«برادران لیلا» و حواشی‌اش حالا حالاها جا دارد برای فکر کردن. صاحب این قلم تا به امروز سه یادداشت در این باره نوشته است و به هیچ کس هم قول نمی‌دهد که این یادداشت آخری‌اش باشد.

سعید روستایی، کارگردان فیلم «متری شش و نیم» با انتشار این ویدئو در اینستاگرام خود نوشت: سکانسی که از پایان‌بندی متری شیش و نیم حذف کردند.

محمد احمدی معتقد است که معلوم نیست فیلم‌ها از چه منبعی لو می‌روند و برای پیگیری نسخه لو رفته فیلم‌ها حتی تلگرام هم جوابمان را نمی‌دهد.

برادران لیلا قطعا فیلم سرگرم کننده‌ای است که مخاطبین را در مدت زمان طولانی پخش آن خسته نمی‌کند. روستایی در این فیلم هم مانند سایر ساخته‌هایش به خوبی توانسته است کشش ایجاد کند.

تهران - ایرنا - «برادران لیلا» سومین فیلم «سعید روستایی» به دلیل مضامین تند سیاسی و اجتماعی و نمایش غیرقانونی در سایت‌های دانلود فیلم، از پرحاشیه‌ترین و مناقشه‌برانگیزترین فیلم‌های سینمایی در اواخر پارسال و آغاز سال 1402 بوده است.

شاید شما چون می‌دانید که سعید روستایی کارش را انجام داده است و فیلم هم مخاطبان خود را یافته است سعی در بی ارزش خواندن آن دارید.

«برادران لیلا» یک فیلم نیست و سازنده آن هم هرگونه هنرمندی اعم از سخنران و بیانیه نویس محسوب شده و اثرش انشاء یا نمایش رادیویی تلقی گردد، اما قطعا او یک فیلمساز به شمار نمی‌آید.

بیهوشی در توالت، ادرارکردن در ظرفشویی، سیلی زدن به صورت پدر، اتهام مادر به شش ماهه حاملگی در شب ازدواج و... داستان را جلو نمی‌برد، چون قصه‌ای در‌کار نیست، همه دور هم می‌چرخند تا حرکت عرضی، عرصه را بر تماشاگر تنگ کند.

کیهان درباره فیلم «برادران لیلا» نوشت: «برادران لیلا» یک فیلم نیست و سازنده آن هم هرگونه هنرمندی اعم از سخنران و بیانیه نویس محسوب شده و اثرش انشاء یا نمایش رادیویی تلقی گردد اما قطعا او یک فیلمساز به شمار نمی‌آید.

چند روز پیش دوست خبرنگاری پیام داد که می توانیم درباره لیلا باهم گفت و گویی داشته باشیم. گفتم: در خدمتم. فردایش تماس گرفت که شرمنده ام. از فلان وزارت فخیمه پیام داده اند که درباره این فیلم دیگر چیزی منتشر نکنید.

کیهان نوشت: ماجرای «برادران لیلا» تقریبا پس از 30-40دقیقه بیهوده گویی‌های اولیه به بهانه مقدمه‌چینی، تازه آغاز می‌شود. در حالی که این 30-40 دقیقه را می‌توان در نهایت در 3 الی 5 دقیقه گنجاند و بقیه را حذف نمود و هیچ خدشه‌ای هم به اثر وارد نشود.

کیهان نوشت: «برادران لیلا» یک فیلم نیست و سازنده آن هم هرگونه هنرمندی اعم از سخنران و بیانیه نویس محسوب شده و اثرش انشاء یا نمایش رادیویی تلقی گردد اما قطعا او یک فیلمساز به شمار نمی‌آید.

شخصیت‌های اصلی فیلم (به‌جز پدر) همگی تیپ‌هایی تخت و یک‌بعدی و ساده‌اند. همه چیز سیاه و سفید است، دقیق و قطعی و معلوم. انگار روی هر کدام از آدم‌ها برچسبی زده و صفت مشبهه‌شان را روی آن نوشته و بعد تمام کنش‌ها و حرف‌هایشان را در خدمت همان تک‌صفت پیش برده.

عبارت "توقیف فیلمم را به سانسور ترجیح می‌دهم" موجب واکنش تدریجی سازمان سینمایی شد و او شانس اکران فیلمش در ایران و معرفی شدن به آکادمی اسکار را از دست داد.

پس از ابدویک روز، ژانر فلاکت و بدبختی دیگر چندان عجیب نبود. «برادران لیلا» آشکارا از دل همین جریان سر بر آورده است. فیلمی که خود آغازگر جریانی بود که حواشی‌اش کاملا طبیعی و واقعی به نظر می‌رسید