حقوق چشمگیر عمان کارگران ایرانی را وسوسه کرد

• فهرست محتوا
• مقایسه‌ای تلخ با کشورهای همسایه و جهان
• محاسبات پایه حقوق در ایران
• تورم و سبد معیشت؛ زخمی که عمیق‌تر می‌شود
• چرا کارگران ایرانی در تنگنا هستند؟

در اقتصاد تورم‌زده ایران، میانگین حقوق کارگران با 12.5 میلیون تومان (125 میلیون ریال) در ماه، معادل 111.5 دلار است. با نرخ دلار آزاد (1,121,000 ریال)، این مبلغ برای 169 ساعت کاری استاندارد، ساعتی 0.66 دلار می‌شود. حتی در بهترین حالت با حقوق 20 میلیون تومانی، درآمد به 178 دلار می‌رسد. این ارقام، توانایی تأمین هزینه‌های مسکن، خوراک و حمل‌ونقل را به شدت محدود کرده و شکاف عمیقی بین تلاش کارگران و بازدهی اقتصادی ایجاد کرده است.

مقایسه‌ای تلخ با کشورهای همسایه و جهان

برای درک بهتر این بحران، مقایسه‌ای با چند کشور انجام شده است:

• عمان: میانگین حقوق کارگران 1,800 ریال عمانی (4,675 دلار) در ماه است، معادل 29.2 دلار در ساعت با 160 ساعت کار. این رقم 44 برابر درآمد ساعتی کارگر ایرانی (0.66 دلار) است. کارگران عمانی با این درآمد می‌توانند پس‌انداز کنند و زندگی با کیفیتی داشته باشند، در حالی که درآمد ایرانی تنها 2.4 درصد عمان است.

• قزاقستان: حقوق متوسط 448,620 تنگه (941 دلار) معادل 5.88 دلار در ساعت است، 9 برابر ایران. کارگران قزاق از آموزش رایگان و مراقبت‌های بهداشتی بهره‌مندند و درآمد ایرانی تنها 12 درصد قزاقستان است.

• ترکیه: با حقوق متوسط 35,000 لیر (909 دلار)، درآمد ساعتی 5.68 دلار است، 8.6 برابر ایران. کارگران ترکیه‌ای می‌توانند در محله‌ای متوسط زندگی کنند و پس‌انداز داشته باشند، اما درآمد ایرانی 12.2 درصد ترکیه است.

• آمریکا: حداقل حقوق ساعتی فدرال 7.25 دلار است، اما میانگین کارگران ساده 15 تا 36 دلار در ساعت است، بیش از 54 برابر ایران. این سطح، رفاه و رشد اجتماعی را تضمین می‌کند.

محاسبات پایه حقوق در ایران

بر اساس داده‌های شورای عالی کار، حداقل حقوق کارگری در سال 1404 حدود 103.9 میلیون ریال (10.39 میلیون تومان) و حداکثر تا 15 میلیون تومان یا بیشتر است. میانگین 12.5 میلیون تومان با نرخ دلار 1,121,000 ریال، معادل 111.5 دلار ماهانه یا 0.66 دلار در ساعت (با 169 ساعت کار) است. برای کارگران با حقوق 20 میلیون تومان، درآمد به 178 دلار می‌رسد. در مقایسه، کارمندان دولتی و کارشناسان رده پایین با میانگین 21 میلیون تومان (187 دلار ماهانه یا 1.1 دلار ساعتی) نیز در شرایط مشابهی گرفتارند.

تورم و سبد معیشت؛ زخمی که عمیق‌تر می‌شود

با رشد بیش از 200 درصدی سبد معیشت در سال جاری، حقوق کارگران حتی نیمی از نیازهای اولیه را پوشش نمی‌دهد. این در حالی است که کشورهای همسایه مانند عمان با افزایش سالانه 3 درصدی حقوق، تورم را مهار کرده و قزاقستان با اقتصاد متنوع، دستمزدها را با رشد GDP هماهنگ کرده است. اما در ایران، تورم مزمن، ارزش دستمزدها را تحلیل برده و وزارت کار هنوز تدبیری مؤثر نیندیشیده است.

چرا کارگران ایرانی در تنگنا هستند؟

ایران با منابع غنی و نیروی کار با استعداد، پتانسیل بالایی برای بهبود شرایط دارد، اما دستمزدهای ناچیز، کارگران را در مرز فقر نگه داشته است. در حالی که همسایگان با سیاست‌های حمایتی، رفاه نسبی را برای کارگران فراهم کرده‌اند، ایران نیازمند بازنگری در دستمزدها، مهار تورم و سرمایه‌گذاری در مهارت‌های نیروی کار است تا کارگران نه فقط زنده بمانند، بلکه زندگی کنند.