زندگی سخت یک خانواده 5 نفره در طویله / ما زندگی نمی‌کنیم فقط زنده‌ایم + عکس و فیلم
پس از سیلاب فروردین‌ماه امسال تاکنون یک خانواده 5 نفره که منزلشان براثر وقوع سیل تخریب‌شده است زیر یک چادر در طویله زندگی می‌کنند.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از سفیر افلاک، با اینکه زمستانی دیگر از راه رسید و بازهم شاهد بارندگی‌های سیل‌آسا در برخی مناطق هستیم اما هنوز هم مردم سیل‌زده لرستان که خانه‌هایشان در سیل فروردین‌ماه تخریب شد با مشکلات بسیاری دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
هنوز هم برخی از خانواده‌های سیل‌زده در نبود سقفی بالای سرخود شب را با سوز سرما به صبح می‌رسانند.
پس از دریافت خبری مبنی بر اینکه یک خانواده پنج‌نفره در یکی از روستاهای خرم‌آباد در طویله زندگی می‌کنند برای بررسی بیشتر موضوع به روستای چشمه وبرد رفتیم.
منابع طبیعی مانع ساخت منزل
از شهر خرم‌آباد تا روستای چشمه وبرد 16 کیلومتر را باید طی کنی، پس از گذر راهی پرپیچ‌وخم به این روستا رسیدیم؛ روستایی که در فصل بهار بسیار زیبا بوده و به گفته اهالی این روستا هرساله گردشگران بسیاری را به سمت خود می‌کشاند.
اما اینجا زندگی به‌سختی می‌گذرد، لحظات دشوار خانواده‌ای پنج‌نفره در زیر یک چادر سپری می‌شود و شبانه‌روز خود را در سرمای طاقت‌فرسای زمستان بدون وسایل گرمایشی می‌گذرانند.
می‌گویند خانه‌شان براثر سیلاب و رانش زمین تخریب‌شده است و دیگر قابل سکونت نیست و از فروردین‌ماه تاکنون در آوارگی به سر می‌برند.
به همراه پدر خانواده سری به منزل تخریبی‌شان زدیم، خانه‌ای که براثر وقوع سیلاب و زمین‌لغزش درودیوار آن به‌شدت آسیب‌دیده بود و حالا جایی برای نگهداری علوفه برای حیوانات شده است و این خانواده در طویله‌ای که قبلا جای گوسفندانشان بوده است زندگی می‌کنند.
11 ماه آوارگی
پدر خانواده می‌گوید براثر بارندگی شدید و زمین‌لغزش قسمتی از خانه‌شان دچار ترک‌خوردگی و قسمتی دیگر تخریب‌شده است که مجبور می‌شوند اسباب و اثاثیه خود را بیرون بکشند و خانه را ترک کنند تا مبادا بر سرشان آوار شود.
وی گفت: کارشناسان بنیاد مسکن بررسی‌های خود را انجام داده و معتقد بودند این منزل در مکان قبلی دیگر قابل‌بازسازی و سکونت نیست؛ بر همین اساس تصمیم گرفتیم در زمین دیگری که داریم شروع به ساخت‌وساز کنیم، بنیاد مسکن مجوز ساخت‌وساز در این زمین را دادند ولی منابع طبیعی مانع ساخت شده است.
هوای خیلی سرد بود، به داخل چادرشان رفتیم ولی با هوای بیرون فرق چندانی نداشت؛ وسیله گرمایشی شان فقط یک هیتر برقی بود که آن‌هم کفاف این سرما را نمی‌داد.
اندکی در میان چادر نشستیم تا ادامه گفتگو را با مادر خانواده داشته باشیم؛ بچه شیرخوار خود را در آغوش گرفته و سر سخن را باز می‌کند و می‌گوید از فروردین‌ماه تاکنون این وضعیت راداریم که می‌بینید، ما اصلا زندگی نمی‌کنیم فقط زنده مانده‌ایم.
نبود وسایل گرمایشی
وی گفت: در زمان وقوع سیلاب باردار بودم و با آن وضعیتم آواره شدیم، مدتی را در یک حمام عمومی قدیمی که مخروبه است زندگی کردیم، فضای آن فقط 9 متر بود و نه جایی برای زندگی خودمان بود و نه جایی برای وسایلمان؛ پس از مدتی همسرم پیگیری کرد و توانست یک چادر از هلال‌احمر تحویل بگیرد.
مجبور شدیم گوسفندان خود را بفروشیم و خرج دیواره سازی طویله کنیم، بااین‌حال بازهم جای زندگی نیست ولی چاره‌ای نداریم و یک چادر داخل آن زده‌ایم که حداقل سرمای کمتری را احساس کنیم.
هوا خیلی سرد است مخصوصا در شب، بچه‌های من هم کم سن و سال هستند و بیمار می‌شوند؛ تنها وسیله گرمایشی ما همین هیتر برقی است که واقعا در این سرمای استخوان سوز جوابگو نیست.
یک‌شب که برق نبود و هوا خیلی سرد بود هر مقدار پتو داشتیم روی بچه کوچک‌ترم انداختم تا از سرما مریض نشود و شب تا صبح این بچه را با نفس خودمان زنده نگه‌داشته‌ایم.
مسئولان چه می‌کنند؟!
چرا کسی به داد ما نمی‌رسد؟ چون خانه‌مان خراب‌شده است پس باید در این سرما بمیریم؟ همسرم جز کار کشاورزی درآمد دیگری ندارد نه از پس مخارج شهرنشینی برمی‌آییم و نه پولی داریم که خرج ساخت منزل درجایی دیگر کنیم؛ دولت که هیچ کمکان نمی‌کند بلکه مانع ساخت یک سقف بالای سرمان هم می‌شوند.
از مسئولان به‌ویژه مدیر منابع طبیعی انتظار داریم مشکلات ما را برطرف کنند و خود را جای ما بگذارند، آیا تحمل یک ساعت زندگی در این مکان رادارند!
حتی هزینه ساخت یک‌منزل را هم نداریم ولی حداقل می‌توانیم یک چهاردیواری بسازیم و در آن زندگی کنیم، انتظار داریم مسئولان به فکر سیل‌زدگان باشند تا از این آوارگی نجات یابیم.
انتهای پیام / لرستان دانلود
