سوره‌ای که خواندنش برای آسانی سکرات مرگ توصیه می‌شود + صوت آیات
فایل صوتی تلاوت سوره ق با صدای شهریار پرهیزگار را اینجا بخوانید.
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره «ق» پنجاهمین سوره قرآن است و در جزء بیست و ششم آن قرار دارد.
این سوره درباره معاد و تعجب کافران از زنده شدن مجدد مردگان، نبوت، توحید و قدرت الهی سخن می‌گوید.
آیه 16 سوره «ق» که خدا را به آدمی از شاهرگش نزدیک‌تر می‌داند، از آیه‌های مشهور این سوره است.
پیامبر (ص) درباره فضیلت خواندن سوره «ق» می‌فرماید: هر کس سوره «ق» را تلاوت کند، خداوند سختی‌ها و سکرات مرگ را بر وی آسان می‌کند.
امام باقر (ع) نیز در این باره فرمودند: هر کس در نماز‌های واجب یا مستحب خود سوره «ق» را قرائت کند، خداوند در روزی او وسعت ایجاد کرده و در روز قیامت کتاب اعمال او را به دست راستش می‌دهد و از او به آسانی حسابرسی می‌کند.
فایل صوتی تلاوت سوره ق با صدای شهریار پرهیزگار
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی *س_متن سوره ق همراه با ترجمه_س*بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خدای بخشاینده مهربان
ق و القر‌آن المجید 1
قاف، سوگند به قرآن باشکوه (1)
بل عجبوا أن جاءهم منذر منهم فقال الکافر‌ون هذا شیء عجیب 2
که آنان نگرویدند بلکه از اینکه هشداردهنده‌ای از خودشان برایشان آمد در شگفت شدند و کافران گفتند: این محمد و حکایت معاد چیزی عجیب است (2)
أاذا متنا و کنا تر‌ابا ذلک ر‌جع بعید 3
آیا چون مردیم و خاک شدیم زنده می‌شویم؟ این بازگشتی بعید است (3)
قد علمنا ما تنقص الأر‌ض منهم و عندنا کتاب حفیظ 4
قطعا دانسته‌ایم که زمین چه مقدار از اجسادشان فرو می‌کاهد و پیش ما کتاب ضبط کننده‌ای است (4)
بل کذبوا بالحق لما جاءهم فهم فی أمر مر‌یج 5
نه بلکه حقیقت را، وقتی برایشان آمد دروغ خواندند و آن‌ها در کاری سردرگم مانده اند (5)
أفلم ینظر‌وا الی السماء فوقهم کیف بنیناها و زیناها و ما لها من فر‌وج 6
مگر به آسمان بالای سرشان ننگریسته‌اند که چگونه آن را ساخته و زینتش داده‌ایم و برای آن هیچ گونه شکافتگی نیست (6)
و الأر‌ض مددناها و ألقینا فیها ر‌واسی و أنبتنا فیها من کل زوج بهیج 7
و زمین را گستردیم و در آن لنگر آسا کوه‌ها فرو افکندیم و در آن از هر گونه جفت دل‌انگیز رویانیدیم (7)
تبصر و ذکر‌ی لکل عبد منیب 8
تا برای هر بنده توبه‌کاری بینش‌افزا و پندآموز باشد (8)
و نزلنا من السماء ماء مبار‌کا فأنبتنا به جنات و حب الحصید 9
و از آسمان آبی پر برکت فرود آوردیم پس بدان وسیله باغ‌ها و دانه‌های دروکردنی رویانیدیم (9)
و النخل باسقات لها طلع نضید 10
و درختان تناور خرما که خوشه‌های روی هم چیده دارند (10)
ر‌زقا للعباد و أحیینا به بلد میتا کذلک الخر‌وج 11
این‌ها همه برای روزی بندگان من است و با آن آب سرزمین مرده‌ای را زنده گردانیدیم؛ رستاخیز نیز چنین است (11)
کذبت قبلهم قوم نوح و أصحاب الر‌س و ثمود 12
پیش از ایشان قوم نوح و اصحاب رس و ثمود (12)
و عاد و فرعون و اخوان لوط 13
و عاد و فرعون و برادران لوط (13)
و أصحاب الأیک و قوم تبع کل کذب الر‌سل فحق وعید 14
و بیشه‌نشینان و قوم تبع به تکذیب پرداختند؛ همگی فرستادگان ما را به دروغ گرفتند و در نتیجه تهدید من واجب آمد (14)
أفعیینا بالخلق الأول بل هم فی لبس من خلق جدید 15
مگر از آفرینش نخستین خود به تنگ آمدیم؟ نه! بلکه آن‌ها از خلق جدید در شبهه‌اند (15)
و لقد خلقنا الانسان و نعلم ما توسوس به نفسه و نحن أقر‌ب الیه من حبل الور‌ید 16
و ما انسان را آفریده‌ایم و می‌دانیم که نفس او چه وسوسه‌ای به او می‌کند و ما از شاهرگ او به او نزدیکتریم (16)
اذ یتلقی المتلقیان عن الیمین و عن الشمال قعید 17
آنگاه که دو فرشته دریافت‌کننده از راست و از چپ مراقب نشسته‌اند (17)
ما یلفظ من قول الا لدیه ر‌قیب عتید 18
آدمی هیچ سخنی را به لفظ درنمی‌آورد مگر اینکه مراقبی آماده نزد او آن را ضبط می‌کند (18)
و جاءت سکر الموت بالحق ذلک ما کنت منه تحید 19
