حسن روحانی
حسن روحانی
گسترش خشونت در هر شکل و شمایل آن، نشانه خطرناکی است که ظهور آن باید باعث به صدا درآمدن آلارمهای خطر در جامعه شود. جریانات سیاسی و رسانهها هم باید نسبت به هر نوع بروز خشونت در جامعه حساسیت نشان دهند و نسبت به آن بیتفاوت نباشند.
روزنامه جوان به انتشار خبر جداسازی واگن های مردان و زنان واکنش نشان داد.
شرایط بیرونی مانند رشد مشکلات اقتصادی و سرخوردگی ناشی از نرسیدن به آرزوهای عادی، محرک بسیار نیرومندی است که خشونت را در ابعاد و زوایای گوناگون گسترش میدهد. از سوی دیگر دامن زدن به تفاوتهای سیاسی و جناحی و تئوریزه کردن خشونت در اشکال و انواع گوناگون آن در تریبونهای رسمی مانند صدا و سیما، رسانهها و... یکی از ریشههای اصلی گسترش خشونت است.
درست زمانی که رهبری از همدلی و اتحاد میگویند، زاکانی همپیمان با رئیسی در شهرداری تصمیم میگیرد در مترو دیوار بکشد بین زنان و مردان، آنهم دیوار به قول خودش فلزی.
اقتصادنیوز:«نیم قرن با اقتصاد ایران» به سال چهارم رسید. ما در این بخش تلاش میکنیم روندهای اقتصاد ایران و جهان را بهصورت گذرا و در میان اخبار و گزارشهای منتشرشده در مطبوعات مرور کنیم.
معمولا یک بام باید یک هوا داشته باشد، اما برخی بامها دو هوا دارند. مانند بام مجلس یازدهم که یک هوای آن مخالفت با تشکیل وزارت بازرگانی در دولت حسن روحانی بود و هوای دیگر آن، موافقت با تشکیل وزارت بازرگانی در دولت ابراهیم رییسی! حالا در دولت سیزدهم، مجلس یازدهم دو فوریت لایحه تشکیل وزارت بازرگانی را تصویب کرد تا سایه سیاسیکاری در این موضوع در زمان دولت قبل، بیش از پیش آشکار شود.
گسترش خشونت در هر شکل و شمایل آن، نشانه خطرناکی است که ظهور آن باید باعث به صدا درآمدن آلارمهای خطر در جامعه شود. جریانات سیاسی و رسانهها هم باید نسبت به هر نوع بروز خشونت در جامعه حساسیت نشان دهند و نسبت به آن بیتفاوت نباشند.
حسن روحانی در دوره انتخابات ریاستجمهوری سال 96 در سالن 12 هزار نفری آزادی این هشدار را به همه داد که اگر این گروه قدرت را بهصورت رسمی در دست بگیرند دیگر کسی جلودارشان نیست: «من اینها را میشناسم. اینها روزی در جلسهای تصمیم گرفته بودند در پیادهروهای تهران دیوار بکشند و مردانه، زنانه در پیادهرو ایجاد کنند. همانطور که در محل کارشان بخشنامه جنسیتی زنانه و مردانه اعلام کردند.»
آذری جهرمی، وزیر سابق ارتباطات در واکنش به اظهارات یک مقام وزارت کار مبنی بر اینکه ممکن است به جایی برسیم که مجبور شویم کیش، قشم و خوزستان را بفروشیم تا بتوانیم حقوق بازنشستگان را بدهیم نوشت: از حرفِ «دیپلماسی عزتمندانه» رسیدند به «فروش جزایر»؟
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، در ابتدای این مراسم مجید رستگار به عنوان کارگردان این مستند، از فرآیند دو ساله ساخت و تولید این مستند و پژوهش های آن گفت و بیان کرد که تولید این مستند به دلیل پیچیدگی های خاص آن این مدت زمان برده است و تلاش شده با فرمی جذاب و مناسب، محتوای دقیقی را به مخاطب ارائه کند هرچند که این محتوا تخصصی و عمیق بوده است اما سعی شده به زبان همه فهمی به مخاطب...
معاون رئیسی گفت: همهپرسی موقعی اتفاق میافتد که کشور دچار نوعی بنبست شده باشد؛ یعنی مجلس به بنبست رسیده باشد یا دولت و رهبری به این نتیجه رسیده باشند که باید در امری همهپرسی صورت گیرد. همهپرسی در توده مردم التهاب ایجاد میکند و هزینههایی دارد. چه زمانی سراغ آن میرویم؟ زمانی که به بنبست رسیده باشیم.
وزیر بازرگانی دولت سازندگی اعتقاد دارد: تفکیک وزارت صمت باعث میشود که سیاستهای تجاری، بازرگانی و صنعتی در مسیر درستی قرار گیرد؛ منتها اینکه موفق عمل کنیم، به تیمهایی بستگی دارد که دولت انتخاب میکند.
کرباسچی گفت: اگر با زور موضوعی به نتیجه برسد، حتما بسیار سطحی است. مثلا درباره حجاب پس از گذشتن از گیت روسریشان را دوباره برمیدارند. این رفتار فقط بهنوعی لج و لجبازی بین مدیریت بخشهای مختلف و مردم تبدیل میشود.
حسن روحانی در دوره انتخابات ریاستجمهوری سال 96 در سالن 12 هزار نفری آزادی این هشدار را به همه داد که اگر این گروه قدرت را بهصورت رسمی در دست بگیرند دیگر کسی جلودارشان نیست: «من اینها را میشناسم. اینها روزی در جلسهای تصمیم گرفته بودند در پیادهروهای تهران دیوار بکشند و مردانه، زنانه در پیادهرو ایجاد کنند. همانطور که در محل کارشان بخشنامه جنسیتی زنانه و مردانه اعلام کردند.»
هم میهن نوشت: حسن روحانی در دوره انتخابات ریاستجمهوری سال 96 در سالن 12 هزار نفری آزادی این هشدار را به همه داد که اگر این گروه قدرت را بهصورت رسمی در دست بگیرند دیگر کسی جلودارشان نیست: «من اینها را میشناسم. اینها روزی در جلسهای تصمیم گرفته بودند در پیادهروهای تهران دیوار بکشند و مردانه، زنانه در پیادهرو ایجاد کنند. همانطور که در محل کارشان بخشنامه جنسیتی زنانه و مردانه اعلام...
مشکل نواصولگرایان این است که درک صحیحی از مفهوم سیاست، مردم و حکومتداری ندارند. آنان خود را قیم و صاحب امور میدانند که با اتکا به اراده خود میتوانند هر وضعیتی را رقم بزنند، درحالیکه آنان نه قیم هستند و نه صاحب و مالک صندلی قدرت و از همه مهمتر اینکه از اراده به تنهایی هیچ کاری بر نمیآید، که اگر اراده تعیینکننده سرنوشت امور بود، وضعیت امروز جامعه چنین نبود.