ظلم نقاب از چهره افکند

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ 8دی: خون خدا بر زمین ریخته شد و عالم در ماتم و سوگ فرو رفت. چراغ عدل و شایستگی به دست پلیدترین افراد شکسته شد و ظلم و ستم در جای جای زمین ریشه دواند؛ حسین (ع) پسر علی (ع)، عادل‌ترین و مقتدرترین حاکم و فاطمه (س) پاکیزه‌ترین زنان عالم، شربت شهادت نوشید و فرشتگان عالم ملکوت داغدار نوه رسول خدا شدند.

امام بر حقی که برای احیای دستورات بر زمین مانده دین خدا با زن و فرزند سختی هجرت را به دوش کشید تا دست پلیدترین پلیدان عالم را از منبر پاک رسول‌الله کوتاه کند و حق را به حق‌دار برساند. آری! حسین بن علی قیام کرد تا معروف احیا شود و چهره زشت منکر برای مردم نمایان شود اما لقمه‌های حرام گوش‌ها را کر کرد و حق را ضایع نمود و سیاهی بر عالم سایه گستراند. مردمی که نماز می‌خواندند و روزه می‌گرفتند و به حقانیت آخرین مرسل الهی باور داشتند، به سر بریده شدن حق رضایت دادند و با سکوت مرگبار خود به ظلم پلیدان و نامردترین نامردان تاریخ مشروعیت بخشیدند و سیاهی را همراهی کردند تا عدل، حق، ولایت، امامت، شایستگی، نماز، زکات، روزه و هر آنچه که مورد رضایت الهی است، ذبح شود. چرایی رفتار مردم به ظاهر مسلمان کوفه را باید در کلام اباعبدالله جست آنجا که گفت «همه شما از سفارش من سرپیچی می‌کنید و کلام مرا گوش نمی‌دهید زیرا شکم‌های شما از حرام انباشته شده و قلب‌های شما مُهر خورده است». بله! لقمه حرام انسان را به جایی می‌رساند که مقابل حق مطلق و قرآن مصور بایستد و به کشته شدن آیت الهی رضایت دهد. شعرها و تفسیرهای زیادی در وصف عظمت و بزرگی مقام امام حسین (ع) گفته شده است اما چه بیانی رساتر و شیواتر و نزدیک تر به حقیقت از کلام امام عصر (عج). در زیارت ناحیه مقدسه آمده است که حسین (ع) «بهار یتیمان و پناهگاه مردم» است؛ چه توصیف دقیق و جگر سوزی. سال‌هاست که همچون یتیمان در خزان دنیا بی‌پناه مانده‌ایم و انتظار ظهور نور الهی را می‌کشیم تا در سایه حکومت یار، قدری از اندوه قلب خسته‌مان کم شود و رنگ حکومت علی و حسین چشم‌هایمان را روشنی بخشد. سلام و برکات خداوند بر کسی که فرشتگان آسمان از صبر او در شگفت آمدند و بر مصیبت او عزاداری کردند. سلام بر فرزند شایسته محمد نبی و علی مرتضی فاتح خیبر و عادل برحقی که ناکسان و طمع‌کاران حقش را گرفتند و حرمتش را شکستند‌. سلام بر آینه تمام نمای حق. مظلوم مقتدری که سر داد اما کلام الهی را با خون سرخ خود تا قیام قیامت زنده نگه داشت. حسین (ع) با اخلاص خود کاری کرد کارستان. او تا ابد نماد حق است و مخالفان او مغبون و شکست خورده. خون به ناحق ریخته شده والا مقامی همچون او، پیروزی دین اسلام را تا قیامت تضمین کرده و دل‌های پاک را بی‌قرار. برای مظلومیت، غربت و خون به ناحق ریخته شده تو به دست اشقیا با صدای بلند عزاداری می‌کنیم تا جهان بداند مظلوم محقی که خداوند عزتش داده و فرجام نیک کارش را تضمین کرده، پسر علی است؛ همان که تا آخرین لحظه عمر گرانبهای خود با علم و آگاهی از ظلمی که در انتظار او و فرزندانش است، پای حق ایستاد و در برابر زیاده خواهان و طمع کاران به بیت المال کوتاه نیامد تا آنکه حقش را ضایع کردند و در کربلا خون پسرش را بر زمین ریختند. آری! کربلا انتقام پافشاری علی (ع) بر حق و عدل و قرآن بود. اگر چه با قلبی که مالامال از اندوه حسین (ع) است بر ماتم او اشک می‌ریزیم اما امید آمدن روزهای روشن وعده داده شده الهی، سرمان را بلند کرده و قلبمان را روشن. مهدی موعود، فرزند خلف حسین بن علی می‌آید و کار نیمه تمام جد بزرگوار خود را تمام می‌کند و بی‌شک آن روز عزیز و بزرگ دور نیست. صبر روزهای فراق یار را از بانوی کربلا، زینب کبری (س) مدد می‌گیریم. انتهای پیام /