درشکه‌رانی بدون گواهینامه ممنوع!
وقتی فعالیت درشکه و کالسکه‌ها در محله‌ها رواج پیدا کرد، اداره نظمیه در 25آبان سال1299 اقدام به امتحان‌گیری از درشکه‌چی‌ها برای اعطای گواهینامه به آن‌ها کرد. برای دریافت تصدیق درشکه‌رانی، شرط‌هایی وجود داشت، از جمله اینکه سن درشکه‌چی نباید کمتر از 20سال و سوء‌سابقه و فساد اخلاقی نداشته باشد.
در سال‌هایی که درشکه، کالسکه و واگن اسبی، وسایل نقلیه عمومی تهرانی‌ها بودند، راننده‌ها نیز باید تصدیق می‌گرفتند تا اجازه حرکت و فعالیت در شهر را داشته باشند.
به گزارش همشهری آنلاین، نخستین قوانین راهنمایی و رانندگی، اواخر دوران قاجار وضع شده است و از آنجا که درشکه، از مهم‌ترین وسایل حمل‌ونقل شهری در تهران قدیم به‌شمار می‌رفت، برای ساماندهی نحوه تردد درشکه‌ها و فعالیت درشکه‌چی‌ها، شرکت درشکه‌رانی تهران در سال1269 راه‌اندازی شد.
امتیاز این شرکت به فردی به‌نام «میرزا جوادخان» یکی از کارمندان عالی‌رتبه وزارت امور خارجه واگذار شد و او بعد از فراهم کردن سرمایه، نامهای به برادرش در غازان روسیه نوشت و از او خواست که 30دستگاه کالسکه بخرد. کالسکه‌ها آبان سال1270 وارد تهران شد و 23دستگاه در محله‌های شهر راه افتاد. مابقی هم به‌عنوان کالسکه‌های اضطراری در نظر گرفته و کرایه سوار شدن به آن‌ها یک قران و 5شاهی تعیین شد که عموماً مسافری به خارج از شهر نمی‌بردند.
به‌همین دلیل تهرانی‌ها مجبور بودند برای زیارت مرقد حضرت عبدالعظیم (ع) در منطقه20 و امامزاده حسن (ع) در منطقه17 کرایه بیشتری پرداخت کنند. همین موضوع سبب شد تا اشخاصی به نامهای «سیدصادق میرعرب‌شاهی» «ابراهیم کاظمی» ملقب به «ابرام خان»، درشکه‌خانه‌هایی در محله امامزاده حسن (ع) راه بیندازند تا اهالی و زائران را به نقاط مختلف شهر جابه‌جا کنند.
درشکه‌خانه امامزاده حسن (ع) در سال1337
وقتی فعالیت درشکه و کالسکه‌ها در محله‌ها رواج پیدا کرد، اداره نظمیه در 25آبان سال1299 اقدام به امتحان‌گیری از درشکه‌چی‌ها برای اعطای گواهینامه به آن‌ها کرد. برای دریافت تصدیق درشکه‌رانی، شرط‌هایی وجود داشت، از جمله اینکه سن درشکه‌چی نباید کمتر از 20سال و سوء‌سابقه و فساد اخلاقی نداشته باشد.
او باید توانایی کافی برای تعویض چرخ‌ها را داشته باشد و موقع حمل مسافر، اجازه غذا یا چای خوردن و استعمال دخانیات نداشت. آن‌ها موظف بودند در خیابان‌های شیب‌دار و کوچه‌های منتهی به خیابان، آهسته حرکت کنند و از توقف درشکه در محل‌هایی که شهربانی ممنوع کرده بود، خودداری کنند. سبقت گرفتن از درشکه‌های دیگر هم ممنوع بود، مگر اینکه مریض بدحالی داشته باشند.
در کنار این موضوع، موضوعات اخلاقی هم مورد توجه قرار گرفت. به عنوان مثال، درشکه‌ران موظف بود بعد از پیاده شدن مسافر، به‌سرعت درشکه را بررسی کند تا اگر وسایلی از مسافر جا مانده، به او تحویل دهد.
گواهینامه قدیمی درشکه‌رانی که سال1317 صادر شده است
البته در کنار امتحان‌گیری از درشکه‌چی‌ها، اسب‌ها و درشکه‌ها در شهربانی با حضور مأمور رانندگی و دامپزشک معاینه و بررسی می‌شدند و از مالک درشکه و درشکه‌خانه خواسته می‌شد هر 3ماه یکبار این مراحل را طی کنند. پشت درشکه‌ها نمره‌ای با عدد فارسی به طول 9سانتی متر و عرض 13میلی متر و همان نمره به طول 9سانتی‌متر و عرض 6سانتی متر، پشت صندلی راننده نصب می‌شد. تمیز بودن درشکه از شرایط ویژه برای دریافت جواز فعالیت بود و باید پهلوی راننده، بوق یا زنگ خبر نصب می‌شد. اسب‌ها هم باید نعل داشتند، اما نعل‌بندی آن‌ها باید به گونه‌ای بود که پای اسب‌ها نلغزد و زمین نخورند.
از میان اخبار