شرح حدیثی از امام صادق (ع)، درباره زیارت امام حسین (ع)

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، در این مطلب شرح حدیثی از امام صادق علیه السلام را که رهبر انقلاب مطرح فرمودند را خواهید خواند.

بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله رب العالمین و الصلاه و السلام علی سیدنا محمد و آله الطاهرین و لعنه الله علی اعدائهم اجمعین. عَن مُحَمَدِ بنِ مُسلِم قالَ سَمِعتُ اَبا جَعفَر وَ جَعفَرَ بنَ مُحَمَد (عَلَیهِمَا السَلامُ) یَقولانِ اِنَ اللَهَ تَعالی عَوَضَ الحُسَینَ (عَلَیهِ السَلامُ) مِن قَتلِهِ اَن جَعَلَ الاِمامَهَ فی ذُریَتِهِ وَ الشِفَاءَ فی تُربَتِهِ وَ اِجابَهَ الدُعاءِ عِندَ قَبرِهِ وَ لا تُعَدُ اَیامُ زائِریهِ جائِیاً وَ راجِعاً مِن عُمُرِه. قالَ مُحَمَدُ بنُ مُسلِم فَقُلتُ لِاَبی عَبدِ اللَهِ (عَلَیهِ السَلامُ) هَذَا الجَلالُ یُنالُ بِالحُسَینِ (عَلَیهِ السَلامُ) فَما لَهُ فی نَفسِهِ فَقالَ اِنَ اللَهَ تَعالی اَلحَقَهُ بِالنَبِیِ (صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ) فَکانَ مَعَهُ فی دَرَجَتِهِ وَ مَنزِلَتِهِ ثُمَ تَلا اَبو عَبدِ اللَهِ (عَلَیهِ السَلامُ) وَ الَذینَ آمَنوا وَ اتَبَعَتهُم ذُریَتُهُم بِایمان اَلحَقنا بِهِم ذُریَتَهُم. (1) عَن مُحَمَدِ بنِ مُسلِم قالَ سَمِعتُ اَبا جَعفَر وَ جَعفَرَ بنَ مُحَمَد (عَلَیهِمَا السَلام) هم از این بزرگوار این را شنیده، هم از آن بزرگوار. یَقولانِ اِنَ اللَهَ تَعالی عَوَضَ الحُسَینَ (عَلَیهِ السَلامُ) مِن قَتلِهِ اَن جَعَلَ الاِمامَهَ فی ذُریَتِه [امام باقر و امام صادق (علیهما السلام) میفرمودند همانا خداوندِ متعال به حسین (علیه السلام) در برابر کشته شدنش پاداش داد که امامت در فرزندانش و شفا در خاکش و اجابت دعا در نزد قبرش باشد و اینکه روز‌هایی که زائرینش [برای زیارت] می‌آیند و میروند از عمرشان محسوب نمیگردد.] این‌ها البته بخشی از پاداش‌ها است؛ وَالا پاداشی که خدای متعال به شهید معمولی میدهد - فرض کنید در میدان جنگ یک تیری میخورَد یا آن روز یک شمشیری میخورد و می‌افتاد، شهید بود - این را خدای متعال میگوید «اَحیاء عِندَ رَبِهِم یُرزَقونَ * فَرِحینَ بِماِ ءاتهُمُ اللهُ مِن فَضلِه! وَ یَستَبشِرونَ بِالَذینَ لَم یَلحَقوا بِهِم مِن خَلفِهِم اَلا خَوف عَلَیهِم»؛ (2) [وقتی] خدای متعال درباره‌ی یک شهید معمولی این جور حرف میزند، خب اَجر شهیدی مثل حسین‌بن‌علی (علیه السلام) که شهادت او قابل مقایسه‌ی با هیچ شهادتی نیست، یعنی ما در تاریخ سراغ نداریم، بنده سراغ ندارم که این جور مصیبت‌ها و این جور سختی‌ها را [کسی] تحمل کند برای آن هدف عالی، هدف بلند، اصلاً قابل مقایسه نیست با اجر یک شهید معمولی. از جمله‌ی این اجر‌ها و پاداش‌ها این [چیزهایی] است که در این روایت آمده است. نه اینکه خیال کنیم اجر حسین‌بن‌علی (علیه السلام) فقط همین‌ها است؛ از جمله این‌ها است که خیلی هم مهم است. یکی اینکه حضرت فرمود خداوند متعال «عَوَضَ الحُسَینَ (عَلَیهِ السَلامُ) مِن قَتلِهِ اَن جَعَلَ الاِمامَهَ فی ذُریَتِه»؛ امامت، این پرچم برافراشته، این خورشید درخشان در طول همه‌ی تاریخ، در نسل این بزرگوار قرار داده شد، از اولاد او قرار داده شد. وَ الشِفَاءَ فی تُربَتِه خاک قبر او را کسی مصرف کند، شفا است، دوا است، درمان است؛ خاک، خاک است، اما این خاک به برکتِ مجاورتِ آن پیکرِ مطهر، یک چنین خاصیتی دارد که شفا است. وَ اِجابَهَ الدُعاءِ عِندَ قَبرِه این هم یکی؛ در کنار قبر حسین‌بن‌علی (علیه السلام) شما دعا کنید، دعایتان مستجاب است. [واقعاً] دعا کنید؛ لقلقه‌ی لسان نباشد؛ بخوانید و بخواهید خدا را، خدای متعال وعده کرده است که اجابت خواهد کرد. این‌هایی که میروند این راه را پیاده طی میکنند و میرسانند خودشان را به آنجا در این پیاده‌روی اربعین - این حادثه‌ی عجیبی که این سال‌ها پدید آمده است - واقعاً یک موهبت بزرگ الهی را خدای متعال در اختیار این‌ها گذاشته. وَ لا تُعَدُ اَیامُ زائِریهِ جائِیاً وَ راجِعاً مِن عُمُرِه این هم یکی؛ اگر خدای متعال مثلاً فرض کنید که ده هزار روز به شما عمر داده باشد، این چند روزی که در حال رفت و آمد به سمت قبر این بزرگوار هستید، جزو این‌ها حساب نمیشود؛ این اضافه‌ی بر آن تعداد روز‌هایی است که خدای متعال مقدر کرده که عمر شما باشد؛ این جزو آن‌ها نیست، از عمرتان حساب نمیشود؛ این اضافه است، سرریز عمر است. قالَ مُحَمَدُ بنُ مُسلِم فَقُلتُ لِاَبی عَبدِ اللَهِ (عَلَیهِ السَلامُ) هَذَا الجَلالُ یُنالُ بِالحُسَینِ (عَلَیهِ السَلام) فَما لَهُ فی نَفسِه محمدبن‌مسلم میگوید وقتی حضرت این را فرمودند، گفتم این جلالت، این عظمت، این مقام عالی، به برکت امام حسین داده میشود به این و آن. اینکه «شما اگر تربتش را مصرف کنید، بخورید، شفای شما است»، به شما یک لطفی شده است. به برکت امام حسین، این جلال و این کرامت و این عظمت داده شده است به اینها. وقتی خدای متعال به خاطر او به دیگران این جلال و عظمت را، این کرامت را لطف میکند، پس به خود او چه میدهد؟ فَقالَ اِنَ اللَهَ تَعالی اَلحَقَهُ بِالنَبِیِ (صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه) اجر خود او این است که او ملحق به پیغمبر است. خلاصه‌ی همه‌ی کرامت‌های الهی در عالم وجود، وجود پیغمبر اکرم است؛ خدا او را در قیامت، در بهشت، به پیغمبر ملحق میکند. فَکانَ مَعَهُ فی دَرَجَتِهِ وَ مَنزِلَتِه در روز قیامت، امام حسین در درجه‌ی پیغمبر و در منزلت پیغمبر قرار میگیرد. ثُمَ تَلا اَبو عَبدِ اللَهِ (عَلَیهِ السَلامُ) «وَ الَذینَ آمَنوا وَ اتَبَعَتهُم ذُریَتُهُم بِایمان اَلحَقنا بِهِم ذُریَتَهُم» یکی از مصادیق این آیه این مورد است.

