سوره‌ای که خواندنش بالاترین درجه بهشت را برایتان به ارمغان می‌آورد + صوت آیات
فایل صوتی تلاوت سوره صافات با صدای محمد صدیق منشاوی را اینجا دریافت کنید.
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره «صافات» سی و هفتمین سوره قرآن است و در جزء بیست و سوم آن قرار دارد.
این سوره درباره توحید، تهدید مشرکان و بشارت مؤمنان سخن می‌گوید و داستان ذبح اسماعیل و بخشی از تاریخ زندگی پیامبران الهی مانند حضرت نوح (ع)، ابراهیم (ع)، اسحاق (ع)، موسی (ع)، هارون (ع)، الیاس (ع)، لوط (ع) و یونس (ع) در آن آمده است.
از آیات مشهور این سوره آیه «سلام علی ال یاسین» است که به صورت «آل یاسین» نیز خوانده شده و گفته شده منظور از آل‌یاسین، اهل بیت پیامبرند.
امام صادق (ع) درباره فضیلت خواندن سوره صافات می‌فرماید: اگر کسی هر جمعه سوره صافات را بخواند، از هر آفتی در امان خواهد بود و در دنیا بلا‌ها از او دفع می‌شود و روزی او در دنیا به بیشترین حد ممکن خواهد رسید و شیطان هیچ آسیبی به مال و فرزندان و بدنش نخواهد رساند و اگر در شب یا روزی که این سوره را خوانده بمیرد، شهید مبعوث خواهد شد و خداوند او را همراه شهدا به بالاترین درجه بهشت وارد خواهد کرد.
فایل صوتی تلاوت سوره صافات با صدای محمد صدیق منشاوی
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی *س_متن سوره صافات همراه با ترجمه_س*بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خدای بخشاینده مهربان
و الصافات صفا 1
سوگند به صف بستگان که صفی با شکوه بسته‌اند (1)
فالزاجر‌ات زجر‌ا 2
و به زجرکنندگان که به سختی زجر می‌کنند (2)
فالتالیات ذکر‌ا 3
و به تلاوت‌کنندگان آیات الهی! (3)
ان الهکم لواحد 4
که قطعا معبود شما یگانه است! (4)
ر‌ب السماوات و الأر‌ض و ما بینهما و ر‌ب المشار‌ق 5
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است و پروردگار خاورها! (5)
انا زینا السماء الدنیا بزین الکواکب 6
ما آسمان این دنیا را به زیور اختران آراستیم! (6)
و حفظا من کل شیطان مار‌د 7
و آن را از هر شیطان سرکشی نگاه داشتیم! (7)
لا یسمعون الی الملا الأعلی و یقذفون من کل جانب 8
به طوری که نمی‌توانند به انبوه فرشتگان عالم بالا گوش فرا دهند و از هر سوی پرتاب می‌شوند (8)
دحور‌ا و لهم عذاب واصب 9
با شدت به دور رانده می‌شوند و برایشان عذابی دایم است (9)
الا من خطف الخطف فأتبعه شهاب ثاقب 10
مگر کسی که از سخن بالاییان یکباره استراق سمع کند که شهابی شکافنده از پی او می‌تازد! (10)
فاستفتهم أهم أشد خلقا أم من خلقنا انا خلقناهم من طین لازب 11
پس، از کافران بپرس: آیا ایشان از نظر آفرینش سخت‌ترند یا کسانی که در آسمانها خلق کردیم؟ ما آنان را از گلی چسبنده پدید آوردیم (11)
بل عجبت و یسخر‌ون 12
بلکه عجب می‌داری و آنها ریشخند می‌کنند! (12)
و اذا ذکر‌وا لا یذکر‌ون 13
و چون پند داده شوند عبرت نمی‌گیرند (13)
و اذا ر‌أوا آی یستسخر‌ون 14
و چون آیتی ببینند به ریشخند می‌پردازند! (14)
و قالوا ان هذا الا سحر مبین 15
و می‌گویند: این جز سحری آشکار نیست (15)
أاذا متنا و کنا تر‌ابا و عظاما أانا لمبعوثون 16
آیا چون مردیم و خاک و استخوانهای خرد گردیدیم آیا راستی برانگیخته می‌شویم؟ (16)
