حجاب حتی در نشست‌های تخصصی هم ناشناخته است
گروه زنان و جوانان خبرگزاری فارس؛ صغری عاشوری کارشناس ارشد مطالعات زنان: از دو ماه اخیر تاکنون تب و تاب گفت‌وگو‌ها پیرامون مسئله‌ی حجاب زنان، لایحه‌ی عفاف و حجاب، نقدها و حمایت‌ها از این لایحه بالا گرفته است. پیرامون این انباشت گفت‌وگویی نیز نشست‌های تخصصی زیادی از طیف‌های مختلف علمی با گرایش‌های علوم اجتماعی، فقهی و حقوقی و حتی سیاسی پیرامون حجاب برگزار شده است و یا در دست برگزاری می‌باشند. در این یادداشت قصد داریم پیرامون یکی از نشست‌های اخیر که در تاریخ 30 مرداد با موضوع «چالش حجاب؛ واقعیت‌ها و راهکارها» بپردازیم. از واقعیت‌های موجود پیرامون مسئله‌ی حجاب، نشناخته شدن همه جانبه‌ی کلان مسئله‌ی حجاب در جهانبینی اسلامی است. این امر سبب می‌شود که حجاب صرفا به عنوان یک «ارزش» و «انتخاب شخصی» شناخته شود و این خود یک آسیب بزرگ به نام تقلیل گرایی و دور شدن از فهم واقعیت‌هایی است که مسبب اصلی ایجاد چنین مسئله‌ای شده اند.
در نشست مذکور نیز ما شاهد این تقلیل گرایی رایج پیرامون حجاب می‌باشیم. سه کارشناس محترم این برنامه نیز به ماننده بسیاری از نشستها حجاب را امری شخصی و وابسته به نظر شخص دانستند درحالی که در جهانبینی اسلام حجاب یک کلان موضوع بسیط در جامعه است که بنا به هر بخش و زاویه‌ای از جامعه به صورتی بروز و ظهور می‌یابد. در واقع حجاب اسلامی همچون پازلی می‌باشد که یکی از قطعات آن پوشش شرعی زنان می‌باشد. کلان موضوع حجاب یک امر الهی اجتماعی است که در آیات حجاب در قرآن کریم صراحتا طرح موضوع شده است اگرچه که در میان نشست‌های تخصصی، آسیب شناسی و اندیشه‌ای پیرامون حجاب خیلی مورد پرداخت واقع نشده اند. در کلان موضوع حجاب، یکی از پازلها آیه‌ی 31 سوره مبارکه نور می‌باشد که حدود پوشش شرعی اسلامی و رفتار را در قالب حریم شهروندی الهی ذیل مفهوم «محرم» و «نامحرم» تعریف می‌نماید. اما آیه‌ی حجاب تنها در آیه‌ی 31 سوره نور محدود نشده است بلکه آیات 58 تا 60 سوره نور و آیات 31 تا 33 سوره‌ی اعراف نیز به سایر قطعات پازل حجاب در جهان بینی الهی می‌پردازد. در آیات 58 تا 60 سوره نور خداوند از حریم شخصی و التزام همه‌گان به رعایت حدود حریم شخصی خود و دیگران می‌پردازد؛ بر این اساس تعاملات میان فردی را حتی در جامعه کوچک خانواده مستلزم رعایت دو عنصر «حریم مستور» که همان اتاق شخصی دربسته است و عنصر «اجازه گرفتن افراد»، حتی اگر فرزندان کوچک خانواده باشند برای ورود به این حریم شخصی می‌داند.
آیات 31 تا 33 سوره اعراف نیز از حجاب اسراف نکردن افراد جامعه اسلامی در مواجهه با مای گرایی و مصرف‌زدگی می‌گوید. در ادامه نیز تعاملات میان فردی افراد در جامعه را در قالب سبک زندگی بیان می‌کند. به عبارت دیگر حجاب نوعی سبک زندگی است که در سطوح پوشش، معماری، آداب معاشرت و سلسله رفتا رهای اجتماعی گنجانده شده است. این سبک زندگی از ملزومات رشد انسان محسوب می‌شود و او را در دایره تمدنی قرار می‌دهد. با چنین عینکی اگر به مسئله‌ی حجاب در ایران 1401 بپردازیم درمی‌یابیم که حجاب صرفا امر ارزشی و شخصی نیست بلکه نرم افزاری اسلامی برای تحقق سبک زندگی عفیفانه است. برای حل آشفتگی حجاب به مثابه پوشش شرعی زنان ایرانی (یکی از قطعات پازل حجاب) می‌بایست سایر قطعات پازل در کنار یکدیگر بنشینند.
