علائم و روش‌های درمان آکنه

به گزارش مشرق، آکنه یک بیماری شایع پوستی است که زمانی اتفاق می افتد که فولیکول های مو زیر پوست مسدود می شوند. سبوم - روغنی که به جلوگیری از خشک شدن پوست کمک می‌کند و سلول‌های مرده پوست منافذ را مسدود می‌کنند که منجر به شیوع ضایعاتی می‌شود که معمولاً به آن جوش یا زیت می‌گویند. بیشتر اوقات، شیوع این بیماری در صورت رخ می دهد، اما می تواند در پشت، قفسه سینه و شانه ها نیز ظاهر شود.

آکنه یک اختلال التهابی پوست است که دارای غدد چربی است که به فولیکول مو که حاوی موهای ظریف است متصل می شود. در پوست سالم، غدد سباسه سبوم می سازند که از طریق منافذ، که یک روزنه در فولیکول است، روی سطح پوست تخلیه می شود. کراتینوسیت ها، نوعی سلول پوست، فولیکول را می پوشانند. به طور معمول هنگامی که بدن سلول های پوست را می ریزد، کراتینوسیت ها به سطح پوست بالا می روند. وقتی فردی آکنه دارد، مو، سبوم و کراتینوسیت ها در داخل منافذ به هم می چسبند. این کار از ریزش کراتینوسیت ها جلوگیری می کند و مانع از رسیدن سبوم به سطح پوست می شود.

مخلوط روغن و سلول‌ها به باکتری‌هایی که معمولاً روی پوست زندگی می‌کنند اجازه می‌دهد در فولیکول‌های مسدود شده رشد کنند و باعث التهاب، تورم، قرمزی، گرما و درد شوند. هنگامی که دیواره فولیکول مسدود شده شکسته می شود، باکتری ها، سلول های پوست و سبوم را در پوست مجاور می ریزد و ضایعات یا جوش هایی ایجاد می کند.

برای اکثر افراد، آکنه تا سی سالگی از بین می رود، اما برخی از افراد در دهه چهل و پنجاه سالگی همچنان این مشکل پوستی را دارند.

چه کسانی دچار آکنه می شوند؟

افراد در هر نژاد و سنی به آکنه مبتلا می شوند، اما بیشتر در نوجوانان و جوانان دیده می شود. آکنه ی نوجوانی در مردان شایع تر است. آکنه می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد و زمانی که ادامه پیدا کند، در زنان شایع تر است.

انواع آکنه

آکنه باعث ایجاد چندین نوع ضایعات یا جوش می شود. پزشکان به فولیکول های موی بزرگ یا مسدود شده به عنوان کومدون اشاره می کنند. انواع آکنه عبارتند از:

• سرسفید: فولیکول‌های مو مسدود شده که در زیر پوست باقی می‌مانند و برآمدگی سفیدی ایجاد می‌کنند.
• جوش های سرسیاه: فولیکول های گرفته که به سطح پوست می رسند و باز می شوند. آنها روی سطح پوست سیاه به نظر می رسند زیرا هوا باعث تغییر رنگ سبوم می شود نه به دلیل کثیف بودن.
• پاپول ها: ضایعات ملتهب که معمولاً به صورت برجستگی های کوچک صورتی روی پوست ظاهر می شوند و می توانند در لمس حساس باشند.
• پوسچول ها: پاپول هایی که در بالای آن ضایعات پر از چرک سفید یا زرد قرار دارند که ممکن است در پایه قرمز باشند.
• ندول ها: ضایعات جامد بزرگ و دردناکی که در عمق پوست قرار دارند.
• آکنه ندولار شدید (گاهی اوقات آکنه کیستیک نامیده می شود): ضایعات عمیق، دردناک و پر از چرک

علل آکنه

پزشکان و محققان بر این باورند که یک یا چند مورد از موارد زیر می تواند منجر به ایجاد آکنه شود:

