رستم و سهراب وزنه برداری در خط پایان / آخر شاهنامه خوش نبود!

سهراب مرادی و کیانوش رستمی ستاره‌های سابق تیم ملی وزنه برداری ایران سرنوشت متفاوتی را در پایان دوره کاری خود رقم زدند.

به گزارش خبرنگار مهر، دو ستاره وزنه‌برداری ایران که از جمله ورزشکاران پرافتخار کشورمان هم محسوب می شوند به پایان راه رسیدند با این تفاوت که سهراب مرادی خودش تصمیم گرفت از دنیای وزنه‌برداری خداحافظی کند، اما کیانوش رستمی برای خداحافظی هنوز تصمیم کادرفنی را نپذیرفته و چالش بین او و فدراسیون وزنه‌برداری ادامه دارد.

سهراب مردادی در خردادماه سال 98 با مصدومیت نسبتاً شدید از ناحیه کتف مواجه شد؛ چهار سال برای رسیدن به روزهای اوج تلاش کرد تا رؤیای حضور در المپیک پاریس را به واقعیت تبدیل کند اما نشد و کتف آسیب‌دیده بیش از این او را یاری نکرد.

این قهرمان وزنه‌برداری ایران در آخرین رکوردگیری تیم ملی وقتی با پرچم قرمز داوران روبه‌رو شد بزرگترین تصمیم زندگی حرفه‌اش را گرفت و به نقطه پایان فکر کرد. در نهایت با اعلام رسمی سرمربی تیم ملی سهراب به روزهای حضورش روی تخته به عنوان ورزشکار پایان داد تا یک خداحافظی به موقع را در کارنامه حرفه‌ای خودش ثبت کند.

کیانوش رستمی و سهراب مرادی هر دو در المپیک لندن و ریو حضور داشتند اما راهی که این دو قهرمان بعد از المپیک ریو در پیش گرفته‌اند کاملاً متفاوت بود؛ یکی به بیراهه رفت و دیگری به موقع از تیم ملی جدا شد.

کیانوش و راهی که به ترکستان رسید

کیانوش رستمی یکی از قهرمانان شاخص وزنه‌برداری ایران است؛ او مدال نقره المپیک لندن، مدال طلای المپیک ریو، مدال طلای رقابت‌های قهرمانی جهان در سال‌های 2011 و2014 و همچنین مدال نقره مسابقات قهرمانی جهان در سال 2015 در کارنامه خود دارد. افتخارات رستمی در آسیا هم زبانزد است؛ او در بازی‌های آسیایی اینچئون در سال 2014 به مدال نقره رسید. در مسابقات قهرمانی آسیا در سال 2021 نشان خوش رنگ طلا را از آن خود کرد.

او همچنین در سال‌های 2011 و 2012 در مسابقات قهرمانی آسیا به مدال نقره رسید. کیانوش با این کارنامه پربار بعد از المپیک ریو مسیری متفاوت برای خود رقم زد؛ مسیری که به ترکستان رسید و پایان خوشی برای او نداشت. او در دوره ریاست علی مرادی اعلام کرد به تنها برای المپیک ریو آماده می‌شود و با کادرفنی همراه نخواهد بود، در آن زمان هدایت تیم برعهده انوشیروانی بود اما به هیچ عنوان زیر بار این موضوع نرفت تا جایی که کار به استعفای سرمربی تیم ملی کشیده شد؛ اما رستمی حمایت فدراسیون را داشت و به این راه ادامه داد. در نهایت او به مدال طلای المپیک ریو رسید. رستمی پس از المپیک با بیان این جمله که «حرف مرد یکی است» همچنان تمرینات خود را به تنهایی ادامه داد. او مدعی بود در گذشته با تنهایی تمرین کردن به موفقیت رسیده و این بار هم همان راه را ادامه می‌دهد.

