مثلث مدعیان رسیدن به قدرت در فدراسیون فوتبال

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، نمی توان فراموش کرد که عملکرد فدراسیون فعلی و انتقادهای افکار عمومی مقبولیت تاج را در بین باشگاهها و هیات ها به پایین ترین سطح خودش طی سال های گذشته رسانده است و ایستادن برای دفاع از این عملکرد و تداومش را حسابی هزینه بر کرده است.

از سوی دیگر محافل ورزشی به طور قاطع مدیرعامل اسبق باشگاه استقلال را گزینه وزارت ورزش در این انتخابات می دانند؛ محمد حسین قریب که جلسات مشترکی با نمایندگان وزارت داشته به طور مشخص و با دریافت امضاهای نزدیک به دولت و وزارت از مرحله نخست انتخابات عبور کرد.

قریب از این سو نزدیک به وزارت ورزش خوانده می شود که در این سال‌ها هم چند باری از سوی سئول نشینان به استقلال دعوت شده است و هم از سویی دیگر دو دوره قبل و در دولت احمدی نژاد، رسما از سوی محمد عباسی به فوتبال دعوت شده بود تا رئیس بعدی اش باشد. آن دور هم تا صبح انتخابات همه بر این باور بودند که این حمایت دولتی و فشار به کفاشیان برای استعفاء سبب می شود قریب رئیس بعدی فوتبال شود.

اخیرا اما محمد عباسی وزیر وقت ورزش درباره آن روز گفته بود:«حتی وقتی انتخابات به دور دوم رسید هم کفاشیان می گفت انصراف می دهد. او در تنفس دو رای گیری رفت و آبی به دست و صورتش زد و گفت می ماند و در انتخابات هم رای آورد!

حالا این ورود دوباره قریب در شرایطی شبیه به بار قبل، احتمال تکرار آن حادثه را برایش قریب می کند!

ضلع سوم این رقابت اما مجمع نشینانند. آنها که تقریبا اسم شان زیر برگه های تمام کاندیداها پخش است و خودشان هم کاندیداهای مستقل دارند که در پیشانی شان خود بهاروند قرار می گیرد.

این سه گانه بر سر قدرت در شرایطی شکل گرفته که تلاش دو گروه دیگر کنار زدن بهاروند با قانون بازنشسته ها و شکستن موازنه قدرت در میان آرای 30 تایی هیات هاست.

تلاشی که نتیجه اش بزودی مشخص می شود. بهاروند و تیم مجمع نشین می دانند که این آخرین دوره نفوذشان برای نشستن در کرسی رهبری فوتبال است و برای حفظ قدرت ممکن است زیر میز بازی هم بزنند.

بازی کاشانی بازی قمار بر سر اعتبار است. او که می داند با وجود قدرت گرفتن گروه های اصولگرا، در دو سال آینده می تواند حتی گزینه وزارت ورزش باشد، شکست در فوتبال شانس آینده اش را هم کم می کند اما با این قمار پا به رقابت گذاشته است.

ضلع سوم اما قوای حامی قریب است که با بیست امضاء به مجمع رفته اند. آنها که ادعا دارند حمایت وزارت پشت سرشان است. حمایتی که مدام از سوی سئول نشینان تکذیب می شود اما ردپای بخشی از نزدیکان به این طیف در این بازی دیده می شود.

وزارت ورزش البته در دوره های قبلی تجارب متفاوتی در انتخابات فوتبال داشته، گاهی پیروزی و گاهی شکست.

آنها که مدعی اند از این همه هزینه برای فوتبال تنها بدنامی‌هایش برای شان به ارث می رسد، ترجیح‌شان اقلا داشتن رئیسی است که اگر کار به ناکامی رسید، این باشد که بگویند پای رفاقت هزینه اش را می دهیم. مثل ماجرای امیرحسین فتحی و استقلال!

حالا فوتبال برای یک جنگ نیابتی دیگر با گزینه نزدیک به تاج، گزینه ای که بر پیشانی اش برچسب حمایت وزارت خورده و گزینه کلونی های کوچک مجمع شده است. هیچ کدام از این سه گروه مایل نیست در این تقابل بازنده باشد. با تمام آنچه در طول نوشته آمد باید گفت فارغ از نقش حیدر، حبیب یا قریب نقش تعیین کننده ای در روز سرنوشت ساز فوتبال بازی خواهند کرد.

43 43