• تولید بیش از حد یا زیاد روغن در منافذ
• تجمع سلول های مرده پوست در منافذ
• رشد باکتری در منافذ

عوامل زیر ممکن است خطر ابتلا به آکنه را افزایش دهند

• هورمون ها: افزایش آندروژن ها، که هورمون های جنسی مردانه هستند، ممکن است منجر به آکنه شود. اینها در پسران و دختران به طور معمول در دوران بلوغ افزایش می‌یابند و باعث بزرگ شدن غدد چربی و سبوم بیشتر می‌شوند. تغییرات هورمونی مرتبط با بارداری نیز می تواند باعث آکنه شود.
• سابقه خانوادگی: محققان بر این باورند که اگر والدین شما آکنه داشته باشند، احتمال ابتلا به آکنه بیشتر است.
• داروها: برخی داروها، مانند داروهایی که حاوی هورمون ها، کورتیکواستروئیدها و لیتیوم هستند، می توانند باعث آکنه شوند.
• سن: افراد در هر سنی ممکن است به آکنه مبتلا شوند، اما در نوجوانان شایع تر است.

موارد زیر باعث آکنه نمی شوند، اما ممکن است آن را بدتر کنند

• رژیم غذایی: برخی از مطالعات نشان می دهد که خوردن برخی غذاها ممکن است آکنه را بدتر کند. محققان به بررسی نقش رژیم غذایی به عنوان عامل آکنه ادامه می دهند.
• فشار
• وسایل ورزشی: فشار ناشی از کلاه های ایمنی ورزشی، لباس های تنگ یا کوله پشتی
• محرک های محیطی: مانند آلودگی و رطوبت بالا
• کندن جوش ها: فشار دادن یا برداشتن لکه ها و جوش ها
• شستن سخت پوست: پوست خود را خیلی سخت بشویید

راه های درمان آکنه چیست؟

جوش های گاه به گاه را می توان پنهان کرد. در صورت استفاده، کرم های پوشش دهنده و لوازم آرایشی بدون نسخه باید بر پایه آب باشند. حتی اگر شیوع آکنه را نتوان از بین برد، درمان معمولی می تواند تسکین بخش باشد.

آکنه و راهکار های درمان آن اغلب تولید سبوم را مهار می‌کنند، رشد باکتری‌ها را محدود می‌کنند، ریزش سلول‌های پوست را برای باز کردن منافذ تحریک می کنند. از آنجایی که بسیاری از درمان‌ها می‌توانند عوارض جانبی داشته باشند، هر بیمار مبتلا به آکنه باید هنگام امتحان یک درمان جدید با احتیاط عمل کند.

افراد مبتلا به هر نوع آکنه ای که اعتماد به نفس آنها را کاهش می دهد یا آنها را ناراضی می کند، کسانی که آکنه دارند یا افرادی که موارد شدید و مداوم آکنه دارند، نیاز به مراقبت از متخصص پوست دارند.

درمان بدون نسخه برای آکنه

آب و صابون

پاکسازی ملایم صورت با آب و صابون بیش از دو بار در روز می تواند به درمان آکنه کمک کند. با این حال، این کار آکنه‌ای را که قبلاً وجود داشته است را از بین نمی‌برد. اسکراب تهاجمی می تواند به پوست آسیب برساند و باعث بروز سایر مشکلات پوستی شود.

پاک کننده ها

پاک کننده ها و صابون های زیادی برای درمان آکنه تبلیغ می شوند. آنها اغلب حاوی بنزوئیل پراکسید، اسید گلیکولیک، اسید سالیسیلیک یا گوگرد هستند.

