حدود 700 دانشجوی ایرانی در فرانسه بودند
در آن زمان چه تعداد دانشجوی ایرانی در فرانسه بود؟
آن موقع گمان می کنم چیزی حدود ششصد یا هفتصد نفر؛ البته بعدا خیلی بیشتر شد ولی این تعداد دانشجو برای آن زمان بد نبود.
بیشترشان بورسیه بودند؟
نه، بیشتر خودشان زندگی‌شان را تامین می کردند.
در این حالت چه نیازی به سرپرست داشتند؟
سرپرست بیشتر به خاطر این بود تا مسائلی را که برای دانشجوها پیش می آمد، حل کند یعنی به معنای این نبود که آنها به ما بگویند چه کار کنیم، چه درسی بخوانیم و... بلکه از این نظر بود که مثلا برای اقامتمان لازم بود برای پلیس ورقه ببریم و باید آنها را سرپرستی تایید می کردند. یا اگر می خواستیم به خارج از فرانسه سفر کنیم؛ آنها یک نامه می دادند به ما که بدهیم به سفارتخانه ها تا بتوانیم سفر کنیم؛ چون آن موقع سفر به تمام کشورها با ویزا بود. سرپرستی برای این گونه مسائل بود وگرنه ما کار زیادی با آنها نداشتیم؛ البته سرپرست سعی می کرد با کسانی که بورسیه بودند و تعدادشان خیلی کم بود، تماس بیشتری داشته باشد ولی باز هم نه چندان، برای اینکه آنها هم هر کدام کار خودشان را می کردند.
--> اخبار مرتبط