داستان یک فصل باشکوه / بهترین عکس‌های فصل لیگ برتر فوتبال انگلیس
تماشای فوتبال از قاب تلویزیون یا سکوهای ورزشگاه تیم محبوبمان لذت بخش است اما در لنز عکاس ورزشی دنیا، شکل دیگری است: قشنگ‌تر، دلپذیرتر و هنرمندانه!
به گزارش ورزش سه، لیگ جزیره انگلیس به عنوان محبوب‌ترین لیگ جهان و همچنین یکی از خاص‌ترین رقابت‌های جهان، روز گذشته با قهرمانی منچسترسیتی به پایان رسید تا بدین ترتیب یک فصل دیگر از این 32 سال، به کام پپ گواردیولا و شاگردان آبی پوشش باشد. اکنون با پایان این لیگ، فرصتی است با آرامش بیشتری نگاهی کلی به تمام سوژه‌هایی داشته باشیم که توسط عکاسان در طی این یک فصل شکار شدند و به سراغ روایتی متفاوت از لیگ جزیره برویم.
تنها 4 دقیقه از شروع لیگ جزیره گذشته بود و اصلی‌ترین سوال در ذهن هوادران این بود، آیا ارلینگ هالند آقای گل فصل گذشته باز هم می‌تواند آمار شگفت انگیز فصل گذشته را تکرار کند؟ جواب مثبت بود. او تنها در چهارمین دقیقه بازی با برنلی نخستین گل فصل را به ثمر رساند و شعله جذابیت لیگ را از همان شروع گرم کرد.
در همان هفته‌های نخست، جدال کریستال پالاس و شفیلد یونایتد با یک درگیری عجیب همراه شد. سرمربی 76 ساله‌ای که در بسیاری از لیگ‌های بزرگ سرمربیگری کرده بود با مکس لوو بازیکن 27 ساله شفیلد یونایتد بر سر شروع مجدد و پرتاب اوت درگیر شد!
طرفداران ناتینگهام فارست در سوت پایان بازی مقابل شفیلدیونایتد، تصویر بسیار خاصی را مقابل اسکوربرد ورزشگاه ثبت کردند که قطعا طراحی آنها برای بسیاری از گرافیست‌ها زمان می‌برد چون احساس خاصی که پشت سایه آنها وجود دارد، غیرقابل تولید است.
پرشورتر از آنفیلد ورزشگاهی وجود ندارد ولی با این حال، توسعه و بازسازی جایگاه‌های بالای آنفیلد موجب شده بود تا لیورپول در هفته‌های ابتدایی نتواند از حضور 100 درصدی هوادرانش بهره‌مند شود تا تصویری عجیب را از آنها ببینیم.
هواداران آرسنال هم فصل خاص و متفاوتی داشتند. این تصویر خوشحالی آنها برای زمانی است که گابریل ژسوس گل سوم بازی را مقابل منچستریونایتد به ثمر رساند و برای خوشحالی کردن، انتخابش ضلع گوشه این ورزشگاه بود تا با هواداران این جشن را سهیم شود.
از همان ابتدا یکی از سوژه‌های فصل انگلستان، ورودی ورزشگاه لوتون تاون بود که دیوار به دیوار با خانه‌های مردم بود و هواداران زمانی که روی سکوها می‌نشستند، به خانه همسایه‌ها اشراف کامل داشتند! این عکس برای زمانی است که قرار بود آنها برابر ولورهمپتون قرار بگیرد و هر کدام از آنها، پیش از ورود به سکوها، نگاهی به خانه‌های آجری مقابلشان داشتند.
این فریادهای ژوئل ماتیپ برای زمانی بود که با گل به خودی خود باعث شد نتیجه بازی در جدال با تاتنهام به 2-1 تغییر کند و در دقیقه 90+6، یک امتیاز آنها تبدیل به صورت کامل از دست برود.
اسکوربرد خودش گویای همه چیز است!
شوت مارتینلی به سمت دروازه منچسترسیتی می‌رفت و این توپ از مقابل چشمان آکه و فودن گذر کرد تا تبدیل به گل برتری آرسنال شود. کسی در آن زمان فکر می‌کرد آرسنال قهرمانی را از دست دهد؟
رودخانه طغیان زده ترنت تنها یک سال پیش از شروع دیدار ناتینگهام فارست با لوتون تا این حد بالا آمده!
