خانه و زندگی که هیچ، امنیت هم نداریم / سارقان با تهدید چاقو و اسلحه اموال‌مان را می برند

اهالی دهستان‌های جبالبارز جنوبی استان کرمان از شرایط سخت زندگی‌شان به دلیل خشکسالی و مهاجرت به حاشیه شهرستان جیرفت و نداشتن امینت مالی و جانی توسط سارقان منطقه و عدم رسیدگی به شکایت‌شان توسط حوزه انتظامی گلایه‌مندند.

به گزارش ایلنا، در دهه 50 و 60 کاشت فراگیر نهال‌های لیمو شیرین و پرتقال ناول دامنه کوه‌های جبالبارز استان کرمان آغاز شد که آب و هوای معتدل کوهستانی موجب مرغوبیت کیفیت این محصولات در منطقه شد. اما در دهه هفتاد و همزمان با ساخت سد جیرفت تاثیر منفی بر اقلیم جنوب کرمان و روستاهای دامنه کوه‌های جبالبارز گذاشت و چشمه سارها خشک شدند.

به دلیل عدم حمایت دولت در اجرای سیستم آبیاری قطره‌ای و سنگلاخی بودن جاده‌ها و نبودن دیگر زیرساخت‌های زندگی امروزی، اهالی روستاهای دامنه کوه‌های جبالبارز به کوچ اقلیمی شده و روستاهای خود را رها کردند و باغ‌های روستاهای تابع امگز، دهنه گمرکان، رودفرق، مردهک، میجان، هیشین، سقدر، مسکون، مردهک و کلجک و... همگی خشک شدند.

به گفته یکی از اهالی منطقه، روستای تیدرون نیز که یکی از روستاهای دهستان کلجک در جبالبارز جنوبی است که حدود 100 خانوار دارد که پس از خشک شدن باغ‌های مرکبات شان اهالی مجبور شدند برای کارگری به گلخانه‌های اطراف جیرفت و عنبرآباد بروند، برخی دیگر از خانواده کارگران هم در انبار گلخانه ها سکونت کرده و مابقی هم با به هم بستن چند نی یا چوب نازک و با کشیدن پلاستیک بر روی آن، زن و فرزندان خود را از گزند باد و باران نجات می دهند. اما هرچه کارگری می‌کنند باز هم فایده ای ندارد و امنیت مالی و جانی ندارند و با تهدید اشرار منطقه اموال شان به سرقت می‌رود.

از جمله محصولات کشاورزی، دام‌ها، ابزار آلات کشاورزی، کابل ها، موتورپمپ، موتور سم پاش، یخچال، کولر، گوشی موبایل و پول‌های نقد این کشاورزان آلونک نشین، مورد سرقت قرار می گیرد و شکایت شان به مراجع قانونی به نتیجه نمی رسد و اشرار با جرأت بیشتر به سرقت خود و چپاول دسترنج کارگران ادامه می دهند.

اگر مسئولان قضایی و انتظامی جنوب کرمان با اشرار و مال خران برخورد قاطع می‌کردند، هیچ گاه سارقان اینگونه بی پروا دسترنج یک ساله کشاورزان را به غارت نمی بردند.

عزیزالله پایدار ییک دیگر از اهالی منطقه نیز در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، افزود: اهل روستای چیدرانم که به دلیل خشکسالی حدودا 5 سالی می شود مهاجرت کرده و به حاشیه شهرستان جیرفت آمده و گلخانه اجاره کرده ایم. در این گلخانه ها توت فرنگی می کاریم که آن هم برایمان سودی ندارد و امسال محصول مان را به تعداد دامی که داریم دادیم تا بچرند.

امنیت جانی و مالی نداریم

پایدار ادامه داد: علاوه بر دربه در شدن مان در جیرفت، امنیت مالی و جانی هم نداریم. تعدادی گوسفند داشتم که دزد آنها را باتهدید از پسرم به سرقت برد. چند شب پیش نیز پمپ آب مان را دزدیدند. متاسفانه باید بگویم هیچ نظارتی توسط ماموران انتظامی در منطقه صورت نمی گیرد.

وی گفت: وضعیت زندگی‌مان هم بسیار اسف‌بار است. در اتاق هایی که از صاحب گلخانه اجاره کرده ایم بدون هیچ امکاناتی زندگی می کنیم و به دلیل بلوکی بودن ساختمان ها مار و عقرب هم مدام به داخل اتاق های مان می آیند. مابقی اهالی مهاجر هم با داربست چوبی و پیچانده نایلون به دور آنها اتاقکی برای زندگی تهیه کرده اند که شرایط سختی را در این اتاقک های نایلونی می گذرانند به طوری که خیلی از هم ولایتی های ما فرار را بر قرار ترجیح داده و مجبور به کوچ شدند.

اسحاق پایدار نیز در ادامه صحبت های پدرش به خبرنگار ایلنا گفت: در روستای مان حتی آب چاه برای استفاده شرب مان خشک شد و مجبور به مهاجرت شدیم. دی ماه سال گذشته چند دزد مسلح آمدند و در کنار جاده گوسفندان مان و گوشی موبایلم را با تهدید اسلحه ربودند.

پایدار افزود: سارقان ابتدا با چاقو تهدیدم کردند و بعد فرد دیگری با اسلحه از خودرو پیاده شد و موبایل و تعداد گوسغندی که همراهم بود را ربودند، سارقان نه تنها زندگی برای ما نگذاشتند که امینت ما را هم از ما گرفته‌اند؛ چندی پیش گوسفندان یکی از اهالی منطقه توسط همین سارقان دزدیده شد. خودروهای شان فاقد پلاک است که بتوانیم شماره پلاک شان را برداریم.

وی عنوان کرد: از طریق مراجعه قضایی شکایت کردم اما مدام امروز و فردا می‌کنند و هنوز به نتیجه‌ای نرسیده‌ام.