روزهای افت ستاره وزنه‌برداری از راه رسید

اما سرنوشت برای رستمی طور دیگری رقم خورد؛ او پس از المپیک ریو و در شرایطی که همان راه قبلی را می‌رفت روز به روز افت کرد. به طوری که در مسابقات قهرمانی جهان در سال 2017 درست یک سال بعد از المپیک اوت شد، در بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا هم نمایش ضعیفی ارائه داد و اوت شد. رستمی در مسابقات قهرمانی جهان 2019 تایلند هم بسیار ضعیف ظاهر شد و نتوانست وزنه‌های خود را بالای سر ببرد و در نهایت باز هم اوت شد.

در المپیک 2020 توکیو، کیانوش نتوانست سهمیه المپیک را از آن خود کند و حضور در سومین المپیک را از دست داد. در مسابقات قهرمانی جهان 2022 کلمبیا، رستمی در جایگاه چهارم ایستاد و در یک ضرب به مدال نقره رسید. در مسابقات قهرمانی آسیا در سال 2023 کره جنوبی هم او هشتم شد و عملکرد قابل قبولی ارائه نداد. در واقع رستمی از المپیک ریو تاکنون تنها در مسابقات قهرمانی آسیا 2020 ازبکستان به نشان طلا رسید و در بقیه رقابت‌ها بسیار ضعیف ظاهر شد.

خط قرمز کادرفنی روی نام اسطوره وزنه‌برداری

رستمی در ریاست جدید فدراسیون هم همان راه را پیش گرفت؛ او با وجود اینکه بعد از المپیک ریو، افتخاراتی کسب نکرد اما همچنان اصرار داشت که تنهایی تمرینات را پیگیری کند. رستمی فراموش کرده بود همان کسانی که آن روزها با خودمختاری او سخت مخالف بودند و با آن مقابله می‌کردند روی کار آمده‌اند و قطعاً این شیوه خودمختاری دیگر جایی در تیم ملی ندارد؛ با این حال انوشیروانی فرصت دیگری به او داد ولی این بار هم از آن استفاده نکرد و در نهایت مسابقات قهرمانی جهان و بازی‌های آسیایی و المپیک پاریس را هم از دست داد.

علی‌رغم حساسیت کادرفنی برای حضور در رکوردگیری تیم ملی، رستمی در آخرین رکوردگیری تیم ملی شرکت نکرد و مشغول کوه‌نوردی و تفریح بود، او حتی در تمرینات هم حضور نداشت و گویا پس از مسابقات قهرمانی آسیا هم دچار مصدومیت شده و پیگیر درمان آن است؛ اما غیبت او در تمرینات و اردوهای تیم ملی باعث شده بود حتی کادرفنی از میزان مصدومیت او بی‌اطلاع باشد. در نهایت غیبت او در رکوردگیری باعث شد کادرفنی هم قلم قرمز روی نام او برای حضور در مسابقات قهرمانی جهان 2023 بکشد. طبق قوانین بین‌المللی وزنه‌بردارانی که قصد حضور در المپیک پاریس را دارند باید در مسابقات قهرمانی جهان حضور پیدا کنند و حالا با این شرایط رستمی المپیک پاریس را هم از دست داد.

تصمیم اشتباه کار دست رستمی داد

به هر حال عمر قهرمانی یک ورزشکار روزی به پایان می‌رسد؛ رستمی جزو نوابع وزنه‌برداری ایران به حساب می‌آید اما غرور بدموقع گریبان او را گرفت تا جایی که با حذف از تیم ملی به پایان ورزش حرفه‌ای رسیده است. او با تصمیم کادرفنی، مسابقات قهرمانی جهان 2023 را از دست داد؛ طبق قوانین غیبت در مسابقات قهرمانی جهان به معنای از دست دادن المپیک پاریس است؛ به نظر می‌رسد با این شرایط برای حضور در بازی‌های آسیایی هم جایی در ترکیب تیم ندارد، بنابراین کیانوش هم باید مثل سهراب به فکر خداحافظی باشد.

