درمان حسادت در اندیشه مولوی
به گزارش مشرق، احمدحسین شریفی، مدرس سطوح عالی حوزه علمیه قم در کانال خود در ایتا نوشت:
یکی از بزرگ‌ترین و کشنده‌ترین بیماری‌های روحی، «حسادت» است. حسادت آتشی خرمن‌سوز است که نه تنها خرمن هستی و شخصیت فرد حسود را می‌سوزاند که بر جان ذخایر پیشرفت و تعالی جامعه هم می‌افتد.
فرد حسود به جای تلاش و کوشش در جهت پیشرفت و ارتقاء فردی و جمعی، آرزو و خواستی جز زوال نعمت‌ها و توقف پیشرفت‌های دیگران ندارد! آنچه که او را آزار می‌دهد پیشرفت و تعالی دیگران است! به همین دلیل، سعی می‌کند به هر طریق ممکن مانع آن شود!
یکی از بهترین تحلیل‌های اخلاقی و روان‌شناختی درباره چرایی حسادت و همچنین یکی از کارآمدترین راه‌های ریشه‌کنی این رذیله‌ی خرمن‌سوز را مولوی در ضمن اشعاری در مثنوی معنوی بیان کرده است:
زآنک هر بدبخت خرمن سوخته می نخواهد شمع کس افروخته هین کمالی دست آور تا تو هم از کمال دیگران نَفتی به غم از خدا می‌خواه دفع این حسد تا خدایت وا رهاند از جسد مرا ترا مشغولیی بخشد درون که نپردازی از آن سوی برون
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.