فریاد پرتکرار زنان برای پوشیدگی
گروه زنان و جوانان خبرگزاری فارس؛ معصومه فاطمی، پژوهشگر مطالعات زنان: انسان مدرن، عنصر جذابیت را تنانگی و توجه به ارزش های مادی می بیند و توجه به تن را به عنوان عنصری جذاب، برای جذب دیگران قرار داده است. بر همین اساس است که شبکه ا ی از محصولات آرایش و زیبایی را، طبق این نگ اه تولید می کن د. تا بتواند موفق تر، تن را عرضه کند.
در مقابل این نگاه، انسان الهی شده، در سخت ترین شرایط هم، تن را از دیده شدن حفظ می کند، حتی اگر در جنگ باشد یا در اسارت باشد. حماسه عاشورا و اسارت زنان، یک داستان نیست بلکه یک فرهنگ است و نیاز است از ب ُ عد غیرت، عفاف و حجاب به آن پرداخته بشود و فرصت محرم و صفر و اربعین، زمینه ای برای تبیین این فرهنگ استفاده کرد. روایات تاریخی متعددی از اهتمام زنان کاروان حسینی، به حجاب و عفاف وجود دارد. امام حسین به مثابه فردی که اهتمام به اجرای احکام دین داشته است حتی در جزئی ترین مسائل و در سخت ترین شرایط به حجاب و پوشش توجه کرده است.
به طور مثال، امام حسین علیه السلام، در روز عاشورا، در شرایطی که جنگ شدت گرفته است و شهادت نزدیک است به دنبال لباسی کهنه است که توسط دشمن دزدیده نشود و تنش را بپوشاند. و قتی لباسی تنگ بر ای او می آورند از پوشیدن لباس تنگ خود داری می کند زیرا نمایش حجم بدن را ذلت می داند و لباس تنگ را لباس ذلت معرفی می کند. اهمیت دادن به لزوم پوشیده بودن بدن حتی پس از شهادت و عدم پوشیدن لباس تنگ در آن شرایط، توجه به کیفیت پوشش را نشان می دهد.
امام حسین (ع) حضرت زینب (س) را قسم می دهد که مبادا نسبت به حجابش کوتاهی کند و می فرماید: «خواهر جان با تو سوگندی دارم به آن وفا کن چون کشته شدم گریبان چاک مزن و چهره بر من مخراش.» امام حسین چادرها یی که محل اسکان زنان بود، نزدیک به هم نصب کرد و طناب خیمه ها را در درون هم و در هم تنیده قرار داد و از سه طرف راه را بر دشمن بست و اطراف خیمه ها را کانالی حفر شد و روز عاشورا هنگام هجوم دشمن در داخل کانال ها آتش افروختند تا دشمنان نتوانند به حرم حسینی دست یابند زیرا غیرت او اجازه نمی داد، تا او زنده است، زنان مورد آسیب قرار بگیرند.
اما زمانی که جنگ پایان رسید روایت مقاومت زنان برای حفظ پوشش بسیار پرتکرار است، حمید بن مسلم می گوید: «به خدا سوگند با چشم خود دیدم که جامه زنان و دختران و بانوان خاندان آن حضرت را می کشیدند و آنها با همه توان تا سرحد جان برای حفظ آن مقاومت می کردند و بر زمین می افتادند و جامه شان را می ربود ند.» و وقتی حجاب از آن ها گرفته می شد، گ ریه می کرد ند و یکدیگر را دلداری می دادند.
در آن شرایط سخت اسارت، درخواست پرتکرار زنان، دریافت لباس پوشاننده و حجاب بیشتر بود. زنان از دریافت غذا و صدقات خودداری می‌کردند ولی حجاب و لباس را دریافت می‌کردند. حضرت زینب وقتی به کوفه رسیدند خطبه ای با صلابت در کوفه خواندند که مردم کوفه با شنیدن آن گریه کردند. ایشان دراین خطبه فرمودند «وای و نفرین بر شما کوفیان! آیا می‌دانید چه جگری از پیامبر دریدید؟ و چه زنان با شخصیت و کرامتی بدنشان را نمایان ساختید؟ و چه خونی از پیامبر ریختید؟ و چه حرمتی از خاندانش را هتک نمودید؟» در روایت های تاریخی به طور مکرر، از هتک حرمت به زنان و ربودن پوشش آنها، ذکر شده است.
زمانی که کاروان اسیران نزدیک شام رسیدند، ام کلثوم (س) به شمر فرمود: «از تو خواسته ای دارم و آن اینکه ما را از دروازه ای وارد شهر کن که تماشاچی کمتر باشد و دستور بده سرهای شهداء را از بین کاروان اسیران بیرون برند و جلوتر از کاروان قرار دهند تا تماشاچیان مشغول تماشای سرها شوند و به ما نظر نکنند اما شمر دستور داد: سرها را بین کاروان متفرق نمایند و آن بزرگواران رامقابل آن دری که معمولاً اسیران را وارد می کنند، قدری معطل کرد تا تماشاچیان بیشتری اجتماع کنند»
در روایت تاریخی دیگری آمده است که «وقتی اهل حرم امام حسین (ع) را وارد مجلس یزید کردند آنها را از نظر می گذراند و از هر یک سوالی می کرد در حالی که در ریسمان بسته بودند در میان آنها بانوئی صورتش را با کف دست می پوشاند زیرا چیزی نداشت که صورتش را بپوشاند یزید پرسید او کیست؟ گفتند: سکینه دختر حسین (ع) است. پرسید تو سکینه ای؟ شروع کرد به گریه کردن بگونه ای که گریه اش را در گلو خفه کرده و اشک می ریخت بطوری که نزدیک بود روحش پرواز کند. یزید پرسید چه چیزی موجب این گریه شدید تو شده؟ فرمود: چگونه گریه نکند کسی که ساتری ندارد صورت و سرش را از تو و همنشینان تو بپوشاند!» در همین مجلس بود که حضرت زینب خطبه ای خواند و خطاب به یزید، فرمودند: «آیا این عدالت است که زنان و کنیزان تو پشت پرده ها باشند و زنان و دختران خاندان رسول خدا با این وضع نامطلوب در حضور مردان نامحرم در جایگاه اسیران؟» این قسمت از خطبه، در حالی که شجاعت حض رت زینب را نمایان می کند به پوشیدگی زن یزید هم اشاره می کند که قابل توجه است.
کاروان اسرا در همه شرایط سعی کردند برای احقاق حق حجاب خود، اعتراض کنند که استنادات تاریخی و روایت های ائمه اطهار گویای این تلاش پویا و مداوم است اما ذکر همه این استنادات در این یادداشت ممکن نیست. بنابراین فقط به همین چند روایت اکتفا کردیم
عدم توجه به اهمیت حجاب در فرهنگ حسینی موجب شده است که این مفاهیم دیده نشود در حالی که گزارهای تاریخی متعدد و غیر قابل انکار است و به دلیل گرایش قلبی جامعه به امام حسین، می تواند زمینه ساز ترویج مفاهیم حجاب و عفاف در عموم جامعه باشد، به نظر می رسد رسانه و هیئات و اربعین می تواند ظرفیتی برای ترویج این گزاره های پرتکرار تاریخی باشد و فریاد بلند حضرت زینب (س) را به زن جامعه ایرانی که دلبسته به دین است، برساند.
پایان پیام /