سفر به قاب رنگ‌ها؛ پاییز در «برنجستانک»

گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد-صدیقه نژادقربان: در روزهایی که تورم حتی چمدان‌ها را از نفس انداخته و سفرهای طولانی و پرهزینه برای بسیاری از خانواده‌ها به رویا تبدیل شده، مقصدهایی وجود دارند که با بودجه‌ای محدود هم می‌توان تجربه‌ای تازه از طبیعت و آرامش داشت.

یکی از این مقصدها، روستای برنجستانک در مازندران است؛ جایی میان جنگل‌های همیشه‌سبز سوادکوه و مسیر فیروزکوه به شیرگاه، جایی که در فاصله‌ای نه‌چندان دور از تهران، هنوز می‌توان صدای پرندگان را بی‌واسطه شنید.

برنجستانک از توابع بخش شیرگاه در شهرستان سوادکوه شمالی است و حدود 25 کیلومتر با شهر شیرگاه فاصله دارد. مسیر دسترسی به آن ساده و جذاب است: کافی است از تهران وارد جاده فیروزکوه شوید و پس از عبور از پل‌سفید و شهر زیبای شیرگاه، به جاده‌ی فرعی برنجستانک بپیچید.

این مسیر حدود چهار ساعت طول می‌کشد و در تمام طول راه، مناظر کوهستانی و مه‌آلود، نوید رسیدن به مقصدی دل‌انگیز را می‌دهد. پس از عبور از مسیرهای کوهستانی، به چشم‌اندازی می‌رسید که انگار از دل یک نقاشی پاییزی بیرون آمده است. اکنون، در اواخر پاییز و به‌ویژه آبان‌ماه، رنگ درختان به اوج زیبایی خود می‌رسد؛ از زرد درخشان تا نارنجی و قرمز ملایم که در کنار هوای خنک شمال، سفری دلپذیر را رقم می‌زند.

روستای برنجستانک در ارتفاعی نزدیک به 600 متر از سطح دریا قرار دارد و به دلیل قرارگیری میان کوه، جنگل و رودخانه، آب‌وهوایی معتدل و مرطوب دارد. تابستان‌ها خنک و زمستان‌ها بارانی است و پاییز، «فصل طلایی» آن به شمار می‌رود.

در این فصل، رنگ درختان بلوط، افرا و راش به اوج زیبایی خود می‌رسد؛ از زرد درخشان تا نارنجی و قرمز ملایم که در کنار هوای خنک شمال، سفری دلپذیر را رقم می‌زند.

در قلب این روستا، سدی خاکی قرار دارد که شاید بتوان گفت مشهورترین جاذبه‌ی برنجستانک است. این سد کوچک اما زیبا، همچون نگینی آبی در میان سبزی جنگل می‌درخشد.

کشتی کوچکی روی آب فعالیت می‌کند که گردشگران را در سفری کوتاه اما رؤیایی بر سطح آرام دریاچه می‌گرداند. صدای آب و نسیم خنک، در میان انعکاس رنگ درختان، لحظه‌هایی از آرامش خالص را پدید می‌آورد؛ جایی که می‌توان بی‌صدا تماشاگر رقص نور و برگ‌ها بود.

اطراف سد محوطه‌ای باز و تمیز برای پیک‌نیک و استراحت فراهم شده است. خانواده‌ها می‌توانند خودرو را نزدیک دریاچه پارک کنند و در سایه درختان بساط ناهار و چای را پهن کنند. در نزدیکی سد، چند آلاچیق چوبی و رستوران محلی وجود دارد که غذاهای سنتی مازندران را سرو می‌کنند. طعم این غذاها ساده و روستایی است، اما چیزی در خود دارد که فقط در دل طبیعت شمال می‌توان آن را حس کرد.

اگر اهل پیاده‌روی باشید، مسیرهای کوتاهی در اطراف سد وجود دارد که به عمق جنگل منتهی می‌شود. در مسیر، می‌توانید از میان انبوه درختان عبور کنید و صدای پرندگان و شرشر آب را از هر سو بشنوید.

در فصل بهار، زمین پوشیده از گل‌های وحشی و قارچ‌های جنگلی است؛ در حالی که زمستان چهره‌ای مه‌آلود و رؤیایی به منطقه می‌بخشد. به همین دلیل، عکاسان طبیعت، این روستا را یکی از نقاط محبوب برای ثبت مناظر شمال ایران می‌دانند.

جمعیت برنجستانک در حدود چند صد نفر است و بیشتر ساکنان آن به کشاورزی، دامداری و پرورش ماهی مشغول‌اند. برنج، چای، مرکبات و عسل طبیعی از محصولات اصلی روستا به شمار می‌روند. در مسیر بازگشت، حتماً از مغازه‌های کوچک محلی عسل طبیعی یا برنج معطر سوادکوه تهیه کنید؛ این کار هم سوغاتی خوش‌طعم برای خانه به همراه دارد و هم کمکی است به اقتصاد خانوادگی مردم روستا.

برنجستانک انتخابی هوشمندانه برای سفرهای کوتاه آخر هفته است؛ سفری اقتصادی، کم‌هزینه و در عین حال سرشار از زیبایی طبیعی. با هزینه‌ای اندک می‌توان در دل طبیعتی بکر قدم زد، هوای تازه استشمام کرد و ساعاتی را دور از هیاهوی شهر گذراند. مسیر امن و آسفالت، دسترسی آسان، امنیت بالا و مهم‌تر از همه، مردمانی خون‌گرم و مهمان‌نواز، این مقصد را برای خانواده‌ها و گروه‌های دوستانه ایده‌آل کرده است.

البته سفر به چنین طبیعت بکری، مسؤولیت خودش را هم دارد. بهتر است پیش از بازگشت، زباله‌ای روی زمین نگذاریم، از ظروف یک‌بار مصرف کمتر استفاده کنیم و درختان و گیاهان را دست‌نخورده باقی بگذاریم.

احترام به مردم محلی و خرید از محصولاتشان، هم تجربه‌ای صمیمی‌تر می‌آفریند و هم به اقتصاد روستا کمک می‌کند. برنجستانک برای ماندگار ماندن، به مسافرانی نیاز دارد که با طبیعت مهربان‌تر باشند.

اگر دلتان سفری آرام، کم‌هزینه و نزدیک به تهران می‌خواهد، برنجستانک همان مقصد است؛ جایی که می‌شود در کمتر از یک روز، فاصله میان دغدغه و آرامش را با چند پیچ جاده پیمود و دوباره مزه زندگی را چشید.///