أوآباؤنا الأولون 17
و همین طور پدران اولیه ما؟! (17)
قل نعم و أنتم داخر‌ون 18
بگو: آری! در حالی که شما خوارید! (18)
فانما هی زجر واحد فاذا هم ینظر‌ون 19
و آن تنها یک فریاد است و بس! و بناگاه آنان به تماشا خیزند! (19)
و قالوا یا ویلنا هذا یوم الدین 20
و می‌گویند: ای وای بر ما! این است روز جزا! (20)
هذا یوم الفصل الذی کنتم به تکذبون 21
این است همان روز داوری که آن را تکذیب می‌کردید! (21)
احشر‌وا الذین ظلموا و أزواجهم و ما کانوا یعبدون 22
کسانی را که ستم کرده‌اند با همردیفانشان و آنچه غیر از خدا می‌پرستیده‌اند (22)
من دون الله فاهدوهم الی صر‌اط الجحیم 23
گرد آورید و به سوی راه جهنم رهبری‌شان کنید! (23)
وقفوهم انهم مسئولون 24
و بازداشتشان نمایید که آنها مسؤولند! (24)
ما لکم لا تناصر‌ون 25
شما را چه شده است که همدیگر را یاری نمی‌کنید؟! (25)
بل هم الیوم مستسلمون 26
نه! بلکه امروز آنان از در تسلیم درآمدگانند! (26)
و أقبل بعضهم علی بعض یتساءلون 27
و بعضی روی به بعضی دیگر می‌آورند و از یکدیگر می‌پرسند! (27)
قالوا انکم کنتم تأتوننا عن الیمین 28
و می‌گویند: شما ظاهرا از در راستی با ما درمی‌آمدید و خود را حق به جانب می‌نمودید! (28)
قالوا بل لم تکونوا مؤمنین 29
متهمان می‌گویند: نه! بلکه با ایمان نبودید (29)
و ما کان لنا علیکم من سلطان بل کنتم قوما طاغین 30
و ما را بر شما هیچ تسلطی نبود بلکه خودتان سرکش بودید (30)
فحق علینا قول ر‌بنا انا لذائقون 31
پس فرمان پروردگارمان بر ما سزاوار آمد ما واقعا باید عذاب را بچشیم! (31)
فأغویناکم انا کنا غاوین 32
و شما را گمراه کردیم زیرا خودمان گمراه بودیم! (32)
فانهم یومئذ فی العذاب مشتر‌کون 33
پس در حقیقت آنان در آن روز در عذاب شریک یکدیگرند! (33)
انا کذلک نفعل بالمجر‌مین 34
آری ما با مجرمان چنین رفتار می‌کنیم! (34)
انهم کانوا اذا قیل لهم لا اله الا الله یستکبر‌ون 35
چرا که آنان بودند که وقتی به ایشان گفته می‌شد: خدایی جز خدای یگانه نیست تکبر می‌ورزیدند! (35)
و یقولون أئنا لتار‌کو آلهتنا لشاعر مجنون 36
و می‌گفتند: آیا ما برای شاعری دیوانه دست از خدایانمان برداریم؟! (36)
بل جاء بالحق و صدق المر‌سلین 37
ولی نه! او حقیقت را آورده و فرستادگان را تصدیق کرده است (37)
انکم لذائقو العذاب الألیم 38
در واقع شما عذاب پر درد را خواهید چشید! (38)
و ما تجزون الا ما کنتم تعملون 39
و جز آنچه می‌کردید جزا نمی‌یابید! (39)
الا عباد الله المخلصین 40
مگر بندگان پاکدل خدا! (40)
أولئک لهم ر‌زق معلوم 41
آنان روزی معین خواهند داشت (41)
فواکه و هم مکر‌مون 42
انواع میوه‌ها! و آنان مورد احترام خواهند بود (42)
فی جنات النعیم 43
در باغهای پر نعمت! (43)
علی سر‌ر متقابلین 44
بر سریر‌ها در برابر همدیگر می‌نشینند (44)
یطاف علیهم بکأس من معین 45
با جامی از باده ناب پیرامونشان به گردش درمی‌آیند (45)
بیضاء لذ للشار‌بین 46
باده‌ای سخت سپید که نوشندگان را لذتی خاص می‌دهد (46)
لا فیها غول و لا هم عنها ینزفون 47
نه در آن فساد عقل است و نه ایشان از آن به بدمستی و فرسودگی می‌افتند! (47)
و عندهم قاصر‌ات الطر‌ف عین 48
و نزدشان دلبرانی فروهشته‌نگاه و فراخ‌دیده باشند! (48)
کأنهن بیض مکنون 49