بنزوئیل پراکسید

برای آکنه خفیف، ممکن است درمان با داروهای بدون نسخه حاوی بنزوئیل پراکسید را امتحان کنید یا پزشکتان توصیه کن. اعتقاد بر این است که این ترکیب با از بین بردن باکتری های مرتبط با آکنه عمل می کند. معمولاً حداقل چهار هفته طول می کشد تا نتیجه بخش باشد و باید به طور مداوم برای جلوگیری از آکنه استفاده شود. مانند بسیاری از محصولات بدون نسخه و نسخه ای، این دارو بر تولید سبوم یا نحوه ریزش سلول های فولیکول پوست تأثیر نمی گذارد و هنگامی که استفاده از آن را متوقف می کنید، آکنه عود می کند.

این محصول در اشکال مختلفی موجود است: کرم، لوسیون، فوم شستشو، پد پاک کننده و ژل.

بنزوئیل پراکسید می تواند باعث خشکی پوست شود، بنابراین هنگام استفاده از آن مراقب باشید. اگر یک تی شرت قدیمی را در طول شب به پشت یا سینه خود می زنید، به پوشیدن یک تی شرت کهنه در رختخواب فکر کنید.

اسید سالیسیلیک

بر روی پوست، اسید سالیسیلیک به اصلاح ریزش غیر طبیعی سلول ها کمک می کند. برای آکنه های خفیف تر، اسید سالیسیلیک به باز کردن منافذ کمک می کند تا ضایعات را برطرف کرده و از آن جلوگیری کند. هیچ تاثیری بر تولید سبوم ندارد و باکتری ها را از بین نمی برد. باید به طور مداوم استفاده شود، درست مانند بنزوئیل پراکسید، زیرا اگر از آن به طور دائمی استفاده نکنید منافذ دوباره مسدود شده و آکنه باز می گردد. اسید سالیسیلیک در بسیاری از محصولات آکنه از جمله لوسیون ها، کرم ها و پدها موجود است.

گوگرد

گوگرد در ترکیب با سایر مواد مانند الکل، سولفاستامید سدیم (یک داروی تجویزی) و اسید سالیسیلیک، جزء بسیاری از داروهای ضد آکنه است. معمولا به دلیل بوی نامطبوع و تغییر رنگ موقت پوست به تنهایی استفاده نمی شود. گوگرد به جلوگیری از مسدود شدن منافذ کمک می کند و از رشد باکتری ها جلوگیری می کند اما در بیشتر موارد فقط یک مزیت حاشیه ای دارد.

ژل یا کرم های موضعی رتینول

رتینول از ایجاد جوش جلوگیری می کند. رشد سلول ها را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث افزایش گردش سلولی برای باز کردن منافذ می شود. ممکن است به نظر برسد که آکنه شما قبل از بهبودی بدتر می شود زیرا روی جوش هایی که قبلاً در زیر پوست شما شروع به شکل گیری کرده اند تأثیر می گذارد.

باید به طور مداوم استفاده شود و ممکن است 8-12 هفته طول بکشد تا نتیجه بخش باشد. رتینوئیدها قبلاً فقط با نسخه تجویز می شدند. ژل دیفرین، تنها رتینوئید موضعی است که به عنوان درمان بدون نسخه برای آکنه تایید شده است.

الکل و استون

الکل یک عامل ضد باکتری ملایم است و استون می تواند چربی ها را از سطح پوست پاک کند. این مواد در برخی از داروهای آکنه بدون نسخه ترکیب می شوند. این عوامل پوست را خشک می کنند، تأثیر کمی بر آکنه دارند یا اصلاً تأثیری ندارند و عموماً توسط متخصصان پوست توصیه نمی شوند.

داروهای گیاهی ارگانیک و طبیعی

بسیاری از محصولات گیاهی، ارگانیک و طبیعی برای درمان یا پیشگیری از آکنه به بازار عرضه می شوند. اثربخشی این عوامل به اثبات نرسیده است و بعید است که سود زیادی داشته باشند.