تراژدی‌ترین اتفاق فصل متعلق به لوئیس دیاز بود. زمانی که پدرش توسط تروریست‌های کلمبیایی گروگان گرفته شده بود، او هر بازی با چهره‌ای مضطرب و فکری درگیر پدرش وارد زمین می‌شد تا بتواند به تیمش کمک کند تا بلکه نتیجه را تغییر دهند و در بازی مقابل لوتون بود حضورش سبب شد تا نتیجه بازی به 1-1 تغییر کند.
فشار بی امان ریس جیمز هم باعث نمی‌شد بچه غول نروژی توپ را از دست بدهد.
کلوپ به شیوه‌ای خاص احترام به بزرگترها را به نونیز یاد می‌دهد تا بداند در مقابل گواردیولا از چه لحنی استفاده کند.
10 امتیاز از اورتون کم شده بود و آنها همه را از مدیریت، بازیکنان و مسئولان اتحادیه فوتبال انگلیس را متهم این اتفاق می‌دانند.
شگفت انگیز!
سیمون هوپر داور بازی منچسترسیتی - تاتنهام در شرایطی که این جدال با نتیجه 3-3 در جریان بود، از حمله تند و تیز جک گریلیش جلوگیری کرد تا هالند، دیاس و کواچیچ اینگونه او را محاصره کنند.
زوج پاکتا و کودوس فصل بعد با حضور یک سرمربی جدید بعید است بتواند این میزان از کیفیت و هنرمندی را در کنار یکدیگر نشان دهند. بلکه هر دوی آنها در فصل بعد لباس دیگری به تن کردند!
هواداران برنلی با پوشیدن لباس بابانوئل هم نتوانستند، مانع از سقوط تیمشان شوند.
بدون شرح!
اگر سیتی قهرمان نمی‌شد، هالند قرار بود هر شب کابوس این صحنه را ببیند!
گرگ‌ها قطعا اینگونه شادی نمی‌کنند اما شکست دادن تاتنهام شاید اتفاق خاصی برای آنها نبوده.
عصر بخیر...
آرزوهای کودکان در بسیاری از اوقات سورئال هستند، به مانند همین صحنه: من پیراهنتان را نمی‌خواهم، می‌خواهم فقط برای ما بجنگی! آرسنال با 5 گل از سد چلسی گذر کرد...
بدرود یورگن...
در الدترافورد مدت‌هاست که هیچ چیزی سر جای خودش نیست!
در گوگل زمانی که نام کلوپ و صلاح را جستجو کنید در تمام تصاویر صلاح در آغوش سرمربی آلمانی خود بود اما چه در سر آنها وجود داشت که لب خط تعویض، مقابل دوربین‌ها، روبروی چشمان پرحاشیه خبرنگاران انگلیسی و در روزهای پایانی لیگ جزیره، با یکدیگر درگیر شدند؟
در دنیای موازی، ادرسون بدون هیچ مشکلی به بازی ادامه می‌داد، سون در موقعیت تک به تک با هوشمندی تمام به مانند گل‌های قبلی خود برای تاتنهام، او را دریبل می‌کرد تا توپ را وارد دروازه کند اما اورتگا چگونه به ذهنش رسید که در این صحنه به شکل یک دروازه‌بان فوتسال برابر دروازه 7 متری خود، بدنش را باز کند؟
در امارات همه چیز با دنیای معمولی فرق داشت. شاید آنها گمان میکردند در بازی همزمان وستهام از سیتی جلو افتاده اما این فکر و خیال‌ها، هیچ اشتراکی با واقعیت نداشت.
تلاش، تلاش، تلاش و نشدن! شاگردان آرتتا سنگ تمام گذاشتند اما سخت است که بپذیرند آنها بعد از دو فصل سخت، باید یک فصل دیگر هم صبر کنند تا پپ از سیتی برود بلکه فاصله آنها تا لمس جام کمتر شود.
کلوپ خاص‌ترین مرد این لیگ بود. معمولی بودن در دنیایی که تمام دنیا خودشان را موظف به خاص بودن می‌دانند، بسیار خاص است. 9 سال از تماشای رهبر ارکستر سمفونی آنفیلد لذت بردیم و برای فصل بعد و بعد از آن دلتنگت خواهیم بود.
این تصویر همان چیزی است که سرالکس فرگوسن و تیم رویایی‌اش، دو دهه برای رسیدن به آن زندگی کردند. 4 قهرمانی متوالی در لیگ جزیره و آقای نابغه که خداحافظی‌اش از فوتبال به مانند تصور دنیای هنر بدون پیکاسو یا داوینچی خواهد بود. حداقل یک سال دیگر می‌توانیم از حضورش در منچسترسیتی لذت ببریم و بعد از آن به مقصد جدید او فکر کنیم.