و سکرات مرگ به راستی در رسید این همان است که از آن می‌گریختی (19)
و نفخ فی الصور ذلک یوم الوعید 20
و در صور دمیده شود این است روز تهدید من (20)
وجاءت کل نفس معها سائق وشهید 21
و هر کسی می‌آید در حالی که با او سوق‌دهنده و گواهی‌دهنده‌ای است (21)
لقد کنت فی غفل من هذا فکشفنا عنک غطاءک فبصر‌ک الیوم حدید 22
به او می‌گویند: واقعا که از این حال سخت در غفلت بودی ولی ما پرده‌ات را از جلوی چشمانت برداشتیم و دیده‌ات امروز تیز است (22)
و قال قر‌ینه هذا ما لدی عتید 23
و فرشته همنشین او می‌گوید: این است آنچه پیش من آماده است و ثبت کرده‌ام (23)
ألقیا فی جهنم کل کفار عنید 24
به آن دو فرشته خطاب می‌شود: هر کافر سرسختی را در جهنم فروافکنید (24)
مناع للخیر معتد مر‌یب 25
هر بازدارنده از خیری هر متجاوز شکاکی (25)
الذی جعل مع الله الها آخر فألقیاه فی العذاب الشدید 26
که با خداوند خدایی دیگر قرار داد ای دو فرشته او را در عذاب شدید فرو افکنید (26)
قال قر‌ینه ر‌بنا ما أطغیته ولکن کان فی ضلال بعید 27
شیطان همدمش می‌گوید: پروردگار ما من او را به عصیان وا نداشتم لیکن خودش در گمراهی دور و درازی بود (27)
قال لا تختصموا لدی و قد قدمت الیکم بالوعید 28
خدا می‌فرماید: در پیشگاه من با همدیگر مستیزید که از پیش به شما هشدار داده بودم (28)
ما یبدل القول لدی و ما أنا بظلام للعبید 29
پیش من حکم دگرگون نمی‌شود و من نسبت به بندگانم بیدادگر نیستم (29)
یوم نقول لجهنم هل امتلأت و تقول هل من مزید 30
آن روز که ما به دوزخ می‌گوییم: آیا پر شدی؟ و می‌گوید: آیا باز هم هست؟ (30)
و أزلفت الجن للمتقین غیر بعید 31
و بهشت را برای پرهیزگاران نزدیک گردانند بی‌آنکه دور باشد (31)
هذا ما توعدون لکل أواب حفیظ 32
و به آنان گویند: این همان است که وعده یافته‌اید و برای هر توبه‌کار نگهبان حدود خدا خواهد بود (32)
من خشی الرحمن بالغیب و جاء بقلب منیب 33
آنکه در نهان از خدای بخشنده بترسد و با دلی توبه‌کار باز آید (33)
ادخلوها بسلام ذلک یوم الخلود 34
به سلامت و شادکامی در آن درآیید که این روز جاودانگی است (34)
لهم ما یشاءون فیها ولدینا مزید 35
هر چه بخواهند در آنجا دارند و پیش ما فزونتر هم هست (35)
و کم أهلکنا قبلهم من قر‌ن هم أشد منهم بطشا فنقبوا فی البلاد هل من محیص 36
و چه بسا نسل‌ها که پیش از ایشان هلاک کردیم که بس نیرومندتر از اینان بودند و در شهر‌ها پرسه زده بودند اما سرانجام مگر گریزگاهی بود؟ (36)
ان فی ذلک لذکر‌ی لمن کان له قلب أو ألقی السمع و هو شهید 37
قطعا در این عقوبتها برای هر صاحبدل و حق نیوشی که خود به گواهی ایستد عبرتی است (37)
و لقد خلقنا السماوات و الأر‌ض و ما بینهما فی ست أیام و ما مسنا من لغوب 38
و در حقیقت آسمان‌ها و زمین و آنچه را که میان آن دو است در شش هنگام آفریدیم و احساس ماندگی نکردیم (38)
فاصبر علی ما یقولون و سبح بحمد ر‌بک قبل طلوع الشمس و قبل الغر‌وب 39
و بر آنچه می‌گویند صبر کن و پیش از برآمدن آفتاب و پیش از غروب به ستایش پروردگارت تسبیح گوی (39)
و من اللیل فسبحه و أدبار السجود 40
و پاره‌ای از شب و به دنبال سجود به صورت تعقیب و نافله او را تسبیح گوی (40)
و استمع یوم یناد المناد من مکان قر‌یب 41
و روزی که منادی از جایی نزدیک ندا درمی‌دهد به گوش باش (41)
یوم یسمعون الصیح بالحق ذلک یوم الخر‌وج 42
روزی که فریاد رستاخیز را به حق می‌شنوند آن روز، روز بیرون آمدن از زمین است (42)
انا نحن نحیی و نمیت و الینا المصیر 43
ماییم که خود، زندگی می‌بخشیم و به مرگ می‌رسانیم و برگشت به سوی ماست (43)
یوم تشقق الأر‌ض عنهم سر‌اعا ذلک حشر علینا یسیر 44
روزی که زمین به سرعت از اجساد آنان جدا و شکافته می‌شود این حشری است که بر ما آسان خواهد بود (44)
نحن أعلم بما یقولون و ما أنت علیهم بجبار فذکر بالقر‌آن من یخاف وعید 45
ما به آنچه می‌گویند داناتریم و تو به زور وادارنده آنان نیستی پس به وسیله قرآن هر که را از تهدید من می‌ترسد پند ده (45)
انتهای پیام /