یک‌شنبه 4 آذر 1403

درآمد نویسندگان کشورهای دیگر اندازه بازیگران سینماست

خبرگزاری مهر مشاهده در مرجع
درآمد نویسندگان کشورهای دیگر اندازه بازیگران سینماست

محمدرضا شرفی خبوشان گفت: اکثر نویسندگان ما با شغل دوم خود را نگه می‌دارند تا حس نویسندگی درونشان نمیرد اما در بسیاری از کشورها درآمد نویسندگان به اندازه یک بازیگر سینماست.

محمدرضا شرفی خبوشان گفت: اکثر نویسندگان ما با شغل دوم خود را نگه می‌دارند تا حس نویسندگی درونشان نمیرد اما در بسیاری از کشورها درآمد نویسندگان به اندازه یک بازیگر سینماست.

به گزارش خبرگزاری مهر، آیین افتتاح اولین دوره آموزش جامع داستان نویسی با هدف تبدیل ایده به (کتاب داستان) با حضور قاسم صفایی نژاد مدیرعامل انتشارات علمی و فرهنگی، محمدرضا شرفی خبوشان و احسان رضایی در ساختمان این انتشارات برگزار شد.

صفایی‌نژاد در ابتدای این مراسم گفت: انتشارات علمی و فرهنگی با سابقه 70 ساله خود، افتخار همکاری با اندیشمندان، نویسندگان و مترجمان بزرگ ایران را داشته است. متأسفانه توفیق کسب معرفت از بسیاری از بزرگان، از ما سلب شده و دیگر در این دنیا نیستند و البته سعادت آموختن از برخی صاحب‌نامان کماکان وجود دارد.

وی افزود: در طراحی تحولی انتشارات علمی و فرهنگی، متناسب با شرایط روز و با سه محور «توجه به نشر الکترونیک»، «حضور مؤثر در جامعه بین المللی» و «مردمی‌سازی نشر»، مقوله اصلی نوسازی شبکه پدیدآورندگان در انتشارات را پیگیری می‌کند. انتشارات پرقدمت و فاخری مانند انتشارات علمی و فرهنگی، نیاز به خون تازه‌ای در رگ‌های خود دارد تا بتواند با غلبه بر مشکلاتی که چند سال می‌شود آن را تنزل داده است، مجددا رشد کند و بالنده شود.

مدیرعامل انتشارات علمی فرهنگی در ادامه گفت: «باشگاه آفرینش متن» با همین نگاه از امروز به صورت رسمی افتتاح شد. جایی برای آموزش علاقه‌مندان و شبکه‌سازی جدید تمامی مشاغل مرتبط با نشر، تا کنار هم یاد بگیریم و با تولید و توزیع محتوای عمیق، به پیشرفت فرهنگی ایران اسلامی کمک کنیم. آقای خبوشان قبول زحمت کرد و باشگاه آفرینش متن (بام) با بیش از 15 استاد ایران و بیش از 50 هنرجو امروز افتتاح می‌شود. برای تناور شدن این نهال، به کمک همه فعالان صنعت نشر نیازمندیم و امید است که کنار بتوانیم گامی مؤثر در اعتلای فرهنگی این مرز و بوم برداریم.

صفایی‌نژاد گفت: این اولین دوره برگزاری آموزش جامعه داستان نویسی است و دوره‌های دیگر مانند ویراستاری و سفرنامه نویسی در دست طراحی است تا بتوانیم همه مشاغل نشر را درگیر حوزه آموزش کنیم. انتشارات علمی فرهنگی این دوره‌ها را بورس کرده و با دانشگاه تهران تفاهم‌نامه نوشته است. تمام این کارها به این دلیل است که اینجا خانه علاقه‌مندان داستان‌نویسی شود و قرار است اینجا جزو نویسندگان علمی و فرهنگی شوند و دوره آموزشی که تمام شد، اثرشان منتشر خواهد شد. به سمت چهره سازی پیش می‌رویم و نویسندگان آثاری که منتشر می‌شود را باید مردم بشناسند. در این زمینه هم تجربه داریم. از 7سال پیش که خداوند به ما توفیق شناخت آقای خبوشان را داد، دوره‌های خودنویس را برای مبتدیان برگزار کردیم و اتفاقات خیلی خوبی افتاد و نویسندگان جدیدی وارد عرصه داستان نویسی شدند.

در ادامه این‌برنامه محمدرضا شرفی خبوشان گفت: یکی از کارهایی که آقای صفایی نژاد در دوران مسئولیت خود در بخش‌های مختلف انجام می‌داد، آموزش تولید و انتشار است، چون اگر نوشتن به تنهایی انجام پذیرد، دلسردی به بار می‌آورد؛ یعنی شما وارد حیطه‌ای می‌شوید که درآمدتان تضمین نمی‌شود. در ایران صنعت نشر آنچنان که شایسته است، به نویسنده متصل نشده و نویسنده را در برهه‌های مختلف جدی نگرفته‌اند. ما جدی گرفتن تلاش نویسندگان را از 60 سال پیش با زحمت‌های مرحوم همایون صنعتی زاده در شرکت انتشارات عملی و فرهنگی می‌بینیم. آن زمان دیدگاه این بود که نویسنده یکی از ارکان اصلی و جدی صنعت نشر شود و نویسندگی تبدیل به یک حرفه و شغل شود.

وی افزود: در حال حاضر نویسندگان با خون دل اثرشان را می‌نویسند و تازه بعد از آن وارد فرآیند پیدا کردن ناشر برای اثرشان می‌شوند. در بعضی موارد نویسندگان به خاطر عشق و علاقه نسبت به آنچه نوشته‌اند، حاضرند آثارشان را بدون سهم بردن شخصی منتشر کنند. این سهم نبردن به جهت امرار معاش تا یک جایی ادامه پیدا می‌کند و تا پایان نمی‌شود با این روش ادامه داد. به همین دلیل است که نویسندگان کارشان را نیمه کاره رها می‌کنند، چون نمی‌توانند از این راه ارتزاق کنند.

این نویسنده با مقایسه نویسندگی با دیگر مشاغل عنوان کرد: نویسندگی، به خصوص نویسندگی رمان در تمام لحظات انسان جاری است و زمان مشخصی ندارد و این با مشاغلی که سر ساعت مشخصی شروع و بعد به پایان می‌رسد، متفاوت است. به طور طبیعی چنین شغلی که تمام وقت ما را می‌گیرد باید درآمد بیشتری داشته باشد، اما برعکس است و به جایی ختم می‌شود که شغل محسوب نمی‌شود. اکثر نویسندگان با شغل دوم خود را نگه می‌دارند تا حس نویسندگی درونشان نمیرد. این در حالی است که در بسیاری از کشورها درآمد نویسندگان به اندازه یک بازیگر سینماست.