«شبکه‌گردی نوجوانان» منتشر شد / تلاشی برای توصیف یک زندگی مجازی

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، کتاب «شبکه‌گردی نوجوانان» نوشته دانا بوید را به تازگی با ترجمه مارینا فرهودی زاده با شمارگان 200 نسخه، 384 صفحه و بهای 120 هزار تومان توسط انتشارات علمی و فرهنگی منتشر شده است. دانا بوید پژوهشگر حوزه رسانه‌های اجتماعی است که در دانشگاه‌های نیویورک و هاروارد و نیز در شرکت‌های فناوری مانند مایکروسافت پژوهش‌های متعدد در زمینه ارتباط فناوری با جامعه انجام داده است. او کتاب «شبکه گردی نوجوانان» را در طول هشت سال با استفاده از روش مصاحبه و مشاهده و مطالعه رفتار نوجوانان در شبکه‌های اجتماعی شامل نوجوانانی از قومیت‌ها و طبقات اجتماعی مختلف در هجده ایالت آمریکا نوشته است. بوید پس از پژوهش و نگارش این کتاب بدین نتیجه رسید که صدای نوجوانان در گفتمان عمومی شنیده نمی‌شود و عموم مردم اهمیتی برای نوجوانان قائل نیستند، بنابراین نوجوانان وقتشان را در دنیای مجازی سپری می‌کنند که در آن احساس اهمیت می‌کنند و کنترل بیشتری بر زندگی‌شان دارند. هویت، حریم خصوصی، اعتیاد، خطر، قلدری، نابرابری، باسوادی و جست‌وجوی فضای عمومی از موضوعاتی است که فصول کتاب بر اساس آن مدون شده است. کتاب شامل هشت فصل به ترتیب با این عناوین است: «هویت: چرا نوجوانان در دنیای آنلاین عجیب به نظر می‌رسند؟» «حریم خصوصی: چرا جوانان تا این حد همه چیز را با دیگران در میان می‌گذارند؟» «اعتیاد: چه چیزی نوجوانان را دل‌مشغول رسانه‌های اجتماعی نگه می‌دارد؟» «خطر: آیا منحرفین جنسی همه جا کمین کرده‌اند؟» «قلدری: آیا رسانه اجتماعی بدجنسی و بی‌رحمی را تقویت می‌کند؟» «نابرابری: آیا رسانه‌های اجتماعیی می‌توانند تقسیم‌بندی‌های اجتماعی را حذف کنند؟» «باسوادی: آیا نوجوانان امروزی ساکن بومی دنیای دیجیتال هستند؟» «جست‌وجوی فضایی عمومی برای خود». این کتاب می‌تواند برای پژوهشگران، والدین و مدیرانی که فعالیت آن‌ها در ارتباط با زندگی نوجوانان است، مفید باشد. شاید بهترین متن معرفی برای این کتاب بخشی از پیشگفتار خود نویسنده باشد. این بخش را در ادامه بخوانید: «سال 2006 در کالیفرنیای شمالی با نوجوانان درباره استفاده آن‌ها از رسانه اجتماعی گپ می‌زدم. آنجا بود که با مایک، پسر پانزده ساله سفیدپوست آشنا شدم که عاشق یوتیوب بود. او با شور و شوق ویدئوی آزمایش نوشابه رژیمی و قرص نعناع را تعریف می‌کرد که در آن زمان توجه بسیاری را جلب کرده بود و بینندگان را به یوتیوب می‌کشاند تا شاهد فوران‌هایی باشند که هنگام ترکیب کربنات سدیم با نعناع رخ می‌دهد. نوجوانان متعددی نوشابه را با نعناع مخلوط کرده بودند تا ببینند چه اتفاقی می‌افتد و مایک یکی از آن‌ها بود. او هیجان زده بود تا ویدئویی خانگی را که همراه با دوستانش هنگام انجام آزمایش با مواد مشابهی ضبط کرده بودند، به من نشان دهد، در حالی که با او در میان ویدئو‌های یوتیوب فراوانی می‌گشتیم، مایک توضیح داد که مدرسه‌اش به او اجازه داد تا برای تکالیف مدرسه یک دوربین ویدئویی اجاره کند. دانش آموزان بسیار تشویق شده بودند تا فیلم ویدئویی یا انواع دیگری از رسانه‌های صوتی - تصویری را به عنوان بخشی از پروژه‌های گروهی‌شان بسازند تا دانش کلاس‌شان را نشان دهند. مایک و دوستانش تصمیم گرفته بودند دوربین را جمعه‌ها امانت بگیرند تا اول تکلیفشان را انجام دهند و بعد آخر هفته‌شان را صرف ساختن ویدئو‌های سرگم کننده دیگر کنند. هیچیک از ویدیو‌هایی که ساخته بودند، کیفیت بالایی نداشت و وقتی آن‌ها را در یوتیوب به اشتراک می‌گذاشتند، فقط دوستانشان آن‌ها را تماشا می‌کردند. با این حال هر وقت آن‌ها یک بازدید اضافی داشتند، حتی اگر فقط یکی از دوستانشان را مجبور کرده بودند که ویدئو را تماشا کند، هیجان زده می‌شدند. در حالی که ما حرف می‌زدیم و می‌خندیدیم و ویدئو‌های مایک را جست‌وجو می‌کردیم، مایک مکثی کرد و نگاهی جدی به من کرد و گفت: «یک لطفی به من می‌کنید؟ آیا می‌توانید با مادرم حرف بزنید؟ می‌توانید به او بگویید که من هیچ کار اشتباهی در اینترنت انجام نمی‌دهم؟» من در جواب دادن عجله نکردم و برای همین او سعی کرد توضیح بدهد. «منظورم این است که او فکر می‌کند هر چیز آنلاینی بد است و به نظر می‌رسد شما که یک بزرگ‌تر هستید، می‌دانید که این طور نیست. می‌شود با او صحبت کنید؟» لبخند زدم و به او قول دادم که این کار را بکنم. این کتاب فقط همین است: تلاش من برای توصیف و توضیح زندگی‌های شبکه‌ای نوجوانان به افرادی که درباره‌شان نگران هستند، یعنی والدین، معلمان، سیاستگذاران، روزنامه‌نگاران و حتی گاهی نوجوانان دیگر. این کتاب حاصل تلاشی هشت ساله برای کاوش جوانب مختلف دل‌مشغولی نوجوانان به رسانه‌های اجتماعی و دیگر فناوری‌های شبکه‌ای است.»