جوانمردی: سال‌هاست از نعمت کادرفنی محرومم / با خوشحالی می‌روم

به گزارش خبرنگار اعزامی خبرگزاری تسنیم از پاریس، ساره جوانمردی در خصوص تصمیم خود برای خداحافظی از دنیای قهرمانی پس از کسب جایگاه پنجمی در مسابقات میکس تپانچه خفیف 50 متر SH1 اظهارداشت: بعد از مسابقه تپانچه 10 متر قصد خداحافظی داشتم، اما دیدم یک مسابقه دیگر پیش رو دارم و باید با امید بیشتری ادامه بدهم، امید هم داشتم که بتوانم در رقابت امروز یکی از سه سکو و مدال آن را بگیرم، اما خدا نخواست. همیشه به خدا می‌گویم آنچه برایم مقدر کردی، اتفاق بیفتد. هیچ وقت هیچ چیز را به زور از خدا نخواستم.

وی با اشاره به عملکردش در میکس تپانچه خفیف 50 متر SH1 برگزار شد، گفت: در مرحله مقدماتی خیلی خوب بودم و از عملکرم راضی‌ام، اما فینال را دوست نداشتم. شرمنده مردم شدم و امیدوارم همان مدال طلای تپانچه 10 متر را از من بپذیرند.

ملی پوش پاراتیراندازی در مورد تصمیمی که برای خداحافظی از دنیای قهرمانی گرفته است، گفت: به نظر می‌رسد ورزشکارانی هستند که بتوان روی آنها سرمایه گذاری کرد. به قول یک بنده خدایی تا بازیکن 18 ساله داریم چرا باید روی فرد 40 ساله سرمایه‌گذاری کرد.

جوانمردی که چهار طلای پارالمپیک در کارنامه دارد، ادامه داد: امروز می‌خواهم به آن بنده خدا بگویم هنوز دود از کنده بلند می‌شود و هنوز ساره جوانمردی آنقدر توانمند است که طلای پارالمپیک و پنجمین مدالش (4 طلا و یک برنز) در این بازی‌ها را بگیرد. امیدوارم تیم ملی پاراتیراندازی با بازیکنان جدید موفق باشد و بتواند مدال‌های طلا را تا چند پارالمپیک بعد حفظ کند.

دارنده 4 مدال طلای پارالمپیک در مورد برنامه‌هایی که برای دوران بعد از خداحافظی خود دارد، خاطرنشان کرد: فعلا برنامه‌ای ندارم، می‌خواهم استراحت کنم و به کارهای عقب افتاده زندگی و فرزندم برسم. دو هفته از او دور بودم و این تجربه تلخ و سختی بود. این اولین بار بود به این اندازه دور بودم و می‌خواهم از این به بعد بیشتر برای او مادری کنم. در چندماه اخیر واقعا نتوانستم آنطور که باید به او برسم.

جوانمردی در مورد دوران قهرمان خود عنوان کرد: شاید بگویند چه قضاوت خودخواهانه‌ای دارم، اما اگر بخواهم قضاوت عادلانه داشته باشم باید بگویم ساره جوانمردی در چهار پارالمپیکی که در آن حضور داشت، به عنوان پدیده حضور پیدا کرد. قبل از من بودند پاراتیراندازانی که در پارالمپیک مدال گرفتند، اما مستمر نبود. ساره جوانمردی ثابت کرد که یک خانم با همه مشکلات و محدودیت‌ها می تواند به عنوان یک ورزشکار شاخص و نخبه راهش را ادامه بدهد.

وی در عین حال تاکید کرد: دور از ذهن نیست که در پاراتیراندازی بتوانیم دوباره چنین ورزشکاری داشته باشیم. از نظر روحی و روانی واقعاً دیگر کشش نداشتم و به همین دلیل تصمیم به خداحافظی گرفتم.

