زندگی شادتر و سالم‌تر بدون اپل‌واچ

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، فردی پس از هفت سال استفاده روزانه از اپل واچ، آن را کنار گذاشت؛ او می‌گوید:«من یک اپل واچ را در سال 2017 خریدم. آن را به نوعی سرمایه‌گذاری برای سلامتی خود می‌دانستم، زیرا باعث می‌شد بیشتر راه بروم و تمریناتم را دنبال کنم. همانطور که تکنولوژی تکامل پیدا کرد، ردیاب خواب من، مانیتور ضربان قلب من، و در کل پزشک دیجیتال من شد.»

پس از هفت سال غرق شدن در فناوری، تصمیم گرفتم همه چیز را دور بریزم. الان خیلی خوشحالم!

در ابتدا تجربه من مثبت بود. همانطور که امیدوار بودم، فعال‌تر شدم. پیاده‌روی به آهسته دویدن تبدیل شد و بعد به دویدن؛ هر زمان که اپل برای رسیدن به اهدافم مدال دیجیتالی به من می‌داد، من را تشویق می‌کرد و من عاشق دوپامینی بودم که به من می‌داد. هر ماه، اهدافم را افزایش می‌دادم. هدف این بود که بیشتر بدوم، ضربان قلب در حال استراحت را بهبود بخشم و تعداد قدم های روزانه ام را افزایش دهم. این باعث شد که من سخت‌تر به خودم فشار بیاورم، به محدودیت‌های بدنم فکر نکنم و نگران آن نباشم.

من اولین کسی بودم که از هر به‌روزرسانی و بهبود در نرم افزار و سخت افزار اپل استفاده می‌کرد. به مرور حتی چیزهایی که نمی‌دانشتم وجود دارند برایم مهم شدند. HRV، اکسیژن خون و vO2 max، میزان خواب و... همگی بخشی از چکاپ روزانه من بودند.

من وسواس پیدا کرده بودم

با گذشت زمان، من، یک مرد سالم در 30 سالگی، نسبت به معیارهای سلامت وسواس پیدا کردم. اگر ضربان قلبم به اوج می‌رسید، می‌خواستم بدانم چرا؟ اگر بعد از خواب احساس شادابی کردم اما برنامه چیز دیگری گفته بود، برایم به این معنی بود که من یک مشکل اساسی سلامتی دارم. مثلا اگر سطح اکسیژن خون من کاهش یافت، مطمئناً در آستانه هیپوکسی قرار داشتم.

من به بدن خودم اهمیت نمی‌دادم بلکه به فناوری وابسته شدم. من به سرعت وارد دنیای تاریک اضطراب سلامتی شدم. این به این معنی بود که بارها در روز بر معیارهایم نظارت می‌کردم و در آنچه دکتر گوگل می‌گفت غرق می‌شدم تا نتیجه‌ای بیابم. در واقع چیزی که برای بهبود سلامت من طراحی شده بود نقش خود را در بیمار شدن من ایفا کرد. بعد از سالها فشار سخت، بالاخره استرس و ترس مداوم سیستم عصبی من را مختل کرد و یک دوره خستگی مزمن را تجربه کردم که من را به مدت سه ماه خانه نشین کرد.

از استفاده اپل واچ خودداری کردم!

سرزنش کردن اپل واچ ناعادلانه است. من هنوز معتقدم که ساعت‌های هوشمند برای افراد مناسب بسیار مفید هستند. اما، مشخص بود که خلق و خوی من با قابلیت‌های چنین دستگاهی سازگار نیست. پس از مدتی مقاومت، تصمیم گرفتم آن را رها کنم و اپلیکیشن Health را حذف کنم. شش ماه از این انتخاب می‌گذرد. در این مدت، اضطراب سلامتی من از بین رفت و سلامت عمومی من بسیار بهبود یافته است. سطح استرس من متعادل است، سیستم عصبی من بهتر تنظیم می‌شود و از زندگی روزمره بیشتر لذت می‌برم.

مهم‌تر از همه، من رابطه‌ای را با بدن و ذهنم دوباره برقرار کرده‌ام. ارزیابی احساس من فعالیت‌های من را دیکته می‌کند نه یک قطعه سخت افزار روی مچ دستم. من هیچ علاقه‌ای به دویدن بیشتر و یا رسیدن به استاندارد سلامت مطلوب ندارم، اکنون، من زندگی بسیار آرامتر و متعادل‌تری دارم. من بیشتر در دنیای طبیعی غوطه‌ور هستم و از فناوری آزاد هستم. این یکی از بهترین تصمیماتی است که تا به حال گرفته‌ام.

منبع: businessinsider

58323