از شدت سپیدی گویی تخم شتر مرغ زیر پرند! (49)
فأقبل بعضهم علی بعض یتساءلون 50
پس برخی‌شان به برخی روی نموده و از همدیگر پرس‌وجو می‌کنند (50)
قال قائل منهم انی کان لی قر‌ین 51
گوینده‌ای از آنان می‌گوید: راستی من در دنیا همنشینی داشتم (51)
یقول أانک لمن المصدقین 52
که به من می‌گفت: «آیا واقعا تو از باوردارندگانی؟ (52)
أاذا متنا و کنا تر‌ابا و عظاما أانا لمدینون 53
آیا وقتی مردیم و خاک و مشتی استخوان شدیم آیا واقعا جزا می‌یابیم؟ (53)
قال هل أنتم مطلعون 54
مومن می‌پرسد: آیا شما اطلاع دارید کجاست؟ (54)
فاطلع فر‌آه فی سواء الجحیم 55
پس اطلاع حاصل می‌کند و او را در میان آتش می‌بیند! (55)
قال تالله ان کدت لتر‌دین 56
و می‌گوید: به خدا سوگند چیزی نمانده بود که تو مرا به هلاکت اندازی (56)
و لولا نعم ر‌بی لکنت من المحضر‌ین 57
و اگر رحمت پروردگارم نبود هرآینه من نیز از احضارشدگان بودم (57)
أفما نحن بمیتین 58
و از روی شوق می‌گوید: آیا دیگر روی مرگ نمی‌بینیم (58)
الا موتتنا الأولی و ما نحن بمعذبین 59
جز همان مرگ نخستین خود؟ و ما هرگز عذاب نخواهیم شد؟! (59)
ان هذا لهو الفوز العظیم 60
راستی که این همان کامیابی بزرگ است! (60)
لمثل هذا فلیعمل العاملون 61
برای چنین پاداشی باید کوشندگان بکوشند (61)
أذلک خیر نزلا أم شجر الزقوم 62
آیا از نظر پذیرایی این بهتر است یا درخت زقوم؟! (62)
انا جعلناها فتن للظالمین 63
در حقیقت ما آن را برای ستمگران مایه آزمایش و عذابی گردانیدیم (63)
انها شجر تخر‌ج فی أصل الجحیم 64
آن، درختی است که از قعر آتش سوزان می‌روید (64)
طلعها کأنه ر‌ءوس الشیاطین 65
میوه‌اش گویی چون کله‌های شیاطین است (65)
فانهم لآکلون منها فمالئون منها البطون 66
پس دوزخیان حتما از آن می‌خورند و شکم‌ها را از آن پر می‌کنند (66)
ثم ان لهم علیها لشوبا من حمیم 67
سپس ایشان را بر سر آن آمیغی از آب جوشان است (67)
ثم ان مر‌جعهم لالی الجحیم 68
آنگاه بازگشتشان بی‌گمان به سوی دوزخ است (68)
انهم ألفوا آباءهم ضالین 69
آنها پدران خود را گمراه یافتند (69)
فهم علی آثار‌هم یهر‌عون 70
پس ایشان به دنبال آنها می‌شتابند! (70)
و لقد ضل قبلهم أکثر الأولین 71
و قطعا پیش از آنها بیشتر پیشینیان به گمراهی افتادند (71)
و لقد أر‌سلنا فیهم منذر‌ین 72
و حال آنکه مسلما در میانشان هشداردهندگانی فرستادیم (72)
فانظر کیف کان عاقب المنذر‌ین 73
پس ببین فرجام هشدارداده‌شدگان چگونه بود! (73)
الا عباد الله المخلصین 74
به استثنای بندگان پاکدل خدا! (74)
و لقد نادانا نوح فلنعم المجیبون 75
و نوح ما را ندا داد و چه نیک اجابت‌کننده بودیم! (75)
و نجیناه و أهله من الکر‌ب العظیم 76
و او و کسانش را از اندوه بزرگ رهانیدیم (76)
و جعلنا ذر‌یته هم الباقین 77
و تنها نسل او را باقی گذاشتیم (77)
و تر‌کنا علیه فی الآخر‌ین 78
و در میان آیندگان آوازه نیک او را بر جای گذاشتیم (78)
سلام علی نوح فی العالمین 79
درود بر نوح در میان جهانیان! (79)
انا کذلک نجزی المحسنین 80
ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم (80)
انه من عبادنا المؤمنین 81
به راستی او از بندگان مؤمن ما بود (81)
ثم أغر‌قنا الآخر‌ین 82
سپس دیگران را غرق کردیم (82)
و ان من شیعته لابر‌اهیم 83