توجه: هنگامی که جوش های پر از چرک آماده ترکیدن هستند، یک حوله داغ را برای چند دقیقه بمالید تا روند طبیعی ترکیدن را تحریک کنید. جوش های ملتهب را فقط باید پرستار یا پزشک با استفاده از ابزار جراحی و انجام اقدامات ضد عفونی کننده باز کند. فشار دادن جوش ها ممکن است منجر به التهاب بیشتر و احتمالاً بروز زخم های دائمی شود.

جوش شیرین

برخی معتقد به فواید جوش شیرین برای رفع آکنه هستند، می‌توانید از ماسک جوش شیرین برای از بین بردن روغن‌های چرب تجمع یافته در سطح پوست استفاده کنید که باعث خشک شدن و از بین رفتن جوش‌ها می‌شود.

درمان های نسخه ای برای آکنه

آنتی بیوتیکها

آنتی بیوتیک ها ممکن است روی پوست مالیده شوند یا به شکل خوراکی استفاده شوند. آنتی بیوتیک ها با پاکسازی پوست از باکتری های مولد آکنه و کاهش التهاب عمل می کنند. چندین محصول موضعی در کرم ها، ژل ها، محلول ها، پدها، فوم ها و لوسیون ها موجود است.

آنتی بیوتیک های موضعی در توانایی آنها برای نفوذ به پوست و پاک کردن آکنه های عمیق تر محدود هستند، در حالی که آنتی بیوتیک های سیستمیک در سراسر بدن و غدد چربی در گردش هستند. با این حال، آنتی بیوتیک های سیستمیک اغلب عوارض جانبی بیشتری نسبت به موضعی ایجاد می کنند، اما می توان از آنها برای انواع شدیدتر آکنه استفاده کرد. معمولاً آنتی بیوتیک های موضعی به تنهایی به عنوان درمان آکنه توصیه نمی شوند، زیرا می توانند خطر مقاومت آنتی بیوتیکی در باکتری های پوست را افزایش دهند. با این حال، استفاده از بنزوئیل پراکسید با یک آنتی بیوتیک موضعی ممکن است شانس ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی را کاهش دهد.

کلیندامایسین موضعی

کلئوسین تی، کلیندا - درم و اریترومایسین، ATS، اریست، اریژل، ایلوتیسین آنتی بیوتیک هایی هستند که همچنین داروهای ضد التهابی هستند و در برابر تعدادی از باکتری ها موثر هستند. آنها باید همیشه با بنزوئیل پراکسید یا یک رتینوئید موضعی ترکیب شوند و مستقیماً روی پوست اعمال شوند. اریترومایسین خوراکی نیز موجود است، اما ممکن است نسبت به اثرات آن مقاوم شوید.

سایر آنتی بیوتیک های ضد التهابی خوراکی که اغلب استفاده می شوند داکسی سایکلین، مینوسیکلین و تتراسایکلین هستند که همگی در بسیاری از موارد آکنه کاملاً مؤثر هستند.

آنتی بیوتیک ها سایر عوامل ایجاد کننده آکنه را برطرف نمی کنند و ممکن است چند هفته یا چند ماه طول بکشد تا آن را از بین ببرند. بسیاری از آنتی بیوتیک های خوراکی برای آکنه نباید در دوران بارداری استفاده شوند.

رتینوئیدها یا مشتقات ویتامین A

این داروها به صورت داروهای موضعی یا خوراکی در دسترس هستند. رتینوئیدهای موضعی با تأثیر بر روی رشد و ریزش پوست، آکنه های متوسط تا شدید را از بین می برند. آنها را می توان در ترکیب با سایر محصولات آکنه مانند بنزوئیل پراکسید و آنتی بیوتیک های خوراکی استفاده کرد. رتینوئیدهای موضعی عوارض جانبی شدید رتینوئیدهای خوراکی را ندارند. با این حال، آنها برای زنان باردار یا شیرده توصیه نمی شود. عوارض جانبی رتینوئیدهای موضعی شامل قرمزی، خشکی و خارش پوست است.