جوانمردی که در پارالمپیک ریو به دو مدال طلا دست یافت با اشاره به رقابت‌های امروز که در تپانچه خفیف 50 متر SH1 برگزار شد، تصریح کرد: پاراتیراندازی ایران برای این ماده چیزی نکاشت که بخواهد برداشت کند. بعد از سه سال و نیم یعنی بعد از توکیو که تیر زده بودم دیگه تا سه ماه پیش تیر نزده بودم. 5 جلسه تمرین کردم و رفتم کره جنوبی، آنجا مدال نگرفتم اما رکوردشکنی داشتم. بعد از آن به رئیس فدراسیون (جلیل کوهپایه زاده) درخواست تمرینات بین اردویی دادم، اما آن را رد کرد.

وی در این زمینه افزود: برای تمرین بین اردویی فشنگ می‌خواستم، اما رئیس فدراسیون گفت فقط در حضور مربی می‌توانم تمرین کنم. با آن زمان کم همین که مرحله مقدماتی را توانستم جمع کنم، خواست خدا بود و شاید اگر بیشتر از این می خواستم، زیاده خواهی بود. البته در پارالمپیک برزیل دو طلا گرفتم و ثابت کردم این شدنی است. در توکیو در مرحله مقدماتی اول شدم، اما فینال را بدون مدال تمام کردم.

وی افزود: فکر می‌کنم هرچه بکاریم، برداشت می‌کنیم و کاشته خوبی برای برداشت نداشتیم. واقعاً دوست ندارم پاراتیراندازی جزو رشته‌هایی باشد که از دوره مدال آوری دور شود.

جوانمردی یادآور شد: باید بنیه پاراتیراندازی از نظر کادرفنی قوی شود تا بتوانیم ورزشکاران خوبی تربیت کنیم. وقتی کادر فنی نداشته باشیم، نمی‌توانیم آموزش داشته باشیم. ساره اگر امروز در پارالمپیک حضور پیدا کرد بدون مربی و بدون کادر فنی بود.

وی با بیان اینکه نمی‌گویم اصلا کمک نبودند، تاکید کرد: بخشی از کادر فنی کمک بودند، اما معمولاً از سرمربی انتظار می‌رود نقش اصلی را بالای سر تیم ایفا کند. ساره اگر امروز در باری‌های پاریس است، بدون حضور مربی تمرین کرد، بدون حضور مربی اینجا بود و بدون حضور مربی مدال گرفت. به این افتخار می‌کنم که با قدرت، نیرو و اراده‌های شخصی خودم تمرین کردم و مدال گرفتم.

این پارالمپین ایران با اشاره به برخی اتفاقات گذشته گفت: زمانی گفتم که تیم ملی نیاز به مربیان قدرتر در کنار مربیان فعلی دارد تا صعود کنیم، اما حرف من طور دیگر برداشت شد و من شدم آدم بد ماجرا؛ سالیان سال است از نعمت کادر فنی محرومم، اما خوشحالم و با آرامش می‌روم.

جوانمردی در پایان در مورد بوسه بر قرآن و پرچم که بعد از کسب مدال طلا در تپانچه 10 متر اقدام به انجام آن کرد، گفت: قرآنی که من بوسیدم 17 سال است که همراه و یار من و در خط‌ها کنار من است، جلد آن پاره شده چون سفرهای زیادی کنار من بوده است، اما با داشتنش خیلی آرامش می‌گیرم. شاید خیلی‌ها به این موضوع گارد داشته باشند، اما مونس من قرآن است.

ساره جوانمردی در پایان و در ادامه این موضوع گفت: فارق از همه مسائل فکر می‌کنم همه به پرچم کشورمان عِرق داریم، عِرق به وطن و پرچم اینجا نمود بیشتری دارد. خوشحالم که توانستم برای آخرین بار باعث اهتزاز پرچم و نواخته شدن سرود کشورم شدم، آن لحظه به این فکر می‌کردم که برای آخرین بار است و دلم برای این صحنه تنگ می‌شود.