صالحی: سردار سلیمانی تکروی نمیکرد / حاج قاسم یک دولتمرد بود
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، علیاکبر صالحی وزیر اسبق وزارت امور خارجه و رئیس پیشین سازمان انرژی اتمی در گفتگو با برنامه «مرد میدان» رادیو مقاومت، گفت: در ابتدا که وزیر امورخارجه شدم، در منطقه اتفاق خاصی رخ نداده و تنها پرونده هستهای ایران مطرح بود، اما پس از مدتی اتفاقاتی در منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا رخ داد. وی ادامه داد: پس از آن انقلاب مردمی در تونس رخ داد و رئیس جمهورش...
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، علیاکبر صالحی وزیر اسبق وزارت امور خارجه و رئیس پیشین سازمان انرژی اتمی در گفتگو با برنامه «مرد میدان» رادیو مقاومت، گفت: در ابتدا که وزیر امورخارجه شدم، در منطقه اتفاق خاصی رخ نداده و تنها پرونده هستهای ایران مطرح بود، اما پس از مدتی اتفاقاتی در منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا رخ داد. وی ادامه داد: پس از آن انقلاب مردمی در تونس رخ داد و رئیس جمهورش تغییر کرد بعد از آن این اتفاق به لیبی و سپس مصر سرایت کرد تا اینکه پس از یکسال و نیم به سوریه سرایت کرد، البته بحرین هم در این اوضاع شاهد اعتراضات مردمی بود. وزیر اسبق وزارت امور خارجه تاکید کرد: لاجرم ما با سردار سلیمانی باید جلسات متعددی را برگزار میکردیم تا بحرانهای اطراف کشور را مدیریت کنیم. زمانی که در تونس انقلاب مردمی رخ داد، هنوز دشمنان بینالمللی دخالتی نکرده بودند، اما پس از این اتفاق توطئه گران بیشتر ورود پیدا کردند و در نهایت به سوریه که رسید دشمنان خارجی ذی مدخل بودند. صالحی با بیان اینکه سردار سلیمانی به عنوان انسان بزرگواری که فرمانده نیروی قدس بود به هر حال باید درگیر این مسایل میشد، اظهار داشت: هر کشوری به دنبال حفاظت منافع ملی و حاکمیتش است و باید دائما رصد کند که آتش به خانه سرایت نکند. وی تاکید کرد: ما هفتهای چند بار یکدیگر را میدیدم تا اتفاقات را رصد کنیم در حقیقت سردار سلیمانی به صورت مداوم اتفاقات را رصد میکرد تا اتفاقات گریبان کشور ما را نگیرد. حاج قاسم واقعا درباره جنبههای مردمی که همیشه دغدغه ایشان بود نکات لازم را مورد نظر قرار میداد. رئیس سابق سازمان انرژی اتمی در پایان خاطرنشان کرد: من در جلسات متعددی که با او داشتم با ویژگیها درونیاش آشنا شدم. سردار سلیمانی برخلاف اینکه یک انسان نظامی بود، روحیه لطیفی داشت. حاج قاسم یک دولتمرد بود و همه خصلتها را باهم داشت. او هیچ زمان منیت نداشت و امور را جمعی جلو میبرد و تکروی نمیکرد.