• امالی طوسی، مجلس یازدهم، ص 317؛ «محمدبن‌مسلم میگوید: شنیدم که امام باقر و امام صادق (علیهما السلام) میفرمودند همانا خداوندِ متعال به حسین (علیه السلام) در برابر کشته شدنش پاداش داد که امامت در فرزندانش و شفا در خاکش و اجابت دعا در نزد قبرش باشد و اینکه روز‌هایی که زائرینش [برای زیارت] می‌آیند و میروند از عمرشان محسوب نمیگردد. محمدبن‌مسلم میگوید: پس به امام صادق (علیه السلام) عرضه داشتم این همه بزرگی و احترام به واسطه‌ی [بزرگداشت] حسین (علیه السلام) به دست می‌آید، ولی به خودش چه خواهد رسید؟ فرمود: همانا خداوند او را به پیامبر (صلی الله علیه و آله) ملحق میگرداند و پیوسته با او در درجه و جایگاه او همراه خواهد بود. آنگاه امام صادق (علیه السلام) این آیه را تلاوت فرمود: و کسانی که گرویده و فرزندانشان آن‌ها را در ایمان پیروی کرده‌اند، فرزندانشان را به آنان ملحق خواهیم کرد.»
• سوره‌ی آل‌عمران، بخشی از آیه‌ی 169 و بخشی از آیه‌ی 170؛ «.. زنده اند که نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند؛ به آنچه خدا از فضل خود به آنان داده است شادمانند، و برای کسانی که از پیِ ایشانند و هنوز به آنان نپیوسته‌اند شادی میکنند که بیمی بر ایشان نیست...»