مأموریت هراس‌افکنی در نشریات زنجیره‌ای
به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو به نقل از «وطن امروز»، تبدیل رسانه داخلی به ابزار جنگ روانی دشمنان خارجی، امر جدیدی در تاریخ مطبوعات ایران به حساب نمی‌آید. لیست طویلی از جراید معاصر را می‌توان تهیه کرد که کار ویژه اصلی‌شان تثبیت خط روانی دشمنان کشور بوده است. این رویه البته به یک نحله و اندیشه بازمی‌گردد، تا جایی که ابداع واژگانی همچون «غرب‌زده» در ادبیات فارسی را می‌توان واکنشی...
به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو به نقل از «وطن امروز»، تبدیل رسانه داخلی به ابزار جنگ روانی دشمنان خارجی، امر جدیدی در تاریخ مطبوعات ایران به حساب نمی‌آید. لیست طویلی از جراید معاصر را می‌توان تهیه کرد که کار ویژه اصلی‌شان تثبیت خط روانی دشمنان کشور بوده است. این رویه البته به یک نحله و اندیشه بازمی‌گردد، تا جایی که ابداع واژگانی همچون «غرب‌زده» در ادبیات فارسی را می‌توان واکنشی به این پدیده دانست. با این حال غرب‌زدگی موجود در فضای رسانه‌ای کشور بیشتر جنبه ایجابی داشته است، به این معنا که یک رسانه همسو با غرب با تبلیغ ایده غرب و سفیدشویی تاریخ دولت‌های استعماری به دنبال کسب وجاهت برای غربی‌ها بوده است. اما در این سال‌ها بخشی از کار ویژه رسانه‌های غرب‌گرا سلبی شده است. به این معنا که با ایجاد ارعاب، ادامه‌دهنده استراتژی تهدید آمریکا علیه مردم ایران می‌شوند.
در جدیدترین مورد روزنامه «هم‌میهن» در صفحه نخست شماره روز گذشته خود تصویری از دونالد ترامپ، را کار کرد و با تیتر «هراس اقتصاد از سایه ترامپ» پیشاپیش خط هراس‌آفرینی برای ضریب‌بخشی به تهدیدات را کلید زد. تیتر عجیب این روزنامه از یک طرف پیام التهاب را به بازار کشور صادر می‌کند و از سوی دیگر با مانور روی این گزاره که باید از سایه ترامپ هم ترسید، جنبه‌ای ضد عزت و کرامت ملی ایرانیان دارد. این مشی ضدملی البته امری آشنا در سیاست رسانه‌ای جریان اصلاح‌طلب به حساب می‌آید. اردیبهشت 98 بود که هفته‌نامه «صدا» به سردبیری جواد روح که حالا همین سمت را در روزنامه «هم‌میهن» به عهده دارد، همزمان با تهدیدات نظامی دولت ترامپ، در یک رپرتاژ آشکار برای ارتش آمریکا، صفحه نخست مجله خود را به تصویری از ناو‌ها و جنگنده‌های آمریکا اختصاص داد و از تیتر «دوراهی جنگ و صلح» استفاده کرد.
این اقدام ضدملی که حتی با انتقاد برخی اصلاح‌طلبان نیز همراه شد، در حالی بود که یک سال پیش از آن دولت آمریکا از توافق هسته‌ای با ایران خارج شده بود و عملا نشان داده بود کمترین اعتمادی نمی‌توان برای توافق و تعامل با واشنگتن داشت. ایجاد رعب با برجسته کردن احتمال جنگ از یکسو و محکوم کردن ایران به اینکه اگر تن به زیاده‌خواهی‌های ترامپ ندهد، لاجرم باید گزینه جنگ را انتخاب کند. از سوی دیگر، 2 لبه قیچی فشار روانی دولت آمریکا به افکار عمومی ایران به حساب می‌آمد. یک سال بعد و پس از آنکه تصویر برخورد تحقیرآمیز ترامپ با رئیس‌جمهور صربستان در رسانه‌های جهان خبرساز شد و فعالان شبکه‌های اجتماعی، آن را تصویری نمادین از مناسبات آمریکا در برابر دیگر کشور‌ها به حساب آوردند، این هفته‌نامه با درج مطلبی با عنوان «ناسیونالیسم وارونه» نوشت: «اما آیا واقعا اقداماتی از جنس نشستن رئیس‌جمهور صربستان را باید مایه شرمساری او و ملتش دانست؟ حتی فرض کنیم ادعای روسیه و راست‌گرایان درست باشد و سیاستمدار صرب همچون متهمی در اتاق بازجویی و حتی یک بره مقابل همتای آمریکایی خود نشسته است؛ آیا اگر منافع صربستان چنین اقتضا کند، باید اقدام رئیس‌جمهور این کشور را تمسخر کرد؟ یا باید آن را شجاعتی اخلاقی و عقلانیتی سیاسی خواند که جهت بهبود موقعیت بین‌المللی و کسب منافع اقتصادی اتخاذ شده است؟»
منبع: کیهان