روایت امام رضا (ع) از مفهوم "نور" در اسماء الهی

به گزارش خبرگزاری اقتصادایران، «دعای سحر» یکی از دعاهای عظیم‌الشأنی است که از امام رضا علیه‌السلام روایت شده و آن حضرت فرموده است: این دعا، دعایی است که امام باقر علیه‌السلام در سحرهای ماه رمضان می‌خواند.

در عین حال یکی از آثار فاخر و ارزشمند امام خمینی (ره) «شرح دعای سحر» است؛ اثری که امام خمینی (ره) آن را در حدود 27 سالگی خود تألیف کرده و نشان از دانش و عرفان والای ایشان از دوران جوانی دارد.

به منظور آشنایی بیشتر مخاطبان با مفاهیم و مضامین والای دعای سحر که خواندن آن در سحرهای ماه رمضان توصیه شده، به بررسی بخش‌ها و نکاتی از امام خمینی (ره) درباره این دعای ارزشمند و والا پرداخته است.

نکات مهم فراز چهارم از این دعای شریف را می‌خوانیم:

اللهُمَ اِنِی أَسأَلُکَ مِن نُورِکَ بِأَنوَرِهِ وَکُلُ نُورِکَ نَیِر، اللهُمَ اِنِی أَسأَلُکَ بِنُورِکَ کُلِهِ

خدایا از تو درخواست می‌کنم به حق نورانی‌ترین مرتبه از نورت و همه مراتب نور تو نورانی است، خدایا از تو درخواست می‌کنم به حق همه مراتب نورت.

• منظور از «نور» مصداق‌های عرفی نیست که فقط سطوح اجسام تاریک با آن روشن می‌شود و اجسام را برای دیدن چشم و با شرایط خاصی روشن می‌کند. بلکه علم هم نوری است که خداوند در قلب هر یک از بندگانش که بخواهد می‌افکند. حقیقت نور، چیزی است که خود آشکار است و چیزهای دیگر به کمک آن آشکار می‌شود.

• به این ترتیب نور علم، در نفوس کلی الهی و عقول مجرد قدسی و فرشتگان پاک و پاکیزه نیز نمایان است و به واسطه آن، نهان اشیاء همانند ظاهر آن‌ها آشکار می‌شود.
• نور همان وجود است و در دار هستی به غیر او نور و ظهوری نیست و همه نورها و ظهورها به او باز می‌گردد: «یا منور النور؛ ای نورانی کننده نور»، «الله نور السموات والارض؛ خداوند نور آسمان‌ها و زمین است».