درباره زیباترین مسابقه فصل 23-2022/ بیایید پیش‌بینی کنیم: سیتی در فینال و شاید قهرمان

به گزارش ورزش سه، پیش‌بینی اینکه چه کسی در هر رقابتی برنده می‌شود، ریسک بزرگی است، خطرناک، گول زننده و فریب آمیز. زیرا هرگز نمی‌دانیم در نبردهای حذفی چه چیزی حقیقتا در انتظار است.

- خوش شانسی و اقبال با که همراهی خواهد کرد؟ - در پایان، سفیدبخت که خواهد بود و خوش یمن کدامیک؟ - نیک بخت و بلند اختر، کامکار و کامیاب و بهروز کدام تیم خواهد بود؟ براستی هیچ تضمینی وجود ندارد!، کوچکترین جزییات اهمیت بسزایی پیدا می کند و کمترین لغزش به سقوط می انجامد.

با تماشای، تماشایی ترین و پرابهت ترین بازی این فصل، سیتی و مادرید به همه و همه، باردیگر گوشزد کردند؛ فوتبال واقعی چیست! نبرد پایاپای ابر مردان جگونه است. هر مشتی با مشت همراه بود، چشم در مقابل چشم، جان در برابر جان. مهم نبود طرفدار یکی از این دو تیم باشیم، دوستشان داشته باشیم یا خیر، شیفته باشیم یا متنفر، مبارزه سنگین وزن های اروپا نشانگر خیلی چیزهای مهم تر بود. مبارزه ای تمام عیار و حیرت آور. در آن شب، نوجوانان دیگری دلبسته فوتبال شدند. و عشق ما قدیمی ترها مستحکم تر از همیشه شد. خیرگی بیش از 90 دقیقه ایی ما به صفحات تلویزیون گواه آن است.  آنجا بود که درک کردم چرا فوتبال را دوست داریم!

مسابقه ای بی امان میان یکایک بازیکنان و مربیان بزرگ دو تیم که گویی زندگی و مرگ در میان است. این دیدار نشانگر بسیاری از فاصله ها میان غول ها و بقیه هم بود.

* فردای آن شب دو تیم ایتالیایی میلان به رقابت پرداختند، وارد جزییات نمی شوم، تخفیف دهیم و بگذریم. باید گفت دیدن دو تیم معمولی در سانسیرو، استادیومی که قصه های شنیدنی از فوتبال ایتالیا و اروپا دارد و هنوز هم بقا و آینده ان نامعلوم است، من و بسیاری از ما را از نظر سطح شوکه کرد.

دورانی در دهه هشتاد و نود در سری آ ایتالیا بهترین بازیکنان جهان خدمت می کردند. فوتبال ایتالیا در اوج بود و تیم های ایتالیایی قدر و قدرتی داشتند و بسادگی به باخت تن نمی دادند و سوهان روح رقبای خود بودند اما در این دهه به نظر می رسد سری آ به جایگاهی برای بازیکنانی تبدیل شده است که دیگر نمی توانند در لیگ های بزرگ دیگر انجام وظیفه کنند: اولیویه ژیرو در 36 سالگی، هنریک مخیتاریان در 34 سالگی، ادین ژکو در 37 سالگی. و زلاتان ابراهیموویچ مصدوم 41 ساله هستند.

اگر برای لائوترا مارتینز، آرژانتینی اینتر حساب جداگانه ایی باز کنیم، باید اقرار کرد هر دو تیم میلانی اگر در لیگ برتر حضور داشتند در میانه های جدول دست و پا می زدند و اجازه بدهید بگویم تماشای این دو تیم در این مرحله برای تیم های حذف شده لیگ قهرمانان، مانند ناپولی، بایرن مونیخ و لیورپول، پاری سن ژرمن بطور حتم سخت بود و عذاب آور.

* شب پیش از آن "دیدار نهایی را در نیمه نهایی" میان رئال مادرید و من سیتی را تماشا کرده بودیم: دو تیمی که ظاهرا رقیبی ندارند و در کلاس و لیگ خود فوتبال را "بازی" می کنند. نمایشی باشکوه با بازیکنانی در کلاس جهانی. نمایشگاهی از سبک و نحوه بازی. به خوبی دیدارهای جام جهانی که در میانه فصل در قطر شاهد آن بودیم، و بطور حتم بسیار بهتر از خیلی از مسابقاتی که هر روزه در ان دیار به تماشای آن نشستیم.

رئال آنچلوتی هفته به هفته در اسپانیا با مالکیت توپ، تسلط خود را بر حریف دیکته می کند ولی در برابر سیتی که خود استاد دیگری در حفظ و کنترل توپ است، آنجلوتی با آگاهی مالکیت را به تیم گواردیولا سپرده بود. جابجایی بازیکنان حتی تهاجمی ترین بازیکنان رئال، وینیسیوس جونیور و کریم بنزما در طول این جدال ادامه داشت که وظایف خطیر خود را داشتند. مطمئنم در دیدار بازگشت فردا شب در اتحاد، حکایت این نبرد دیدنی به همین منوال خواهد بود، مانند دیدار پیشین و هر دو دیدار سال گذشته در همین مرحله.

رئال بدون داشتن درصد زیادی از توپ در طول بازی، به اتحاد پا خواهد گذاشت، و شانس خود را برای پیروزی اینگونه محک خواهد زد. و هیچ‌یک از ما شک نداریم رئال می‌تواند بلیط های استانبول را در منچستر برای فینال دیگری خریداری کند.