و بی‌گمان ابراهیم از پیروان اوست (83)
اذ جاء ر‌به بقلب سلیم 84
آنگاه که با دلی پاک به پیشگاه پروردگارش آمد (84)
اذ قال لأبیه و قومه ماذا تعبدون 85
چون به پدر خوانده و قوم خود گفت: چه می‌پرستید؟ (85)
أئفکا آله دون الله تر‌یدون 86
آیا غیر از آنها به دروغ خدایانی دیگرمی‌خواهید؟! (86)
فما ظنکم بر‌ب العالمین 87
پس گمانتان به پروردگار جهان‌ها چیست؟ (87)
فنظر نظر فی النجوم 88
پس نظری به ستارگان افکند (88)
فقال انی سقیم 89
و گفت: من کسالت دارم! (89)
فتولوا عنه مدبر‌ین 90
پس پشت‌کنان از او روی برتافتند! (90)
فر‌اغ الی آلهتهم فقال ألا تأکلون 91
تا نهانی به سوی خدایانشان رفت و به ریشخند گفت: آیا غذا نمی‌خورید؟ (91)
ما لکم لا تنطقون 92
شما را چه شده که سخن نمی‌گویید؟! (92)
فر‌اغ علیهم ضر‌با بالیمین 93
پس با دست راست بر سر آنها زدن گرفت! (93)
فأقبلوا الیه یزفون 94
تا دوان دوان سوی او روی‌آور شدند (94)
قال أتعبدون ما تنحتون 95
ابراهیم گفت: آیا آنچه را می‌تراشید، می‌پرستید؟ (95)
و الله خلقکم و ما تعملون 96
با اینکه خدا شما و آنچه را که برمی‌سازید آفریده است! (96)
قالوا ابنوا له بنیانا فألقوه فی الجحیم 97
گفتند: برایش کوره خانه‌ای بسازید و در آتشش بیندازید (97)
فأر‌ادوا به کیدا فجعلناهم الأسفلین 98
پس خواستند به از نیرنگی زنند؛ و لی ما آنان را پست گردانیدیم (98)
و قال انی ذاهب الی ر‌بی سیهدین 99
و ابراهیم گفت: من به سوی پروردگارم رهسپارم زودا که مرا راه نماید! (99)
ر‌ب هب لی من الصالحین 100
ای پروردگار من! مرا فرزندی از شایستگان بخش (100)
فبشر‌ناه بغلام حلیم 101
پس او را به پسری بردبار مژده دادیم (101)
فلما بلغ معه السعی قال یا بنی انی أر‌ی فی المنام أنی أذبحک فانظر ماذا تر‌ی قال یا أبت افعل ما تؤمر ستجدنی ان شاء الله من الصابر‌ین 102
و وقتی با او به جایگاه «سعی» رسید، گفت: ای پسرک من! من در خواب چنین می‌بینم که تو را سر می‌برم پس ببین چه به نظرت می‌آید؟ گفت: ای پدر من! آنچه را ماموری بکن! ان شاء الله مرا از شکیبایان خواهی یافت (102)
فلما أسلما و تله للجبین 103
پس وقتی هر دو تن دردادند و همدیگر را بدرود گفتندو پسر را به پیشانی بر خاک افکند (103)
و نادیناه أن یا ابراهیم 104
او را ندا دادیم که ای ابراهیم! (104)
قد صدقت الر‌ؤیا انا کذلک نجزی المحسنین 105
رویای خود را حقیقت بخشیدی! ما نیکوکاران را چنین پاداش می‌دهیم! (105)
ان هذا لهو البلاء المبین 106
راستی که این همان آزمایش آشکار بود! (106)
و فدیناه بذبح عظیم 107
و او را در ازای قربانی بزرگی باز رهانیدیم (107)
و تر‌کنا علیه فی الآخر‌ین 108
و در میان آیندگان برای او آوازه نیک به جای گذاشتیم (108)
سلام علی ابراهیم 109
درود بر ابراهیم! (109)
کذلک نجزی المحسنین 110
نیکوکاران را چنین پاداش می‌دهیم (110)
انه من عبادنا المؤمنین 111
در حقیقت، او از بندگان با ایمان ما بود (111)
وب شر‌ناه باسحاق نبیا من الصالحین 112
و او را به اسحاق که پیامبری از جمله شایستگان است مژده دادیم (112)
و بار‌کنا علیه و علی اسحاق و من ذر‌یتهما محسن و ظالم لنفسه مبین 113
و به او و به اسحاق برکت دادیم و از نسل آن دو برخی نیکوکار و برخی آشکارا به خود ستمکار بودند (113)
