در رثای هنرمندی بزرگ که فروتن بود و با وقار

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، معاون او و مدیرکل دفتر موسیقی، در پیام‌هایی، درگذشت هوشنگ ظریف، استاد پیشکسوت موسیقی کشورمان را تسلیت گفتند.

سیدعباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در رثای هوشنگ ظریف نوشت:

«درگذشت استاد پیشکسوت موسیقی اصیل ایرانی، مرحوم هوشنگ ظریف را به جامعه هنری کشور تسلیت می‌گویم. آن مرحوم که جایگاهی شایسته در هنر موسیقی سنتی داشت، با فروتنی و وقار مثال‌زدنی علاوه بر خلق آثار ماندگار، نقش موثری در تربیت شاگردان و انتقال این هنر ارزشمند به نسل امروز ایفا کرد. از خداوند متعال رحمت واسعه برای آن عزیز از دست رفته و صبر و بردباری برای بازماندگان محترم خواستارم.»

در پیام سیدمجتبی حسینی، معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم آمده است:

«چه نغمه دلپذیری بود و چه قانع‌کننده، نه شعر و کلام می‌خواست و نه سازی به همراهی. مضراب‌های متشخص و موقر، انگار می‌شد تماشایشان کرد، نواختنی اصالت توآمان سلامت در آن آشکارا... من اما این‌ها را نمی‌دانستم، تنها شوری برآمده از استسقا و شوقی غریب به شنیدن آن اصفهان و دشتی می‌کشاندم. بارها و بارها و بارها... نمی‌دانم چندین و چندبار آن کاست جلد سیاه را که چهره مردی متین در میانه داشت شنیدم. محو می‌شدم انگار در مضراب‌ها، و هر بار مواجهه همانقدر تازگی داشت برایم که نوبت پیشین! چقدر خوب بود که «کانون» برای حفظ و معرفی موسیقی درست آثار راست و حسابی را حمایت می‌کرد یا پدید می‌آورد با نگاهی به فردا... نام هوشنگ ظریف از آنجا آشنای من و همسالانم شد. آشنایی که بعدها ابعاد دیگری یافت. زوایایی از وجودی کار آگاه و خبره و ممتاز... ستایش استادی چون او را، شاید که مجربان و استادان موسیقی بگویند با این حال علاقه‌مند ساده‌ای چون من می‌تواند از امتیاز «معلمی» او نکته‌ها بیاموزد. در عالم هنر، به دلیل جذابیت‌های نهفته در شیوه‌ها و طرزها، به خاطر تعدد و تنوع سبک‌ها و به دلیل کرشمه و لطایف وجودی استادان، هنرجو یا به خاطر علاقه به شیوه‌ای، جذب استادی می‌شود و یا به خاطر جذابیت استادی، به فراگرفتن طرزی می‌پردازد. از این‌رو انگشت شمارند استادانی که شاگردانشان مشابهت‌های گسترده به یکدیگر نداشته‌باشند. استادانی که شاگردان بزرگ بپرورند، در عین اینکه آنان مطابق یک الگو نباشند بلکه موافق طبع و ویژگی های خود قد برافرازند. ویژگی دشواری که بیش از هر نشانه دیگر موءید سلطه و توانایی استاد است در «معلمی». شش / هفت سال پیش به یاد استاد سیدحسین میرخانی چند سطری نوشتم و در آن نوشتم که او از آن‌جهت استاد استادان بود که در مکتبش هم غلامحسین امیرخانی بالید و هم رضا مافی برآمد و هم کیخسرو خروش راه خود یافت و هم شماری دیگر... گمان می‌کنم به روزگار ما، استاد ظریف نیز چنین بود. بسا بزرگان و استادان تار امروز در مکتب او نکته‌ها آموختند اما نه تکرار استاد شدند و نه مکرر کننده یک شیوه. استاد هوشنگ ظریف مرد آراسته و استوار موسیقی به لطف ساز دلکش و آثاری درخشان در تاربخ موسیقی نقشی ارجمند دارد و بجاست که در شناخت چنین شخصیتی، نه تنها مضراب‌ها که قلم‌ها به کار آید. امشب وقتی خبر سفر ابدی استاد را شنیدم آن نغمه‌های خوشش باز در من آویخت، آن سرمستی آلبوم «کانون» آن وقار و تمامی مضراب‌ها و آن سلامت نفس. در دل گفتم این سفر در آستانه روز پدر رمزی دارد برای هرآنکه از هنرش حظی برده و از محضرش نکته‌ای آموخته. بزرگا مردا...»

محمد اله‌یاری فومنی، مدیرکل دفتر موسیقی، درگذشت هوشنگ ظریف را چنین تسلیت گفت:

«انا لله و انا الیه راجعون / باز هم ارغنون هستی در تلالویی از مشیت‌های خداوندی نغمه‌ای غمگنانه سرداد و از هجرت هنرمند بزرگی همچون استاد هوشنگ ظریف موسیقیدان و نوازنده چیره‌دست تار از عالم خاک به افلاک خبرداد. دانش گسترده، بینش عمیق و منش انسانی در کنار پنجه توانا و نوای دلنشین تار هوشنگ ظریف با تربیت چندین نسل، جمع دلدادگان به استاد را در طول یک عمر فعالیت هنری افزود و فقدان وی، همه دوستان، شاگردان و ارادتمندان وی را به سوگ نشاند. بی‌شک تاثیر هوشنگ ظریف در عرصه موسیقی انکارناپذیر است و نوای تار او هرگز از ذهن پاک نمی‌شود. اینجانب با عرض تسلیت به خانواده آن مرحوم بالاخص همسر ارجمندشان سرکار خانم صالحی و جامعه هنری کشور و ارادتمندان ایشان از خداوند بزرگ علو درجات و حیات هنر معنوی آن هنرمند ارجمند را مسالت دارم.»