مدال المپیک رویای تکواندوکار مهاجر افغان

به گزارش" ورزش سه" و به نقل از ایسنا، عبدالله صدیقی ستاره تکواندوی افغانستان، در سال 2017 مجبور به ترک کشورش شد. اکنون با نزدیک شدن به بازیهای المپیک 2024 پاریس، او امیدوار است که در این رقابتها مدال بگیرد.

عبدالله صدیقی در اولین حضورش در صحنه ورزشی در وزن 68 کیلو، برابر ژائو شوآی قهرمان جهان و المپیک نبرد خوبی داشت و در آستانه پیروزی بود ولی با اختلاف کمی شکست خورد تا نشان دهد حریف دست و پا بسته ای نیست.

صدیقی در سال 1996 در گلدورا در شمال کابل به دنیا آمد. او که کودکی پرانرژی بود در شش سالگی به سمت تکواندو کشیده و بلافاصله عاشق این ورزش شد. او در ادامه چندین عنوان کشوری را در رده های دانش آموزان و نوجوانان کسب کرد.

این تکواندوکار افغان می‌گوید: به سرعت متوجه شدم که خیلی تکواندو را دوست دارم. میل به پیشی گرفتن از خودم را دوست داشتم. هواداران مرا در خیابان شناختند ولی توجه زیادی به آن نکردم، فقط می‌خواستم کارم را انجام دهم و الگوی خوبی برای جوانان باشم. این همیشه برای من بسیار مهم بوده است.

صدیقی در 15 سالگی به تیم ملی بزرگسالان کشورش پیوست و چندین عناوین مهم قاره ای از جمله مسابقات آزاد آسیا در سال 2011 و مسابقات آزاد بحرین در سال 2013 را کسب کرد ولی در سال 2016، چندین حمله فیزیکی در افغانستان به او شد.

این تکواندو کار افغان بدون اشاره به جزئیات گفت: من مجبور شدم در بیمارستان بستری شوم و تهدیدهای جدی از سوی گروه های جنایتکار دریافت کردم. زندگی با این شرایط بسیار سخت بود. خیلی ها سعی کردند من را مجبور به کنار گذاشتن تکواندو کنند. هضم این شرایط سخت بود. وسایلم را جمع کردم و هر چیزی را که دوست داشتم داخل ساک گذاشتم تا از کشور بروم.

رویای صدیقی زمانی به کابوس بدل شد که فدراسیون دیگر توان مالی برای ورزشکارانش را نداشت. مادرش به او گفت که خانواده‌اش دیگر نمی‌تواند امنیت او را تضمین کند و او باید در اسرع وقت کشور را ترک کند.

او در سال 2017 با هدف رسیدن به اروپا راهی ایران شد. صدیقی درباره این موضوع گفت: پس مدتی زندگی در ایران، به سمت اروپا رفتم و مهاجرت کردم. هرگز تصور نمی‌کردم که روزی این شرایط را تجربه کنم. من داستان های زیادی در مورد سفر مهاجران شنیده بودم و این باعث ترس من شد. نمی‌دانید با چه کسانی قرار است روبرو شوید. ما اغلب دوازده ساعت در روز پیاده روی می‌کردیم، بدون آب و غذا. روزی 12 ساعت بدون آب راه می‌رفتیم ولی چاره‌ای نداشتیم. فکر می‌کنم خوش شانس بودم چون برخی از کسانی که در کنار ما بودند هرگز به اروپا نرسیدند.

پس از دو ماه و نیم، عبدالله صدیقی وارد مرکز پناهجویان بروکسل در بلژیک شد.

صدیقی ابتدا به باشگاهی در پایتخت بروکسل پیوست و اولین گام های خود را برداشت و مدال گرفت. در اسپانیا و لهستان او کار خود را با علیرضا نصر آزادانی ملی‌پوش سابق ایران و یکی از مربیان فعلی شاغل در اروپا آغاز کرد. صدیقی در سال 2019 چندین موفقیت در مسابقات داشت و در مسابقات قهرمانی جهان در منچستر شرکت کرد.

در ژوئن 2020، او تماسی از کمیته بین المللی المپیک دریافت کرد و وارد تیم پناهندگان شد. پاریس 2024 در نظر اوست.

تکواندوکار افغان در پایان درباره حضور در بازیهای المپیک 2024 پاریس گفت: بازی های المپیک رویای زندگی من است. من می خواهم آنجا باشم تا هموطنانم را سربلند کنم و به جوانان نشان دهم که هر چیزی ممکن است. می دانم که صدها افغان به سالن خواهند آمد و از من حمایت خواهند کرد.

نصرآزادانی مربی او گفت: اگر او 100 درصد از توان خود استفاده کند و در شرایط روحی کامل بماند، فکر می‌کنم می‌تواند مدال المپیک را کسب کند. او به وضوح در حال پیشرفت است و همیشه می خواهد یاد بگیرد.