و لقد مننا علی موسی و هارون 114
و در حقیقت بر موسی و هارون منت نهادیم (114)
و نجیناهما و قومهما من الکر‌ب العظیم 115
و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ رهانیدیم (115)
و نصر‌ناهم فکانوا هم الغالبین 116
و آنان را یاری دادیم تا ایشان غالب آمدند (116)
و آتیناهما الکتاب المستبین 117
و آن دو را کتاب روشن دادیم (117)
و هدیناهما الصر‌اط المستقیم 118
و هر دو را به راه راست هدایت کردیم (118)
و تر‌کنا علیهما فی الآخر‌ین 119
و برای آن دو در میان آیندگان نام نیک به جای گذاشتیم (119)
سلام علی موسی و هارون 120
درود بر موسی و هارون! (120)
انا کذلک نجزی المحسنین 121
ما نیکوکاران را چنین پاداش می‌دهیم (121)
انهما من عبادنا المؤمنین 122
زیرا آن دو از بندگان با ایمان ما بودند (122)
و ان الیاس لمن المر‌سلین 123
و به راستی الیاس از فرستادگان ما بود (123)
اذ قال لقومه ألا تتقون 124
چون به قوم خود گفت: آیا پروا نمی‌دارید؟ (124)
أتدعون بعلا و تذر‌ون أحسن الخالقین 125
آیا بعل را می‌پرستید و بهترین آفرینندگان را وامی‌گذارید؟! (125)
الله ر‌بکم و ر‌ب آبائکم الأولین 126
یعنی: خدا را که پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شماست؟! (126)
فکذبوه فانهم لمحضر‌ون 127
پس او را دروغگو شمردند و قطعا آنها در آتش احضار خواهند شد (127)
الا عباد الله المخلصین 128
مگر بندگان پاکدین خدا (128)
و تر‌کنا علیه فی الآخر‌ین 129
و برای او در میان آیندگان آوازه نیک به جای گذاشتیم (129)
سلام علی ال یاسین 130
درود بر پیروان الیاس! (130)
انا کذلک نجزی المحسنین 131
ما نیکوکاران را این گونه پاداش می‌دهیم (131)
انه من عبادنا المؤمنین 132
زیرا او از بندگان با ایمان ما بود (132)
و ان لوطا لمن المر‌سلین 133
و در حقیقت لوط از زمره فرستادگان بود (133)
اذ نجیناه و أهله أجمعین 134
آنگاه که او و همه کسانش را رهانیدیم (134)
الا عجوزا فی الغابر‌ین 135
جز پیرزنی که در میان باقی‌ماندگان و خاکسترشدگان بود (135)
ثم دمر‌نا الآخر‌ین 136
سپس دیگران را هلاک کردیم (136)
و انکم لتمر‌ون علیهم مصبحین 137
و در حقیقت شما بر آنان صبحگاهان (137)
و باللیل أفلا تعقلون 138
و شامگاهان می‌گذرید! آیا به فکر فرو نمی‌روید؟! (138)
و ان یونس لمن المر‌سلین 139
و در حقیقت یونس از زمره فرستادگان بود (139)
اذ أبق الی الفلک المشحون 140
آنگاه که به سوی کشتی پر بگریخت! (140)
فساهم فکان من المدحضین 141
پس سرنشینان با هم قرعه انداختند و یونس از باختگان شد (141)
فالتقمه الحوت و هو ملیم 142
او را به دریا افکندند و عنبرماهی او را بلعید در حالی که او نکوهشگر خویش بود! (142)
فلولا أنه کان من المسبحین 143
و اگر او از زمره تسبیح‌کنندگان نبود (143)
للبث فی بطنه الی یوم یبعثون 144
قطعا تا روزی که برانگیخته می‌شوند در شکم آن ماهی می‌ماند! (144)
فنبذناه بالعر‌اء و هو سقیم 145
پس او را در حالی که ناخوش بود به زمین خشکی افکندیم! (145)
و أنبتنا علیه شجر من یقطین 146
و بر بالای سر او درختی از نوع کدوبن رویانیدیم (146)
و أر‌سلناه الی مائ ألف أو یزیدون 147
و او را به سوی یکصدهزار نفر از ساکنان نینوا یا بیشتر روانه کردیم (147)