برای سیتی، تسلط، کنترل و مالکیت توپ خطر خود را به همراه خواهد داشت: تهدید گیر افتادن در ضد حمله های رئال. جایی که در یک چشم به هم زدن قادر خواهند بود آبی های منچستر را به آتش بکشند. یادمان باشد هیچ چیز پنهانی در زیر آفتاب سوزان مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان وجود ندارد. راه و شیوه مقابله با این تهدیدات، همان است که همیشه بوده. هر سه بخش تیم، مدافعان، مردان میانی و مهاجمان باید همیشه در تماس و ارتباط کامل باشند. تمامی تیم! هرگونه انزوا و به تله افتادن بهای سنگینی خواهد داشت. تمرکز و فوکوس کامل، چناچه در دیدار فوق العاده دیدنی اول شاهد بودیم!

اما یکی از دلیل دلایل اینکه سیتی کمتر اسیر ضد حمله نمی شود این است که توپ را ارزان و بسادگی از دست نمی دهد. در تیمی هجومی با گل های بسیار افرادی حضور دارند که پیش از حمله به دفاع فکر می کنند. بطور مثال، کایل واکر دفاع راست سیتی و تیم ملی انگلستان، همیشه به بدترین سناریوی ممکن فکر می‌کند و هرگز غافل از وظایف دفاعی خود نمی شود. رودری به ندرت فضای جلوی خط دفاع را خالی می کند. و اگرچه جان استونز اکنون زمان زیادی را در خط میانی می گذراند اما غریزه طبیعی او دفاع کردن است، ذاتا چنین است.

در این میان و در حال حاضر، رودری به عنوان بهترین هافبک محافظ جلوی مدافعین در اروپا، نقش مهمی را در تیم پپ ایفا می کند. تنومند، هیکل دار و قدرتمند و باهوش است. به ندرت توپ را از دست می دهد. در فضاهای تنگ و صعب العبور فوق العاده است. برای بازیکنی با این قد و هیکل، داشتن چنین ویژگی حقیقتا غیرعادی است. فراموش نکنیم پاس های کوتاه و بلند خوبی ارسال می کند و عمدتا خطر را قبل از وقوع آن پیش بینی می کند، او نیز مانند والکر همیشه به فکر بدترین سناریوی ممکنه است. ضد حمله حریف!

مادرید استعدادهای بزرگ و پرتجربه ایی دارد و بدون شک توانایی خلق هرگونه شگفتی را دارد. یک سال پیش از این بود، خوب خاطرمان هست؛ چگونه خود از قفس سیتی خود را رهایی بخشیدند. بنزما، تونی کروس و لوکا مودریچ، دنی کارواخال و... آنتونیو رودیگر که به خوبی موفق شد ارلینگ هالند را در برنابئو با قلدری تحت کنترل بگیرد، جاییکه جدال را رسما فیزیکی کرد و مانع گلزنی وایکینگ نروژی شد. البته مطمئن نیستم آنتونیو بتواند هالند را بیش از 180 دقیقه تحت کنترل قرار دهد و شمشیرهای او را در غلاف نگاه دارد.

*مبارزه با سیتی شبیه داستان پسرک هلندی نیست که انگشت خود را در سد فرو کرد تا از خروج اب جلوگیری کند. جریان سیل سیتی از جای دیگری بیرون خواهد زد. هالند را متوقف کنید تا مشکل دیگری در جلوی تان سبز شود: برناردو سیلوا یا کوین دی بروینه و گوندوگان و...

حلقه شانس سیتی در اروپا نچرخیده است وگرنه سال پیش خفت مادرید را چسبیده بودند. یا گل مردود رحیم استرلینگ مقابل تاتنهام را در چهار سال پیش از این، اگر بیاد داشته باشید.

* بسان رئال، بازیکنان بزرگ و حرفه‌ای در سیتی هم هست، و احساس "قرار نیست" به ذهن آنها خطور نمی کند. شاید شکست های پیشین آنها را آزرده خاطر کرده باشد اما این منشا انگیزه پیروزی هم هست. زمین خوردن و‌دوباره دوباره برخاستن بخشی از همان باور و ذهنیت پیروزی است که در یکایک ان ها ریشه دوانده است؛ این مبارزه ای است تا پای جان تک تک بازیکنان و مربیان، دو‌غول فوتبال اروپا و‌جهان.

سیتی مدتی است برای کسب عنوان قهرمانی اروپا در رقابت های لیگ قهرمانان به اندازه کافی نمایش های بزرگی عرضه کرده است. از اینرو بدون هیچ ترسی، بدون چون و چراهای بی فایده، یا شک و تردیدهای دائمی، ابایی به خود راه نمی دهم تا اظهار کنم؛ اینبار گواردیولای منچستر سیتی تا پایان راه خواهد رفت. بهترین و مناسب ترین فرصت! تصور می کنم او اینبار گام نهایی و حیاتی را بر خواهند داشت و طلسم مادرید را فرو خواهد ریخت و غول غول های اروپا را از پای خواهد انداخت.

هرگز اهل قمار و شرط بندی نبودم. فقط بعد از ظهرهای روزهای جمعه بود. بعد از ساعت ها فوتبال خیابانی، با قراری میان بچه ها با چیپس و نوشابه سر مغازه محله ختم می شد. یا ساندویچ سوسیس های نشاط. شخصا اگر طالب ناهار گرم یا شام لذیذ، سوسیس نشاط قدیم با اون سس معرکه یا همان چیپس و کولای یخ همیشه گوارا باشم، باور دارم سیتی به فینال خواهد رفت و جام را تصاحب خواهد کرد و خیال همه راحت خواهد شد.

راستی، چیپس و نوشابه شما با پیروزی کدام تیم جگرتان را حال خواهد آورد؟

امیرحسین صدر 16 می 2023