رفع حصر امتیاز ویژه‌ای برای «وفاق» است!

سایت اصلاح‌طلب عصر ایران نوشت:

حصر مهدی کروبی بالاخره بعد از 14 سال برداشته شد و به پایان رسید. خبر خوشحال کننده ای است نه فقط به این دلیل که انسان 87 ساله ای از محدودیت و اقامت اجباری خلاص شد بلکه از اینکه با راه حل منطقی و عقلانی، گرهی باز شده است. اینکه امیدوار باشیم این روش، به سایر مسائل نیز تسری یابد و در آینده ای نزدیک شاهد باز شدن دیگر گره ها از همین مسیر منطقی باشیم نه اینکه به گره بزرگتر تبدیل و پیچیده تر از قبل شود. از رفع حصر کروبی باید استقبال کرد چون در مسیر عادی سازی است. عادی سازی شرایط با پایان دادن به موارد غیرعادی، ممکن می شود.

حالا می توان امیدوار بود انتخابات جنجالی 88 بعد از 15 سال به پایان برسد و پرونده آن بسته شود. فرصتی برای عبور از حوادث 88. به ویژه که به گفته فرزند کروبی، مسوولان امنیتی به پدرش خبر داده اند "همین پروسه ای که درباره شما انجام شد، در مورد آقای موسوی نیز طی چند ماه آینده انجام خواهد شد و ایشان هم رفع حصر خواهد شد". انتخاباتی که از 4 کاندیدا، 2 کاندیدا به شدت معترض شدند. حصر اولی به پایان رسید اما دومی همچنان به همراه همسرش در حصر است. کاندیدای سوم (محسن رضایی) هم ناراضی شد اما اعتراضش کوچک و ملایم بود. بعد از آن نیز دو بار دیگر در انتخابات ریاست جمهوری کاندیدا شد اما هر دو بار شکست خورد تا 4 حضور ناکام در انتخابات ریاست جمهوری به نام او ثبت شود. کاندیدای پیروز (محمود احمدی نژاد) نیز در نهایت به سرنوشتی غیرعادی رسید. گرچه حصر نشد اما عملا مسیر ورود دوباره او به انتخابات ریاست جمهوری و پاستور بسته شد. بعد از دو دوره ریاست جمهوری، 3 بار دیگر برای کاندیداتوری ثبت نام کرد اما دیگر از تایید خبری نشد.

اگر میرحسین موسوی و همسرش زهرا رهنورد هم رفع حصر شوند در این صورت سیاست "وفاق" امتیاز جدیدی می گیرد. بعد از توقف اجرای طرح حجاب مجلس و گشت ارشاد و شکست برخی تابوها در انتصاب معاونان رئیس جمهوری، وزیران و استانداران، حالا یک مطالبه مهم بعد از 14 سال محقق و یک مسئله پیچیده حل شده یا در مسیر حل قرار گرفته است.

حسین فرزند مهدی کروبی به نقل از مسوولان امنیتی گفته رفع حصر به دستور رئیس قوه قضائیه انجام شده است. نشانه ای از اینکه بدون دستور کار وفاق و همگرایی در سطوح بالا و اصلی حکومت، جلب همکاری و کسب نتیجه در زمینه رفع حصر، ممکن نبود.

پزشکیان ریاست جمهوری خود را با دستور کار وفاق آغاز کرد و پیش می برد. نه به عنوان یک انتخاب، بلکه به عنوان یک الزام. اینکه چرا الزام است و نه انتخاب، مطلب جداگانه ای می طلبد. با این حال، دوباره ثابت شد وفاق بر پایه نتیجه گرایی، کارکرد و کارآیی دارد.