پنج‌شنبه 8 آذر 1403

ماجرای ترور علی‌اکبر صالحی که از آن جان سالم به در برد

خبرگزاری تسنیم مشاهده در مرجع
ماجرای ترور علی‌اکبر صالحی که از آن جان سالم به در برد

علی‌اکبر صالحی با حضور در برنامه برمودا به میزبانی کامران نجف‌زاده ماجرای ترور نافرجام خود را روایت می‌کند.

- اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم؛ صالحی در بخشی از قسمت جدید برنامه «برمودا» با میزبانی کامران نجف‌زاده که شب گذشته 22 بهمن‌ماه پخش شد، در مورد ماجرای ترورش می‌گوید: «زمانی که رئیس دانشگاه صنعتی‌شریف بودم، راننده داشتم و کوچه‌ای که منزل ما در آن بود، سربالایی داشت و آن روز به راننده گفتم که بسیار پشت میز نشسته‌ام و می‌خواهم کمی راه بروم، من را سر کوچه پیاده کنید».

او ادامه می‌دهد: «وقتی در حال قدم زدن بودم، دو نفر با موتور نزدیک شدند و یکی از آن‌ها از موتور پیاده شد و اسلحه‌اش را به سمت من گرفت و نام و شغل من را پرسید که جواب دادم علی هستم و معلم. به جای اینکه بگویم علی‌اکبر صالحی هستم و شغل من این است».

صالحی اضافه می‌کند: «وقتی مشخصات من با آن فردی که به دنبالش بودند، یکی نبود و با ماشین و راننده نیز نبودم، فکر کردند اشتباه گرفتند و از آنجا دور شدند».

نجف‌زاده از او می‌پرسد سخت‌ترین تصمیم شطرنج زندگی شما چه بود؟ که می‌گوید: «تصمیماتی در زندگی گرفتم که از آینده آن‌ها اطلاع دقیقی نداشتم مانند کلاس سوم متوسطه که تصمیم به مهاجرت گرفتم و یا زمانی که برای ارشد تصمیم گرفتم به آمریکا بروم».

میزبان برمودا از او می‌پرسد که آیا تا به حال در زندگی کیش و مات شده است؟ که صالحی با اشاره به اینکه همیشه حواسش جمع بوده است، هیچ وقت مات نشده و از «کیش» درآمده است. به باور او، اراده الهی تنها چیزی است که می‌تواند او را کیش و مات کند و از نظر صالحی کسی نمی‌تواند ایران را کیش و مات کند مگر اینکه راه درست را تشخیص ندهیم و خودمان، خودمان را کیش و مات کنیم.

این وزیر سابق خارجه به شدت دوست دارد که چهره نتانیاهو را شطرنجی کند و از نظرش تا کنون آدمی به خون‌خواری، وحشی‌گری و سنگدلی نتانیاهو در تاریخ بشریت وجود نداشته‌است. از آنجایی که همیشه حواسش جمع بوده است و بی‌گدار به آب نزده و تصمیمی نگرفته است که پشیمان شود، پس در صفحه شطرنج سیاست خوب بازی کرده است.

پای سیاسیون هم به «برمودا» باز شد

به اعتقادش طی تمامی سال‌هایی که در سیاست بوده است، هیچ وقت نقش وزیر را نداشته؛ بلکه همیشه پیاده بوده و سعی کرده است منویات مسئولان بالاتر را تا جایی که ممکن بوده، محقق کند.