"سلام فرمانده"، فیفا و دروغ "زیرساخت‌ها"

عصر ایران؛ هومان دوراندیش - در حالی که چند سال است از فدراسیون فوتبال ایران به فیفا می‌گویند ورزشگاه آزادی فاقد زیرساخت‌های لازم برای حضور زنان است، اجتماع روز پنج شنبه در ورزشگاه آزادی، ثابت کرد فقدان زیرساخت‌های لازم در ورزشگاه آزادی، چیزی جز یک دروغ بزرگ نبوده است.

ورزشگاه آزادی که سهل است، اگر قرار بود سرود "سلام فرمانده" در ورزشگاه بندر انزلی هم برگزار شود، کل مردم ایران متوجه می‌شدند این ورزشگاه هم از زیرساخت‌های لازم برای حضور زنان برخوردار است.

توسل به دروغ "فقدان زیرساخت‌ها" ناشی از این درک نادرست است که می‌توان با سیاست دفع‌الوقت، مانع حضور زنان در ورزشگاه شد و همچنان در مسابقات بین‌المللی فوتبال حضور داشت.

نه تنها در سال های پیش از انقلاب که تا سه سال بعد از انقلاب هم زنان می‌توانستند مسابقات فوتبال را از نزدیک در ورزشگاه تماشا کنند هر چند در فضای پس از انقلاب علاقه به این امر نزد زنان کم شده بود و بعد از وقایع سال 60 هم عملا این حضور متوقف شد در حالی که هیچ قانونی در این باره نیست.

بهانه جلوگیری در سال های بعد همواره زیرساخت ها بوده و زیرساخت‌های مد نظر درواقع چیزی نیست جز اعمال سیاست جداسازی زنان و مردان و نیز تفکیک دستشویی‌های زنانه و مردانه از یکدیگر.

مورد دوم که در تمام ورزشگاه‌های فوتبال در سراسر دنیا رعایت می‌شود، مورد اول هم، اگرچه عجیب است، ولی با اختصاص بعضی جایگاه‌ها به زنان قابل تحقق است. می‌توان یک‌سوم ورزشگاه را به زنان اختصاص داد و دوسوم باقی‌مانده را به مردان.

بنابراین مسأله اصلی این چیزها نیست. مسئله اصلی این است که زنان نباید در ورزشگاه‌ها حضور یابند تا مبادا کسی یا کسانی در این مملکت متهم به عقب‌نشینی و کوتاه آمدن از "اصول" شوند.

اما کدام اصول؟ مگر زنان مسلمانی که در بازی‌های تیم ملی فرانسه زیدان را تشویق می‌کردند، چیزی از دین و ایمان‌شان کم می‌شد؟ مگر در سایر کشورهای اسلامی فقط زنان سکولار یا ملحد به ورزشگاه‌ها می‌روند؟

چیزی که حتی مورد تایید عرف جامعه ایران هم نیست و هیچ مستند شرعی هم ندارد، برای چه باید با دروغ گفتن به فیفا، به زنان ایرانی دوستدار فوتبال تحمیل شود؟

آن زنی که از حضور مشترک با مردان در ورزشگاه آزادی "منقلب" می‌شد، خانم سحر قریشی بود که الان معشوقه امیر تتلویی است که رکیک‌ترین توهین‌ها را در صفحه اینستاگرامش نثار مقدسات مذهبی کرده است.

سیاست "تظاهر" موجب می‌شود امثال امیر تتلو و سحر قریشی قدر ببینند ولی زنی که صادقانه می‌گوید به تماشای مسابقات فوتبال علاقه دارد و از تماشای فوتبال همراه با مردان (در یک ورزشگاه صدهزار نفری!) ایمان یا اخلاق انسانی‌اش از دست نمی‌رود، حق ورود به ورزشگاه را نداشته باشد.

حالا اگر همین زن به دروغ بگوید حضور در ورزشگاه آزادی ممکن است موجب شود دین و ایمانم را از دست بدهم، کلی دوربین رسمی سخنان کذب او را به خورد افکار عمومی می‌دهند.

اما از این نکات که بگذریم، باید پرسید ایفای نقش کذاب چه فضیلتی دارد؟ کذاب یعنی کسی که بسیار دروغ می‌گوید.

در چند سال اخیر مکررا به فیفا گفته شده ورزشگاه‌های فوتبال در ایران فاید زیرساخت‌های لازم برای حضور زنان است. نشسته‌اند سر سفره فدراسیون فوتبال و برای اینکه از سر سفره بلند نشوند، هر دروغی را تحویل فیفا می‌دهند؟

پس‌فردا هم اگر تقی به توقی بخورد و همه چیز کن فیکون شود، لابد می‌گویید ما از همان اول هم با ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه‌ها مخالف بودیم. بله، مخالف بودید. ولی با قطع شدن فیش حقوقی و مزایای مالی فراوان‌تان هم مخالف بودید. به همین دلیل حاضر نشدید حقیقت را بگویید یا دست کم استعفا کنید و علیه زنان ایرانی دروغ تحویل فیفا ندهید؛ چراکه اگر این کار را می‌کردید، باید مثل مردم عادی زندگی می‌کردید. رفاه شخصی برای این افراد مهم‌تر از منافع ملی بوده است.

اگر استادیوم آزادی نفعی دارد، نفعش باید به همه مردم ایران برسد نه صرفا به مردان فوتبال‌دوست و زنان علاقه‌مند به خواندن یک سرود خاص.