شگفتی هشام بن عبدالملک از مهارت تیراندازی امام باقر (ع)/ یاران ایرانی حضرت باقرالعلوم چه کسانی بودند؟
امام باقر (ع) شاگردان و اصحاب بسیاری را تربیت کرد که بنا بر آنچه در منابع آمده، چند تن از آنها ایرانی بودند.
باشگاه خبرنگاران جوان - امام محمد باقر علیه السلام که به شکافنده دانش‌ها معروف است در علم، زهد، عظمت و فضیلت سرآمد بنی هاشم بود. ایشان در طول زندگی خویش از تلاش و کوشش‌ها در همه زمینه‌ها سرآمد بودند.
امام محمد باقر علیه السلام در یک رجب سال 57 قمری در مدینه به دنیا آمد و 57 سال زندگی کرد. گفت و گوی ما با حجت الاسلام والمسلمین محمد علی زمانی کارشناس مذهبی درباره نحوه زندگی و تعداد یاران ایشان و اندیشه امام محمد باقر علیه السلام در مقابله با خوارج را در ادامه بخوانید:
*یکی از نکاتی که حکومت زمان امام محمد باقر علیه السلام بر آن اصرار داشت، این بود که آن حضرت را ناتوان در برخی از امور مملکت‌داری و یا حتی امور نظامی جلوه دهد. موضع و رویکرد امام در این مورد چگونه بود؟
اساسا حضرت خودشان در مباحث حکومت و نظامی دخالت نمی‌کردند، ولی این داستان منقول است که امام صادق (ع) می‌فرماید: من همراه پدرم وارد دربار هشام شدیم، او بر تخت نشسته بود و درباریان و ارتشیانش با سلاح ایستاده بودند. تابلوی هدف را در برابر جمع نصب کرده و بزرگان قوم مشغول هدف گیری و تیر اندازی بودند.
با ورود ما به آن جمع در حالی که پدرم جلوتر حرکت می‌کرد و من پشت سر وی بودم نگاه هشام به پدرم افتاد و گفت:ای محمد! تو هم با بزرگان قوم من وارد مسابقه شو و تیر اندازی کن. امام باقر فرمود: من دیگر سنم از این کار‌ها گذشته است، اگر صلاح بدانی من معاف باشم. هشام گفت: به حق کسی که ما را با دینش عزت بخشید و محمد (ص) را مبعوث کرد تو را معاف نخواهم داشت. سپس به یکی از بزرگان بنی امیه اشاره کرد تا کمانش را به پدرم بدهد. پدرم کمان را گرفت. تیری در چله کمان نهاد و نشانه گرفت و رها کرد، تیر در نقطه وسط هدف نشست، پدرم تیر دوم را نشانه گرفت، تیر دوم در وسط تیر اول فرود آمد و همین طور تا نه تیر! هشام به شدت مضطرب شده بود و قرار نداشت و نمی‌توانست خویشتنداری کند. تا این که گفت: ای ابو جعفر! تو می‌گفتی که سنت از این کار‌ها گذشته! در حالی که تو قهرمان تیراندازان عرب و عجم هستی.
*یکی از پرسش‌هایی که درباره سبک زندگی ائمه اطهار علیهم السلام عنوان می‌شود و به ذهن بسیاری از مردم خطور می‌کند، این است که امرار معاش امام محمد باقر علیه السلام چگونه بود؟
در منابع این چنین آمده است که ایشان کشاورز بوده اند و با کشاورزی امرار معاش می‌کردند. امام جعفر صادق علیه السلام حکایتی درباره این موضوع فرموده است: محمد بن منکدر معتقد بود که پس از حضرت سجاد، امام زین العابدین علیه السلام کسی در فضل و علم و عبادت، هم ردیف آن حضرت نخواهد بود. تا آن که روزی از روزها، در یکی از باغستان های اطراف شهر مدینه، حضرت باقرالعلوم علیه السلام را مشاهده کرد که مشغول کارگری و کشاورزی است.
