روایتی متفاوت از فرهنگ و هنر ایرانی اسلامی

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، چند وقتی می‌شود که آنتن شبکه دو میزبان یک مجله هنری شده است؛ مجله‌ای که با سایر برنامه‌هایی که درباره هنر و هنرمندان ساخته می‌شود، تفاوت‌هایی دارد.

احمدرضا بلیغ و احمدرضا زارعی کارگردان‌های برنامه «بوم» سعی کرده‌اند به جای چیدن یک دکور خاص و دعوت از هنرمندان برای حضور در یک برنامه تلویزیونی، طرحی نو در نظر گرفت و به شیوه‌ای جدید به سراغ بررسی هنر بروند؛ در این طرح هم قرار نیست فقط دسته خاصی از هنرها مثل سینما، تجسمی و تئاتر بررسی شود بلکه سبدی وسیع از تمام رشته‌های هنری از موسیقی گرفته تا سینما و شعردربوته نقد قرار می‌گیرند.

حامد مهربانی، راوی و مجری برنامه فرهنگی بوم، در این باره می‌گوید: برنامه به همت مرکز هنری و رسانه‌ای سلوک حوزه هنری انقلاب اسلامی تولید و پخش می‌شود و دبیر شورای سردبیری بوم را محسن صفایی بر عهده دارد.

او تصریح می‌کند: بوم یک مجله هنری است که در قالب یک برنامه تلویزیونی سعی می‌کند هنر و هنرمندان ایرانی را در میدان و مکان الهام بخش هنری به تصویر کشیده، مخاطب عمومی را به هنر و مصرف آثار هنری نزدیک‌تر کرده، جنبه زیبایی‌شناسی و ذائقه هنری آ‌نها را ارتقا دهد.

این استاد دانشگاه در خصوص محورها و موضوع‌های اولویت‌دار برنامه توضیح می‌دهد: سعی کردیم به صورت موزه‌ای با هنر مواجه نشویم و هنر متعهد و هنر مسئولانه که نسبت به مخاطب بی‌تفاوت نیست و کنشگرانه به حساب می‌آید را محور اصلی سوژه‌های برنامه قرار دهیم. البته که حتماً جنبه‌های زیبایی‌شناسانه و ذوق ایرانی را که امتیاز آثار فاخر هنری ایرانی هم هست در انتخاب موضوعات‌مان لحاظ کرده‌ایم.

او ادامه می‌دهد: بعضی موضوعات و چهره‌هایی که در بوم به سراغشان رفتیم آثار استاد فرشچیان، وجه معلمی استاد محمدرضا لطفی، هنرخانه‌های حسینی، کانون هنر شیعی، دستاوردها و نوآوری‌های موسیقایی حاج محمود کریمی، اشعار توحیدی زنده‌یاد ابتهاج و فرش ایرانی هستند.

مهربانی با اشاره به تفاوت این برنامه فرهنگی با سایر مجله‌های هنری خاطرنشان می‌کند: از تفاوت‌های محتوایی و نوع مواجهه با سوژه‌ها و آثار هنری که بگذریم، از لحاظ فرمی هم «بوم» تلاش کرده از یک برنامه تنها در قاب استودیویی بیرون آمده و خارج از استودیوها به سراغ آثار هنری جدی و موفق برود. به طوری که روبه‌رو شدن با هنرمندان به ندرت در قاب تلوزیون ما اتفاق افتاده و این نکته می‌تواند برای جامعه فرهنگی ما قابل توجه و مفید باشد.

او ادامه می‌دهد: تلاش ده تا یک نمای استودیویی و مکانیکی در این برنامه فرهنگی و هنری بر هم زده شود و به عنوان مثال به یک گالری فرهنگی و یا موزه و کمسرت می‌رویم تا قاب برنامه فرهنگی هم حس و حال هنری داشته و برای جامعه دارای ارزش باشد. در مجموع سعی شده که این برنامه هنری و فرهنگی فقط یه موضوع هنر نپردازد بلکه منزلت هنرمندان اصیل را نیز مد نظر قرار بدهد.

کارشناس برنامه فرهنگی درباره ساختار و بخش‌های برنامه نیز توضیح می‌دهد: هر برنامه می‌تواند از یک پرونده تا دو یا سه موضوع را در بر بگیرد که متشکل از گفت‌وگوهایی در مکان‌های الهام بخش هنری یا مرتبط به موضوع است و همچنین داشتن برنامک هایی که به تکمیل پرداخت سوژه پرونده کمک می‌کند و مفهوم مورد نظر را بهتر به مخاطب انتقال می‌دهد.