برای آکنه کیستیک شدید، ایزوترتینوئینAbsorica، Accutane، Amnesteem، Claravis، Sotret، Zenatane موثرترین درمان است. این دارو تنها دارویی است که در هر سه علت آکنه دخالت دارد. اغلب حتی می‌تواند آکنه‌های شدید را که به درمان‌های دیگر پاسخ نداده‌اند، از بین ببرد. با این حال، این محصول می تواند عوارض جانبی داشته باشد. این می تواند باعث نقایص شدید مادرزادی شود و هرگز نباید توسط زنی که باردار است یا از روش های پیشگیری از بارداری استفاده نمی کند مصرف شود.. علاوه بر این، خانمی که در حال شیردهی است نباید مصرف شود. برخی مطالعات نشان می دهد که استفاده از آن با افزایش خطر افسردگی، خودکشی و بیماری التهابی روده مرتبط است.

سایر عوارض جانبی شامل خشکی پوست و لب ها، درد ماهیچه ها و مفاصل، سردرد، افزایش سطح تری گلیسیرید، افزایش آنزیم های کبدی، کاهش دید در شب و به ندرت ریزش موقت مو است. برای اکثر افرادی که از این داروها استفاده می کنند، عوارض جانبی قابل تحمل است و دلیلی برای قطع درمان قبل از برطرف شدن آکنه نیست.

اسید آزلائیک

یکی دیگر از مواد موضعی اسید آزلائیک است که به صورت ژل، کرم یا فوم موجود است و دارای خواص ضد باکتریایی و ضد التهابی است. بیشتر برای نوع دیگری از بیماری به نام روزاسه استفاده می شود، اما ممکن است به درمان آکنه خفیف نیز کمک کند.

داپسون

داپسون یک ژل موضعی است که ضد باکتری و ضد التهاب است.

داروهای ضد بارداریخوراکی

قرص های ضد بارداری، حاوی هورمون های زنانه هستند که با خنثی کردن اثر هورمون های مردانه (مانند تستوسترون (بر روی آکنه عمل می کنند. استفاده از آنها محدود به بیماران زن است. حداکثر سود داروهای ضد بارداری خوراکی برای آکنه در سه تا چهار ماه رخ می دهد.

عوارض جانبی شامل حالت تهوع، لکه بینی، حساس شدن سینه ها و لخته شدن خون است.

اسپیرونولاکتون آلداکتون

اسپیرونولاکتون یک داروی خوراکی است که می تواند از عملکرد هورمون های بدن بر روی غدد چربی پوست جلوگیری کند. این دارو برای آکنه مورد تایید FDA نیست، اما برای زنانی که آکنه دارند که در حوالی زمان قاعدگی و یائسگی بدتر می شود مفید است.

کلاسکوترون

یک درمان موضعی جدید تایید شده برای آکنه متوسط تا شدید است که جایگزینی برای اسپیرونولاکتون در نظر گرفته می شود و هورمون هایی که باعث آکنه می شوند را هدف قرار می دهد. نحوه عملکرد آن کاملاً مشخص نیست، اما مشخص شده است که آکنه را در مردان و زنان بالای 12 سال کاهش داده است.

تریامسینولون

یکی دیگر از داروهای رایج دیگری که ممکن است پزشک شما تجویز کند، تریامسینولون است؛ نوعی محلول کورتیکواستروئیدی که مستقیماً به ندول های آکنه تزریق می شود.

هشدار در مورد درمان آکنه

بیمارانی که داروهای آکنه مصرف می کنند باید نسبت به عوارض جانبی احتمالی و تداخلات با سایر داروها و داروهای گیاهی هوشیار باشند.

رتینوئیدهای موضعی و بنزوئیل پراکسید می توانند پوست را قرمز، خشک و حساس به نور خورشید کنند.

آنتی بیوتیک های خوراکی ممکن است باعث حساسیت به نور خورشید و ناراحتی معده شوند.

بنزوئیل پراکسید ممکن است اثرات برخی از رتینوئیدهای موضعی را مهار کند.

