت‌های چشمگیر کشور» به عنوان ثمره اعتماد به جوانان یاد می‌کند، در واقع به تشکل‌ها هشدار می‌دهد که فعالیت‌های جمعی باید معطوف به حل مسائل واقعی دانشگاه و کشور باشد، نه صرفاً شعارزدگی.
تشکل‌های دانشجویی در تقاطع امید و انتقاد قرار دارند. موفقیت این تشکیلات در گرو خلق فضایی است که در عین حفظ وفاداری به آرمان‌های انقلاب، جسارت پرسشگری و مطالبه گری را تقویت کند. رهبری با تشخیص «رشد سطح تحلیل دانشجویان»، به طور غیرمستقیم به تشکل‌ها می‌گوید:
«هم‌اندیشی را از شعار به عمل تبدیل کنید؛ دانشگاه را به آزمایشگاهی برای حل مسائل دانشگاه و کشور تبدیل کنید و مراقب باشید نقدها به بن‌بست‌نمایی نینجامد!». آینده جنبش دانشجویی نیز در گرو عبور از حاشیه‌ها و تمرکز بر علم، معنویت، و گفتگوی سازنده می‌باشد.