روایتی از اهانت به ساحت امام حسین (ع) در دانشگاه الزهرا (س)

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، روز دوشنبه 2 آبان 1401، تریبون آزاد در دانشگاه الزهرا (س) با حضور جمعی از اساتید و دانشجویان برگزار شد تا افراد با نقطه نظرات متفاوت در محیطی علمی و رسمی به گفتگو بپردازند. دانشجویان داوطلب در تریبون به بیان نظرات خود می‌پرداختند و سایر افراد به آن‌ها گوش می‌کردند، اما چند نفر از دانشجویان با ظاهری نامناسب به جلسه پیوستند و با سر و صدا و داد و بیداد باعث بی‌نظمی و شلوغی جلسه شدند، مسئول جلسه از آنان خواست اگر نکته‌ای برای مطرح کردند دارند به روی سن بیایند و پشت تریبون صحبت کنند نه اینکه جلسه رسمی را به هم بزنند و مانع صحبت دیگران شوند. یکی از این دانشجویان پشت تریبون می‌آید و صحبت‌های خودش را با جمله‌ی "به نام زن، زندگی، آزادی" شروع می‌کند و تاکید دارد که سابقه هیچ گونه بیماری را ندارد و اگر از دنیا برود، مرگش طبیعی نیست کمی هم درباره اتفاقات اخیر و دخترانی که این روزا اسمشان مطرح شده صحبت می‌کند. تا اینجای ماجرا این صحبت‌ها با طرز فکر ایشان طبیعی است، داستان اصلی از جایی شروع می‌شود که فرد توهین به اسلام را شروع می‌کند و این دین را یک آیین ساختگی می‌داند که افراد مسلمان وارد جامعه و سیاست کرده‌اند و دلیل این ادعایش را هم با اهانت شدید به مقام والای سالار شهیدان، اباعبدالله الحسین (ع) همراه می‌کند به گونه‌ای که ادامه می‌دهد چگونه آخوند‌های اسلام بر سر منبر‌ها می‌گویند امام حسین (ع) فرزند شش ماهه خود را روی دست چپ گرفتند و تیر سه شعبه به گلوی ایشان خورده است، این حجم از جزئیات در یک پدیده تاریخی نشان دهنده ساختگی بودن دین اسلام است. در این بخش از صحبت‌ها انواع الفاظ رکیک و نامناسب را که یک فرد عاقل و بالغ نیز در خلوت خود نیز به ذهن نمی‌آورند را در یک محیط علمی و رسمی به زبان می‌آورد و به طور آشکارا به امام حسین (ع) و فرزند شش ماهه ایشان، حضرت علی اصغر (س) اهانت می‌کند. این بی‌ادبی و هتک حرمت، ناراحتی و اعتراض حضار در سالن را به همراه دارد و همه خواهان پایان یافتن صحبت‌های او هستند، این دانشجو میکروفون را به سمت مسئول جلسه پرت می‌کند و با ادامه فحاشی‌های نامناسب از سالن خارج می‌شود و این در حالی است که رعایت ادب و احترام نشانه شخصیت و تربیت خانوادگی افراد است، در داستان‌های کهن ایرانی و آیین دینی ما نیز سفارش بسیار به ادب و احترام شده است. اباعبدالله برای ما شیعیان از مهمترین افراد این جهان است و ما هیچگونه اهانت و بی‌حرمتی را به ساحت والای ایشان تحمل نمی‌کنیم، ما این رفتار بی‌ادبانه و ناشایست در یک محیط علمی و رسمی را محکوم می‌کنیم و تمام افرادی که اینگونه رفتار‌های نادرست را انجام داده‌اند در پیشگاه الهی پاسخگو خواهند بود و کمترین کاری که باید انجام دهند عذرخواهی و طلب ببخش از ساحت مقدس ارباب عالمیان اباعبدالله الحسین و محبین این حضرت است. مسئولین دانشگاه موظف هستند این مسئله را پیگیری کنند و با فرد خاطی برخورد کنند تا هرکس به خود جرات ندهد که در یک محیط آکادمیک فحش ناموسی و جنسی با آگاهی کامل نه فقط از سر جوزدگی را به مولایمان نسبت دهند. اگر از داغ این بی‌احترامی جان بدهیم رواست و ما تمام عمر جانمان را فقط برای یک نفر فدا خواهیم کرد و آن بزرگوار هم حسین ابن علی‌ست؛ و من الله توفیق