با خود گفت: باید او را نصیحت کنم تا خود را در این کهولت سن و سنگینی بدن به زحمت نیندازد، پس در حالی که امام محمد باقر علیه السلام در اثر خستگی بر دو غلام خود تکیه زده بود، محمد بن منکدر جلو آمد و، چون نزدیک امام علیه السلام رسید، سلام کرد و حضرت با حالتی گرفته و ناراحتی، جواب سلام او را داد.
سپس محمد بن منکدر حضرت را مخاطب قرار داد و اظهار داشت: یاابن رسول الله! خداوند امور تو را اصلاح نماید، شما در این کهولت سن؛ و با این که یکی از بزرگان قریش هستی، در این گرمای سخت، در طلب و تحصیل دنیا می باشی؟! اگر در چنین حالتی مرگ فرا رسد چه خواهی کرد؟ و در پیشگاه خداوند چه جوابی داری؟
امام باقر علیه السلام خود را از آن دو غلام کنار گرفت و آزاد روی پای خود ایستاد و سپس فرمود: به خدا سوگند، چنانچه در این حالت، مرگ سراغ من آید در بهترین حالت‌ها خواهم بود؛ چون که مشغول طاعت خدا هستم و می خواهم خود را از افرادی همانند تو بی نیاز گردانم و سربار جامعه نباشم؛ زیرا هر که سربار جامعه باشد، گناه و معصیت خدای تعالی را کرده است.
امام جعفر صادق علیه السلام افزود: در این هنگام محمد بن منکدر اظهار داشت خداوند تو را مورد رحمت خویش قرار دهد، خواستم تو را نصیحتی نمایم؛ ولیکن تو مرا ارشاد و نصیحت نمودی. محمد بن منکدر از سران صوفیه بود که تنها اوقات خود را به عبادت و بطالت می گذراند و اهل کار و تلاش نبود و خود را نیازمند دیگران و سربار جامعه قرار می داد.
*درباره اندیشه امام محمد باقر در برابر خوارج هم مطلبی بفرمایید.
در دوران امامت حضرت باقر (علیه السلام) فرقه های مذهبی و گروه های سیاسی و مذهبی متعددی مانند معتزله و خوارج فعالیت داشتند و امام باقر (علیه السلام) همچون سدی استوار در برابر نفوذ عقاید باطل آنان ایستادگی می نمود و طی مناظراتی که با سران این گروه‌ها داشت، پایگاه های فکری و عقیدتی آنان را در هم می کوبید و بی پایه بودن عقایدشان را با دلائلی روشن ثابت می کرد. یکی از این احتجاجات گفتگوی آن حضرت با (نافع بن ازرق) یکی از سران خوارج است:
روزی «نافع» به حضور امام رسید و مسائلی از حرام و حلال پرسید. امام به سوالات وی پاسخ داد و ضمن گفتگو فرمود: به این مارقین (از دین خارج شدگان) بگو: چرا جدایی از امیر مومنان (علیه السلام) را حلال شمردید، در صورتی که قبلاً خون خویش را در کنار او و در راه اطاعت از او نثار می‌کردید و یاری او را موجب نزدیکی به خدا می‌دانستید؟
آیا امام محمد باقر علیه السلام یار ایرانی هم داشتند؟
امام محمد باقر (ع) با تأسیس اولین دانشگاه اهل بیت علیهم السلام، شاگردان و اصحاب بسیاری را تربیت کرد و صد‌ها فارغ التحصیل در موضوعات گوناگون به جامعه عرضه نمود. شیخ طوسی (ره) در رجال خود، اصحاب و شاگردان امام محمد باقرعلیه السلام را 462 مرد و دو زن دانسته که در میان آنان برخی از نظر اعتبار و وثاقت مورد اتفاق اهل سنت و امامیه اند و برخی از فقیه‌ترین فقیهان صدر اسلام محسوب می‌شوند. در این میان عده‌ای از ایرانیان افتخار شاگردی و ملازمت با ایشان را داشتند. از جمله این افراد که در منابع آمده داوود بن ابی هند سرخسی، حماد بن ابی سلیمان و محمد بن اسحاق بودند.
انتهای پیام /