سهرابی از دل محرومیت به اوج رسید

بدون شک رقابت‌های قهرمانی سال 2013 آسیا بدترین مسابقه برای سهراب مرادی بود؛ آن جایی که به اتهام دوپینگ دو سال از حضور در میادین ورزشی محروم شد. در سال 2015 حسین توکلی سرمربی وقت تیم ملی وزنه‌برداری ایران، سهراب را به اردوی تیم ملی دعوت کرد تا در رقابت‌های قهرمانی آسیا در تایلند روی تخته برود اما فدراسیون جهانی به سهراب مرادی اجازه حضور در این رقابت‌ها را نداد. توجیه فدراسیون جهانی هم این بود که مسئولان فدراسیون وزنه‌برداری ایران در پرونده سهراب مرادی مهر بازنشستگی زدند و براساس قانون، وزنه‌بردار بازنشسته نمی‌تواند در رقابت‌ها شرکت کند. در نهایت با رایزنی وتلاش‌های فدراسیون وزنه‌برداری ایران موضوع بازنشستگی سهراب مرادی لغو شد اما براساس قوانین بین‌المللی لغو بازنشستگی یک وزنه‌بردار به 6 ماه زمان نیاز دارد.

با این وجود شرایط سهراب متفاوت‌تر از همه بود، چرا که براساس قوانین بین‌المللی وزنه‌برداری که دوران محرومیت را طی می‌کند، چنانچه در دوران محرومیت از سوی فدراسیون ملی بازنشسته شود، برای بازگشت به میادین باید 18 ماه جریمه شود. در نهایت روزهای محرومیت سهراب مرادی تا رقابت‌های قهرمانی جهان در سال 2015 طول کشید ولی توانست در این راه پر فراز و نشیب به المپیک ریو برسد.

اوج موفقیت پس از روزهای محرومیت

اگرچه سهراب روزهای پر فراز و نشیبی را برای رسیدن به المپیک ریو طی کرده بود، اما بالاخره رسید و در بالاترین سکوی المپیک هم قرار گرفت. سهراب مرادی از دل محرومیت به نشان طلای المپیک رسید و پس از آن هم روز به روز در اوج موفقیت قرار گرفت. سهراب پس از المپیک ریو، به دو عنوان قهرمانی جهان هم رسید و بهترین رکوردها را هم ثبت کرد تا جایی که رکورددار جهان هم لقب گرفت.

اما موفقیت‌های سهراب خیلی زود کمرنگ شد، در شرایطی که همه منتظر کسب مدال المپیک توکیو از او بودند، سهراب از ناحیه کتف به شدت آسیب دید و تحت عمل جراحی قرار گرفت. مصدومیت بدموقع او را از روزهای اوجش عقب انداخت و نتوانست در المپیک توکیو حضور داشته باشد. مرادی با وجود اینکه تلاش بسیار زیادی کرد تا به روزهای اوج خود برگردد و در المپیک پاریس حضور پیدا کند؛ اما در همان ابتدای مسیر به خاطر شرایط سنی و مصدومیتی که گریبان‌گیرش شد از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد.

خداحافظی بعد از یک مصدومیت سنگین

مرادی برای حضور در سومین المپیک تلاش بسیار زیادی کرد، او سه مرتبه به دنبال درمان جدی مصدومیتش رفت تا کتف بیرون زده‌اش او را برای سومین حضور در المپیک یاری کند؛ اما وقتی بخواهد نشود، نمی‌شود. در نهایت سهراب در آخرین رکوردگیری حتی وزنه 165 کیلوگرم را نتوانست مهار کند و آن جا که با سه چراغ قرمز داوران روبه‌رو شد؛ بزرگ‌ترین و البته منطقی‌ترین تصمیم زندگی‌اش را گرفت و از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد. او با وجود همه مشکلاتی که مصدومیت برای او ایجاد کرده بود برخلاف کیانوش رستمی، همیشه همراه تیم ملی و زیر نظر کادرفنی کار می‌کرد.

سهراب پس از مدال خوش رنگ المپیک ریو در سال 2016، مدال طلای مسابقات قهرمانی جهان در سال 2017، مدال طلای بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا، مدال طلای مسابقات قهرمانی جهان در سال 2018 و مدال نقره مسابقات قهرمانی آسیا در سال 2020 به کار خود در وزنه‌برداری پایان داد.