فآمنوا فمتعناهم الی حین 148
پس ایمان آوردند و تا چندی برخوردارشان کردیم (148)
فاستفتهم ألر‌بک البنات و لهم البنون 149
پس از مشرکان جویا شو: آیا پروردگارت را دختران و آنان را پسران است؟! (149)
أم خلقنا الملائک اناثا و هم شاهدون 150
یا فرشتگان را مادینه آفریدیم و آنان شاهد بودند؟ (150)
ألا انهم من افکهم لیقولون 151
هش‌دار که اینان از دروغ پردازی خود قطعا خواهند گفت (151)
ولد الله و انهم لکاذبون 152
خدا فرزند آورده! در حالی که آنها قطعا دروغگویانند! (152)
أصطفی البنات علی البنین 153
آیا خدا دختران را بر پسران برگزیده است؟ (153)
ما لکم کیف تحکمون 154
شما را چه شده؟ چگونه داوری می‌کنید؟ (154)
أفلا تذکر‌ون 155
آیا سر پند گرفتن ندارید؟! (155)
أم لکم سلطان مبین 156
یا دلیلی آشکار در دست دارید؟ (156)
فأتوا بکتابکم ان کنتم صادقین 157
پس اگر راست می‌گویید کتابتان را بیاورید (157)
و جعلوا بینه و بین الجن نسبا و لقد علمت الجن انهم لمحضر‌ون 158
و میان خدا و جن‌ها پیوندی انگاشتند و حال آنکه جنیان نیک دانسته‌اند که برای حساب پس‌دادن خودشان احضار خواهند شد (158)
سبحان الله عما یصفون 159
خدا منزه است از آنچه در وصف می‌آورند (159)
الا عباد الله المخلصین 160
به استثنای بندگان پاکدل خدا (160)
فانکم و ما تعبدون 161
در حقیقت شما و آنچه که شما آن را می‌پرستید (161)
ما أنتم علیه بفاتنین 162
بر ضد او گمراه‌گر نیستید (162)
الا من هو صال الجحیم 163
مگر کسی را که به دوزخ رفتنی است! (163)
و ما منا الا له مقام معلوم 164
و هیچ یک از ما فرشتگان نیست مگر اینکه برای او مقام و مرتبه‌ای معین است (164)
و انا لنحن الصافون 165
و در حقیقت ماییم که برای انجام فرمان خدا صف بسته‌ایم (165)
و انا لنحن المسبحون 166
و ماییم که خود تسبیح‌گویانیم (166)
و ان کانوا لیقولون 167
و مشرکان به تکید می‌گفتند (167)
لو أن عندنا ذکر‌ا من الأولین 168
اگر پند نامه‌ای از پیشینیان نزد ما بود (168)
لکنا عباد الله المخلصین 169
قطعا از بندگان خالص خدا می‌شدیم! (169)
فکفر‌وا به فسوف یعلمون 170
ولی وقتی قرآن آم به آن کافر شدند و زودا که بدانند! (170)
و لقد سبقت کلمتنا لعبادنا المر‌سلین 171
و قطعافرمان ما در باره بندگان فرستاده ما از پیش چنین رفته است (171)
انهم لهم المنصور‌ون 172
که آنان بر دشمنان خودشان حتما پیروز خواهند شد (172)
و ان جندنا لهم الغالبون 173
و سپاه ما هر آینه غالب‌آیندگانند (173)
فتول عنهم حتی حین 174
پس تا مدتی معین از آنان روی برتاب (174)
و أبصر‌هم فسوف یبصر‌ون 175
و آنان را بنگر که خواهند دید (175)
أفبعذابنا یستعجلون 176
آیا عذاب ما را شتابزده خواستارند؟ (176)
فاذا نزل بساحتهم فساء صباح المنذر‌ین 177
پس هشدارداده‌شدگان را آنگاه که عذاب به خانه آنان فرود آید چه بد صبحگاهی است! (177)
و تول عنهم حتی حین 178
و از ایشان تا مدتی معین روی برتاب (178)
و أبصر فسوف یبصر‌ون 179
و بنگر که خواهند دید! (179)
سبحان ر‌بک ر‌ب العز عما یصفون 180
منزه است پروردگار تو، پروردگار شکوهمند، از آنچه وصف می‌کنند (180)
و سلام علی المر‌سلین 181
و درود بر فرستادگان! (181)
و الحمد لله ر‌ب العالمین 182
و ستایش ویژه خدا، پروردگار جهانهاست (182)
انتهای پیام /