خاطره جالب «هادی حجازی‌فر» از دوران خبرنگاری در برج میلاد!/ چرا او در فیلم تازه مهدویان بازی نکرد؟

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، هادی حجازی‌فر بازیگر فیلم سینمایی «دوزیست» که برای اکران این فیلم در پردیس سینمایی ملت به جشنواره سی و هشتم فیلم فجر آمده بود، با اشاره به عدم حضور در فیلم تازه محمدحسین مهدویان گفت: به نظرم در کارهای حسین به اندازه کافی یاد گرفته‌ام و توانسته‌ام تاثیر خود را بگذارم. البته رفاقت ما همچنان برقرار است و اتفاقا از آنجا که فیلمبرداری دو فیلم «آتابای» و «درخت گردو» همزمان بود، در جریان کار همدیگر قرار داشتیم و از هم سراغ می‌گرفتیم؛ حتی گاهی از لوکیشن‌هایمان عکس می‌گرفتیم و برای برای یکدیگر ارسال می‌کردیم؛ بنابراین رفاقت ما ادامه دارد و دوست دارم فیلم تازه او را ببینم.

وی ادامه داد: گمان می‌کنم باید به همدیگر فرصت دهیم و فضاهای جدید و آدم‌های تازه‌تری را تجربه کنیم؛ من برای حسین بسیار خوشحالم؛ چراکه فکر می‌کنم کار کردن با بازیگران درجه یک سینما به او کمک می‌کند تا از هزینه‌های بیهوده‌ای که به دلیل بعضی حرف‌ها برای فیلم‌هایش می‌دهد کم شود. به هر حال حسین دوست داشت در بهترین فصل سال کار کند و البته می‌دانست که من اعصاب ندارم و حتما باید در فیلمش بازی کنم و به همین دلیل جرأت نمی‌کرد به غیر از من به بازیگر دیگری فکر کند (با خنده).

این بازیگر شناخته شده سینمای ایران با اشاره به حضورش در فیلم سینمایی «دوزیست» گفت: خوشحالم که در «دوزیست» حضور داشتم و البته به صورت همزمان در فیلم «آتابای» هم بودم که به شدت آن را دوست دارم؛ چراکه در زادگاهم ساخته شده است. حسین هم این فرصت را پیدا کرد تا با پیمان معادی عزیز کار کند؛ این تنفس برای هر دوی ما لازم بود.

وی درباره بازی کردن کنار پژمان جمشیدی در «دوزیست» گفت: واقعیت این است که من پیش از این نسبت به پژمان گارد داشتم و نمی‌دانم دلیل وجود چنین گاردی چه بود؛ اما باید بگویم که او از نظر اخلاقی و کاربلدی، بازیگری درجه یک است و شاهد بودم که چه قدر برای کارش زحمت می‌کشد؛ پژمان در «دوزیست» از جان مایه گذاشت و من به لحاظ اخلاقی چیزهای زیادی از او یاد گرفتم؛ احترام به دوربین و محترم دانستن همکار، از جمله ویژگی‌های مثبت پژمان است؛ او به قدری به من احترام می‌گذاشت که خیلی اوقات خجالت‌زده می‌شدم! بسیار خوشحالم که پژمان علیرغم مخالفت‌های بیهوده برخی از رو نرفت و مدام کیفیت کار خود را بهتر کرد؛ به نظرم پژمان اکنون یک امتیاز برای سینمای ایران است و فیلم‌هایش مورد توجه مخاطبان است؛ خوبی و حسن او به همه ما می‌رسد و باعث افتخارم بود که در کنارش بازی کردم.

این بازیگر سینما در پاسخ به پرسشی مبنی بر این که از سینما چه می‌خواهد گفت: زدن برخی حرف‌ها در زمان جشنواره ممکن است به خوبی تعبیر نشود و از قبل آن به بعضی دوستان بربخورد یا حمل بر غرور بگذارند؛ زیست و تربیت من همواره بر صداقت استوار بوده است؛ من هم مثل شما تا چند سال پیش که جشنواره در برج میلاد برگزار می‌شد، مدام به دنبال بازیگران و کارگردانان بودم و دوست داشتم با آنها حرف بزنم و ازشان مصاحبه بگیرم؛ رویای من کارگردانی است و این را بارها صادقانه اعلام کرده‌ام؛ هر سال می‌گویم که می‌خواهم فیلمم را بسازم اما باز سال بعد می‌آید و من چند فیلم بازی کرده‌ام و هنوز کاری نساخته‌ام؛ اما سال بعد قطعا اولین فیلمم را می‌سازم.

وی عنوان کرد: امسال یک فیلم کوتاه ساختم که دوستانم در تولید آن به من کمک بسیاری کردند. عده‌ای می‌گویند سینما آن چیزی است که لذتش پس از تمام شدن فیلم و از لحظه مواجهه با مخاطب آغاز می‌شود؛ اما من به این موضوع اعتقادی ندارم و معتقدم که شما باید در طول فیلمبرداری از جهانی که ساخته‌اید لذت ببرید.

حجازی‌فر تصریح کرد: سازندگان بسیاری از فیلم‌هایی که در جشنواره حضور دارند یا ندارند، لطف می‌کنند و به بنده پیشنهاد بازی می‌دهند؛ اما من خود را بازیگری که شایسته این حجم از لطف و محبت دوستان باشد، نمی‌دانم؛ ترجیح می‌دهم بیشتر کارگردانی کنم، بنویسم و طراحی صحنه داشته باشم و اگر نقش‌های جان‌داری که فکر می‌کنم ارزش افزوده‌ای دارد به من پیشنهاد شود، کم وبیش در آنها بازی کنم تا خود را راضی نگه دارم؛ هر نقشی که برایم مرز واقعیت و خیال را از بین ببرد، شگفت‌انگیز است.

حجازی‌فر در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه آیا نگران نقش متفاوت خود در فیلم «دوزیست» و احتمال بروز بازخورد منفی از سوی مخاطبان نبوده است، گفت: در بازیگری رویایی ندارم؛ تعاریف و سلایقی که در میان مخاطبان و اهالی سینما از بازی خوب وجود دارد، تفاوت‌های بسیاری با یکدیگر دارند. در حقیقت من زمانی تشویق می‌شوم که احساس می‌کنم کار خاصی نکرده‌ام؛ در نقطه مقابل هم می‌گویم که مگر می‌شود بازیگری نادر فلاح را در بسیاری از نقش‌هایش ندید؟ ماجرا این است که سینما قواعد خاص خود را دارد و هیچکس نمی‌تواند آن را تغییر دهد. من در بازیگری رویایی ندارم و به همین دلیل ریسک می‌کنم، فیلم کوتاه بازی می‌کنم، تلویزیون بازی می‌کنم و... فکر می‌کنم حالم شبیه به بیماری است که به او جواب رد داده‌اند و قرار است یک ماه بعد بمیرد (دور از جان)؛ مهم کسانی‌اندکه رویا دارند و ریسک می‌کنند اما ازآنجاکه من رویایی ندارم، نهایتا به خود می‌گویم که شکست می‌خورم و دیگر نقشی به من نمی‌دهند.

انتهای پیام /