قربانی کردن نفس در کنار ذبح قربانی
درسی که از داستان زندگی حضرت ابراهیم (ع) و قربانی کردن فرزندش اسماعیل (ع) می‌گیریم این است که باید مطیع امر پرودگار بوده و نفس خود را قربانی کنیم تا به خداوند متعال نزدیکتر شویم.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از موج رسا; عید سعید قربان، یکی از بزرگترین و مهمترین اعیاد مسلمانان است که معمولا این عید را با ذبح قربانی می‌شناسیم. حجاج خانه خدا موظف به ذبح قربانی در روز عید سعید قربان هستند و امر واجب برای آن‌هاست اما مسلمانان دیگر نیز بنا بر توصیه دین اسلام در این روز اقدام به قربانی و توزیع گوشت آن در بین افراد مختلف به‌ویژه نیازمندان می‌کنند.
قربانی کردن در روز عید قربان از داستان زندگی حضرت ابراهیم (ع) و امتحان سختی که این پیامبر داد و به دستور خداوند متعال عمل کرد، باقی مانده است.
خداوند در قرآن کریم به داستان زندگی حضرت ابراهیم (ع) اشاره کرده و برای مثال در آیات 102 تا 106 سوره صافات از آن به عنوان یک آزمایش آشکار یاد می‌کند و می‌فرماید: «هنگامی که با او به مقام سعی و کوشش رسید، گفت: «پسرم! من در خواب دیدم که تو را ذبح می‌کنم، نظر تو چیست؟» گفت «پدرم! هر چه دستور داری اجرا کن به خواست خدا مرا از صابران خواهی یافت!»* چون هر دو تسلیم شدند و او را به پیشانی افکند،*او را ندا دادیم که: «ای ابراهیم!* آن رؤیا را تحقق بخشیدی (و به مأموریت خود عمل کردی)!» ما اینگونه، نیکوکاران را جزا می‌دهیم!* این مسلما همان امتحان آشکار است!»
همه ما داستان قربانی کردن اسماعیل (فرزند حضرت ابراهیم «ع») را شنیده‌ایم و می‌دانیم که حضرت ابراهیم (ع) در این واقعه مورد امتحان الهی قرار گرفت و البته سربلند از این آزمون به بیرون آمد اما موضوعی که در اینجا مطرح است آیا هدف، ذبح فرزند و انسان بود یا هدف خداوند ار دستور قربانی کردن اسماعیل (ع) چیز دیگری بود.
قربانی کردن اسماعیل (ع)، درس و آموزه‌ای است که به ما نشان می‌دهد که انسان مومن و معتقد به خداوند یکتا باید تمام دارایی‌ها و امکانات خود را به عنوان یک امانت الهی دانسته و در راه خداوند هزینه کند. ذبح قربانی در روز عید قربان، نمادی از قطع دلبستگی و وابستگی‌ها و جلوه‌ای از ایثار مال و جان در راه محبوب واقعی و رضای خداوند متعال است و نشانی از قربانی کردن هواها و هوس‌های نفس و سربلندی در آزمون‌های الهی است و باید بدانیم که خداوند متعال همواره بندگانش را در مسیر امتحان قرار می‌دهد.
* دوستداران خداوند بیشتر در معرض امتحان قرار می‌گیرند
حجت‌الاسلام علی ناصر، کارشناس مسائل مذهبی در گفت‌وگو با خبرنگار موج رسا؛ با اشاره به روایتی از امام سجاد (ع) گفت: این امام بزرگوار در روز عرفه، فقیری را دیدند که گدایی می‌کند. تعبیری که هست اینکه امام سجاد (ع) به نوعی صدایشان را بلند کرده و گفتتد وای بر تو که در چنین روزی که لطف و رحمت الهی به همه بندگان حتی غیرانسان یعنی تمام موجودات عالم در این روز عرفه است، چطور در این روز، دست به روی بندگان دراز کردی؟
وی با بیان اینکه فقط و فقط با خداوند متعال باید ارتباط را برقرار کنیم، اظهار داشت: در خصوص عید سعید قربان این نکته مهم را باید توجه کنیم که انبیای الهی و در بین آن‌ها حضرت ابراهیم (ع) جزء آن‌هایی بودند که مورد امتحان‌های سختی قرار گرفتند تا به آن مقام برسند.
حجت‌الاسلام ناصر با بیان اینکه امتحان حضرت ابراهیم (ع) چند درس به ما داده است، خاطرنشان کرد: داستان زندگی حضرت ابراهیم (ع) به ما نشان داد که همواره مورد امتحان هستیم و مخصوصا آن‌هایی که محبت اهل بیت (ع) و الهی در وجودشان است بیشتر در معرض امتحان قرار می‌گیرند.