مصرف آنتی بیوتیک های خوراکی برای بیش از چند هفته ممکن است زنان را مستعد ابتلا به عفونت های قارچی کند.

برخی از محصولات آکنه بدون نسخه می توانند باعث واکنش های آلرژیک نادر اما جدی یا تحریک شدید شوند. اگر علائمی مانند گرفتگی گلو، مشکل در تنفس، احساس ضعف، یا تورم صورت یا زبان دارید، به دنبال مراقبت های فوری پزشکی باشید.

در صورت بروز کهیر یا خارش، استفاده از این محصول را متوقف کنید. علائم می تواند از چند دقیقه تا یک روز یا بیشتر پس از استفاده ظاهر شود.

درمان اسکار آکنه

برخی از بزرگسالان زخم های ناشی از آکنه دارند؛ برخی از روش های جراحی نسبتاً تهاجمی می توانند اسکارها را بهبود بخشند. این روش ها شامل درم ابریژن، چندین نوع لیزر و لایه برداری شیمیایی است. این روش‌ها سطح زخم را از بین می‌برند و لایه‌های بدون لک پوست را آشکار می‌کنند. متخصصین پوست ممکن است از موارد زیر نیز استفاده کنند:

• میکرونیدلینگ برای تحریک کلاژن و کاهش ظاهر اسکار
• سابسیژن که در آن از یک سوزن در زیر زخم ها برای شکستن آنها استفاده می شود
• پرکننده‌ها، تزریق‌هایی در زیر زخم‌ها برای بلند کردن آن‌ها به سطح پوست اطراف

متخصصان پوست ممکن است از لایه بردارهای سطحی بیشتری مانند اسید گلیکولیک یا سالیسیلیک استفاده کنند که به شل شدن جوش های سرسفید و سر سیاه و کاهش جوش ها کمک می کند.

میکرودرم ابریژن روی خود آکنه تاثیر کمی دارد، اما در ترکیب با لیزر موثر است.

قبل از در نظر گرفتن هر گونه درمانی، مهم است که در مورد روش ها، اقدامات احتیاطی لازم و نتایج احتمالی با پزشک صحبت کنید.

چگونه می توانم از آکنه جلوگیری کنم؟

به دلیل ارتباط آکنه با نوسانات سطوح هورمونی و تأثیرات ژنتیکی احتمالی، بسیاری از پزشکان معتقدند هیچ راهی برای پیشگیری از آن وجود ندارد. حکمت پذیرفته شده این است که نه بهداشت خوب و نه رژیم غذایی نمی توانند از ظاهر شدن جوش ها جلوگیری کنند. درمان ها می توانند آکنه را کنترل کرده و جوش ها را به حداقل برسانند.

مراقبت از پوست حساس به ویژه در دوران نوجوانی توصیه می شود.

اصول اولیه شامل حمام یا دوش گرفتن روزانه و شستن صورت و دست ها با صابون بدون عطر یا ضد باکتری ملایم است.

نکات دیگر برای جلوگیری از شیوع آکنه

• برای کاهش احتمال ضایعات جدید و به حداقل رساندن تحریک پوست از محصولات پوستی غیر کومدوژن استفاده کنید.
• دو بار در روز از یک پاک کننده ملایم استفاده کنید.
• از پاک کننده ها یا محصولاتی که حاوی ذرات پاک کننده هستند یا بافت شنی دارند خودداری کنید. این محصولات می توانند پوست را تحریک کرده و منجر به جوش شود.
• روزانه از مرطوب کننده غیر کومدون زا و ضد آفتاب با طیف وسیع SPF 30 با اکسید روی استفاده کنید.
• از آرایش غیر کومدون زا استفاده کنید.
• از برداشتن، فشردن یا بیرون زدن جوش ها خودداری کنید. این می تواند منجر به زخم و عفونت های پوستی شود.

منبع: سلامت نیوز