مجتبی عابدینی: راحتم چون استرس ورزش را ندارم!

مهری رنجبر: هر چند کسل کننده است. روزهای بدون تمرین جدی و مسابقه. ولی از طرفی هم خوشحال است بدون استرس سر می کند. روزهای کرونایی برای عابدینی حکم روزهای خیلی دور و خیلی نزدیک به شمشیربازی را دارد.

*چهار ماه سر کردن با کرونا چطور گذشت؟ من به زندگی ام می رسم. زندگی بدون ورزش، که هم سخت است و هم راحت و خوب. *این روزها اما بدون ورزش راحتی؟ راحتم چون استرس ورزش را ندارم. شمشیربازی در خون من است و حتی همین چند ماه هم گه گاه شمشیربازی کار می کنم اما این روزها راحت هستم. اما به این فکر می کنم که چقدر موقع مسابقات استرس دارم و به مغزم فشار می اوردم. من این مدت همه فیلم های مسابقه هایم از سال 2011 تا به حال را نگاه کرده ام. حالا می فهمم که چقدر در مسابقه هایم داد می زدم و آن فریادها برای چه بود. من برای نیمه نهایی قهرمانی جهان وقتی داور در زمان یک دقیقه بررسی که مانیتور را نگاه می کرد مدام روی پیست راه می رفتم و فکر می کردم نتیجه بررسی چه می شود؟ اگر او امتیاز ضربه را به حریفم می داد نتیجه 14-13 می شد و کار من سخت. اما وقتی امیتاز را به من داد از فشاری که تحمل کردم روی زمین نشستم وداد می زدم. عکس این صحنه هم بیرون امد. حالا که یادم می آید، آن شب ان قدرذ داده زده بودم که بعداز مسابقه موقع صحبت با پیمان فخری داد می زدم. چون صدایم در نمی آمد.

*الان سختی ها یادت مانده؟ نه خب. مرور پیروزیها هم لذت دارد. من آن شب بازیکن بزرگی را شکست دادم اما استرس مسابقه خیلی زیاد است. استرس مسابقه یک طرف و استرس تمرین هم یک طرف. حتی سفر با هوایپما و استرس حوادثی که برایمان پیش می آید. حالا به خاطر دوری از این شرایط راحتم.

*با این حساب از تمرین دور مانده ای یا نه؟ من کم و بیش تمرین می کنم. البته 10 روزی است که از شمال به تهران برگشته ام و در خانه وزنه می زنم و تمرین شمشیربازی هم.

ورزشکاران شغل حرفه اشان ورزش است و اگر حمایت نشوند به طور حتم دلسرد می شوند

*کنترل تمرین شما به صورت مجازی چقدر به پیشرفت شما کمک می کند؟ شک نکنید به ما کمک می کند. با این روش بچه ها فرصت دارند تا روی رفع ضعف هایشان کار کنند. روش کنترل از راه دور کمک بزرگی به ما می کند. ما از تمرینات دور بودیم اما خیلی نه. در واقع حکایت این روزهای ما از تمرین جدی شمشیربازی، حکایت خیلی دور، خیلی نزدیک است.

*خیلی از ورزشکاران از این شرایط خسته شده اند، شما چطور؟ شرایط خیلی خسته کننده شده است اما نه فقط برای ما که برای همه ورزشکاران دنیا است. البته رقبای ما حتی حالا هم تمرین و اردوی جدی داشته باشند رو نمی کنند. اما تا انجایی که می دانم آنها هم این طور نیست که در سالن تمرین کنند. شرایط سخت برای همه است.

*این روزها تکواندوکاران و بوکسورها بابت نداشتن حقوق مشکل دارند شما چطور؟ ورزشکاران شغل حرفه اشان ورزش است و اگر حمایت نشوند به طور حتم دلسرد می شوند، آن هم حالا که خبری از تمرین، اردو و مسابقه نیست. در این روزهای سخت که ورزشکاران هم راهی برای امرار معاش ندارند و به هر حال بعضی ها متاهل هستند و البته مجرد ها هم باید زندگی کنند باید مسئولان بیشتر به فکر ورزشکاران باشند. خدا را شکر که رئیس فدراسیون ما ما را حمایت می کند.

251 251