از اشکالات رایج نشست «چالش حجاب؛ واقعیت‌ها وراهکارها» آن بود که راهکارشان صرفا در این خلاصه می‌شد که امر پوشش شرعی امر شخصی است و حجاب فقط این است. کارشناسان مدعو علیرغم نقدهایی که به حاکمیت در رابطه با اتخاذ برورد سلبی در کنار برخورد ایجابی در نظر گرفته است نسبت به فرهنگ عامه جامعه ایرانی که به طور مسلم اسلامی است و وظیفه‌ی حاکمیت در قبال حراست ازفرهنگ اجتماعی و شهروندان خود هیچ حق و تکلیفی را بیان نکرده‌اند و شفاف نگفتند که حاکمیت برای مقابله نمودن با فرهنگ‌های رقیب و متعارض چه راهبردهایی را در راستای حفظ فرهنگ جامعه و شهروندانش باید در پیش بگیرد؟! سوالی که در ذهن شکل می‌گیرد آن است که آیا سه کارشناس مدعو؛ قبول دارند که ایران 1401 مورد تهاجم گروهک‌های تروریستی مسلح و اقدامات شرارت آمیزی است که اکثریت آنها توسط سربازان گمنام امام زمان (عج) خنثی می‌شوند؟ آیا کشور ما که تهدیدهای تروریستی و مسلحانه زیادی می‌شود، دو حادثه‌ی دلخراش شاهچراغ را دیده است؛ از تهدیدهای فرهنگی - اجتماعی گروه‌های وابسته به سرویس‌های اطلاعاتی دولت‌های بیگانه و استعمارگر مصون است؟ آیا کارشناس مدعو در جریان پول پاشی‌ها و هدایت نمودن معاندین اسلام و انقلاب اسلامی توسط پیاده نظامان سرویس‌های جاسوسی سیا و ام آی سیکس همچون مصی علی‌نژاد، عوامل برنامه صدای آمریکا، اینترنشنال، بی‌بی‌سی، منوتو و... نیستند؟
با نگاهی اجمالی به تاریخ استعمار و یا سوال نمودن از هوش مصنوعی (چت جی‌بی‌تی) در رابطه با چگونگی مستعمره شدن اغلب کشورهای آسیایی می‌بینیم که شگرد تکراری اما مثمرثمر کشورهای استعمارگر برای غارت کشورها مسلط نمودن فکر و فرهنگ خود در این کشورها در راستای جدا نمودن آنان از فرهنگ اصیل خودشان است، این اولین و مهمترین گام استعمارگری است. لذا اگر ایران از معدود کشورهایی است که به دهان شوم استعمار نرفته است به دلیل جداناپذیری او از فرهنگ و هویت ایرانی - اسلامی‌اش بوده است. استعمار رنگ نباخته است بلکه مدرن گردیده است. استعمارگران هنوز دندان طمع از ملت ما برنکشیدند. آنان کلان پروژه‌ی حجاب را نشانه رفته اند که بروز آشکار و ملموس آن نشانه رفتن پوشش شرعی زنان است اما نشانه‌های زیر پوستی و کمتر ملاحظه شده آن سبک زندگی اشرافی، مصرف زدگی، هجویات گفتاری و رفتاری، معماری و شهرسازی بی توجه به حریم های الزامی افراد و این قسم موارد.
اگر نخبگان ما نگاهی مطابق با واقعیت به کلان مسئله حجاب داشته باشند و آن را تقلیل ندهند و به طور کلی بنای سیاسی کاری نداشته باشند؛ راهکار حقیقی منطبق با عینک جهانبینی این اقلیم و مردمانش (یعنی اسلام)، را برگزینند و حجاب را در بافت قرآنی و اجتماع اسلامی ببینند راهکارهای واقع گرایانه و قابل توجهی را ارائه می‌نمایند، به همین دلیل معتقدیم که یکی از مشکلات مسئله بودن حجاب گویی ناشناخته بودن آن حتی در میان سیاستمداران سابق و برخی اندیشه ورزان است.
پایان پیام /