وی با بیان اینکه به عبارت دیگر، بلا بیشتر برای اهل دوستداران خداوند است، افزود: لذا انبیای الهی و بعد آن اولیای الهی که حضرات معصومین (ع) هستند، سختی‌های بسیاری در زندگی کشیده‌اند و داستان حضرت ابراهیم (ع) نیز موضوع کوچکی نیست چرا که این پیامبر بزرگوار برای اینکه امتحانش را پس بدهد، مامور شد که سر فرزند خود را ذبح کند.
کارشناس مسائل مذهبی گفت: تربیت ابراهیمی که در شخصیت حضرت اسماعیل (ع) بود وی را به این درجه رساند که گفت: پدر بزرگوار! تو به آن چیزی که خداوند متعال به شما امر کرده را انجام بده و نترس از اینکه من فرزند تو هستم.
وی اظهار داشت: حتی در روایت است که حضرت اسماعیل (ع) خطاب به پدرش گفت: چشم‌ها و دست و پای مرا ببند تا دست و پا زدن من، رحمی در دل تو ایجاد نکند.
حجت‌الاسلام ناصر خاطرنشان کرد: در کنار این مادری مثل هاجر را می‌بینیم که برای امتحان الهی، حاضر است فرزند خود را قربانی کند.
* مادران، همسران، خواهران و دختران شهدا، هاجرهای امروزی هستند
این کارشناس مسائل مذهبی گفت: در روایات داریم که گویا وقتی که ابراهیم (ع) و اسماعیل (ع) سربلند از این امتحان بیرون آمدند، یک زخم کوچکی در حنجره اسماعیل (ع) بود که هاجر با دیدن این صحنه، نتوانست طاقت بیاورد و حالت غش به او سر داد اما افرادی مثل حضرت زینب کبری (س) و مادرانی را می‌بینیم در صحرای کربلا که فرزندان و برادران خود را از دست می‌دهند و فرزندان‌شان در مقابل چشمان‌شان قطعه‌قطعه شدند اما دست از این امتحان الهی و حمایت از اهل بیت (ع) و حمایت از مسیر امام حسین (ع) برنداشتند.
وی با بیان اینکه مادران، همسران، خواهران و ختران شهدا، هاجرها و زینب‌های امروزی هستند که با وجود اینکه دیدند فرزندان، همسران و برادران‌شان در مقابل چشمان آن‌ها قطعه‌قطعه شده و به شهادت رسیدند اما صبر و استقامت را از هاجرها و زینب‌ها الگو کرفتند و انقلاب اسلامی ما به نقطه‌ای رسیده که حاصل تربیت هاجرهای زمان ما یکی از اسماعیل‌های زمان ماست که امیدواریم قدردان این نعمت باشیم.
حجت‌الاسلام ناصر با بیان اینکه ذبح قربانی، یکی از اعمال روز عید سعید قربان است که قطعا ثواب و برکات زیادی دارد، خاطرنشان کرد: یک معنای محتوایی از قربانی کردن این است که نفس خود را قربانی کنیم و در مقابل هواها و هوس‌های نفسانی و دنیوی، ایستادگی کنیم و با این قربانی نفس به خداوند متعال، تقرب جوییم و نزدیک باشیم.
* هدف از قربانی فرزند، امتحان الهی بود
حجت‌الاسلام محمدرضا علی‌اکبری، استاد حوزه علمیه به خبرنگار موج رسا؛ گفت: ممکن است این سوال در اذهان باشد که مگر انسان هم می‌تواند قربانی شود؟!
وی افزود: هدف از داستان زندگی حضرت ابراهیم (ع)، قربانی انسان نبود بلکه هدف، محک و امتحان الهی بود و خداوند می‌خواست ابراهیم (ع) را امتحان کند و هدف اصلی در واقع، قربانی نفس است.
حجت‌الاسلام علی‌اکبری خاطرنشان کرد: خداوند متعال می‌خواست ببیند حضرت ابراهیم و اسماعیل و حتی مادرش هاجر تا چه اندازه مطیع امر خداوند هستند.
استاد حوزه علمیه با بیان اینکه حضرت ابراهیم (ع) و فرزندش تسلیم امر پروردگار شدند، اظهار کرد: وقتی هر 2 در برابر فرمان و امتحان الهی تسلیم شدند، اسماعیل (ع) جبین خود را بر روی خاک گذاشت و ابراهیم (ع) نیز آماده فرمانبرداری شد.
وی تصریح کرد: درسی که از این حادثه می‌گیریم این است که نفس، منیت و دنیاطلبی‌های خود را قربانی کنیم و انسان مطیع در برابر خداوند متعال باشیم.
انتهای پیام /