مربی سازنده کمیل قاسمی و کامران قاسم‌پور: کشتی خیلی خانه‌ها را خراب کرده است / مدیون کسی نیستم
مربی سازنده کشتی مازندران می‌گوید کشتی خیلی خانه‌ها را خراب کرده و زندگی‌ها را به جدایی کشانده، چون ورزش سنگینی است و پول زیادی هم در خود ندارد، اما عشقی است که تمام نمی‌شود.
حسین نقیبی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم درباره وضعیت کامران قاسم‌پور بعد از آسیب‌دیدگی در اردوی تیم ملی اظهار داشت: طی چند روزِ آینده وضعیت کامران کاملاً مشخص خواهد شد. کار فیزیوتراپی‌اش به انتها رسیده است و با دکتر کیهانی جلسه خواهند داشت، ولی دید خودش و ما این است که به احتمال فراوان در مسابقات جهانی حضور خواهد داشت. وقتی با او صحبت کردم، گفت نگران نباشد با یک پا هم که شده در جهانی کشتی می‌گیرم.
وی که از کودکی کامران قاسم‌پور مربیگری او را برعهده داشته است، تصریح کرد: در میان خانواده و اهل روستای کامران، کشتی سنتی و محلی خیلی رواج داشته است. پدرش هم کشتی می‌گرفت، ولی نتوانست قهرمان شود. در میان خانواده پدری و مادری‌اش همه کشتی‌گیر بودند، یعنی ژن کشتی داشتند. او از همان ابتدا پرزور، پرقدرت و حرف گوش‌کن بود. اتفاقاً روزی که در باشگاه ثبت‌نام کرد، من هم بودم. او در سالن شهید فقیهی کارش را استارت زد. در رده‌های سنی نوجوانان، امید و بعد هم بزرگسالان مدال گرفت.
«در سال‌های گذشته موافق این بوده‌اید که قاسم‌پور پشت خط حسن یزدانی بماند یا اینکه تغییر وزن بدهد؟»، نقیبی در پاسخ به این پرسش یادآور شد: به هرحال کامران راهی نداشت، چون وزنش کم بود. کشتی‌گیران دیگری هم این شرایط را داشته‌اند. بعد از یک مدتی هم میانبر زد و در وزن دیگری ملی‌پوش شد.
این مربی سازنده مازندرانی درباره اینکه آیا بعد از جهانی بلگراد حتماً شاگردش به 97 کیلوگرم خواهد رفت یا خیر، تأکید کرد: الان نگاه ما به مسابقات جهانی بلگراد است. این رقابت‌ها که تمام شود قاسم‌پور برای المپیک تصمیم‌گیری خواهد کرد.
نقیبی در پاسخ به این پرسش که در این سال‌ها چند بار به‌عنوان عضو کادر فنی تیم‌های ملی در مسابقات حضور داشته است، گفت: در رده پایه و در دوره ریاست مرحوم یزدانی‌خرم در کادر فنی غدیر نخودچی بودم. زمانی که کمیل قاسمی در 96 کیلوگرم کشتی می‌گرفت هم همراه با مرحوم معزی‌پور، محمد طلایی و اکبر دودانگاه با جوانان به آسیایی رفتیم. در دوره ریاست رسول خادم به‌عنوان عضو کادر فنی تیم ملی بزرگسالان هم در مسابقات جهانی 2014، بازی‌های آسیایی 2018، جام جهانی آمریکا و مسابقات آسیایی تایلند حضور داشتم. در آن مقطع، بهترین دوره کشتی‌گیران من بود که در همه رده‌های سنی تیم ملی شاگرد داشتم، علاوه بر کمیل قاسمی، نفراتی مثل رضا مظفری که مدال نوجوانان جهان گرفت، ایمان صادقی که دو مدال جوانان جهان به دست آورد، امیر اکبرزاده و جواد ضیایی. در این چهار سال اما در تیم‌های ملی نبودم و انتظاری هم از کسی ندارم.
وی تصریح کرد: صحبت خودم نیست، من دنبال سفر و این چیزها نیستم، ولی اینها یک طرف قضیه هست، به هرحال مربی هم می‌خواهد ثمره کارش را ببیند و انتظار دارد یک جا هم دیده شود. این کشتی خیلی خانه‌ها را خراب کرده است، ماشین‌ها به خاطرش فروخته شدند، زندگی‌ها به جدایی کشیده شده است و.... هر کسی شبانه‌روز درگیر کشتی می‌شود چون ورزش خیلی سنگینی است، ممکن است روی زندگی خانوادگی‌اش هم اثر بگذارد. این عشقی است که تمام نمی‌شود، اما به هرحال خانواده هم انتظاراتی دارند. به هرحال خوشحالم که در کشتی مدیون کسی نیستم. مربیان سازنده سنگ زیرین آسیاب هستند، دل‌شان به شاگردان‌شان در مسابقات جهانی و المپیک خوش است.
حسین نقیبی با اشاره به اینکه همیشه به شاگردانش توصیه کرده است که بعد از مبارزه احترام حریف را نگه دارند، گفت: وقتی کمیل یکی از حریفان خوبش را برد، به او گفتم «تا می‌توانی او را بزرگ کن. بزرگ کردن حریفت، تو را بزرگتر می‌کند. کشتی او دیگر تمام شده است، تو بردی، ولی از این پس هر چقدر او بزرگ شود، تو بیشتر دیده می‌شوی. یک روزی هم یک کشتی‌گیر پیدا می‌شود تو را ببرد. مهم است که قبلاً تو چه خاطره‌ای از ابتدای کارت باقی گذاشته‌ای».