مطالبه به حق یا فشارِ ناحق؟!
وعده صادق و عملیات های نظامی جایِ مطالبه و ماجراهایی از این دست است؟ در فضای مجازی به نام های گوناگون کلی حرف طرح می شود در این حوزه. کلی پست می گذارند. از متن تا تصویر. حرفشان هم "مطالبه وعده صادقِ3 " است. وقتی علتِ ماجرا را می پرسیم، می گویند ما باید مطالبه کنیم تا مسئولان پای کار بیایند!
تعجب می کنم. مطالبه؟ از کی؟ از چی؟ با کدام منطق؟ واقعا فکری پشت این انگاره ذهنی هست؟ گاهی که احساس می کنم طرف وزنی دارد و خلوص نیتی، جواب می دهم. در جوابِ عزیزی گرانقدر، این جمله مهم و راهبردی رهبر انقلاب را می گذارم که به صراحت فرمودند:" در انجام وظیفه نه تعلل می‌کنیم و نه شتاب زده می‌شویم." این برهان قاطع است برای تنظیم کنش ها و واکنش ها با تراز تعریف شده فرمانده کل قوا. قرار نیست به اسم انقلابیگری فشار بیاوریم که تدبیر نظام گرفتار این دوگانه شود. برایش می نویسم که بر اساس گفته مسئولان، قطعا وعده صادق 3 انجام خواهد شد بعون الله تعالی. اما در زمان خود.
گاه مطالبات می تواند قوه تصمیم گیر نظام را تحت فشار قرار دهد. او مثل دیگر هم باورانش، می خواهند علامتِ سوال را به سمت دولت بچرخانند. انگار مطالبه از پزشکیان است. این را در پلتفرم های متعدد می شود دید. ذیل پروفایل های واقعی و بیشتر جعلی هم این مسئله مطرح می شود. انگار می خواهند بار را بر دوش دولت بگذارند. برای تبیین ماجرا برایش می نویسم در مسئله سوریه یا پاسخ نظامی به رژیم جعلی، قطعا روسای جمهور محور نیستند که با تغییر افراد رویکرد کلان تفاوت کند. اگر براساس تحلیل خطا، مسئولیت شرایط امروز دمشق را به خواهند به حساب پزشکیان بگذارند، ناگزیر باید موفقیت درهم شکستن داعش و جریانات تکفیری در سال های پیش را هم به حساب روحانی بنویسند. نمی شود آن توفیق را بی رابطه با دولت دانست و شرایط به هم ریخته امروز را به حساب دولت ایران نوشت. اگر آن را می پذیرند، این را هم حق دارند از چشم دولت ببینند اما چنین نیست. نه به دولت که به حاکمیت ایران هم شرایط امروز ربط چندانی ندارد.
ما در سال های طولانی، حق مطلب را با درهم کوبیدن جریانات تکفیری ادا کردیم. خود سوری ها باید زمان را قدر می دانستند و با تقویت خود و اصلاح رابطه با تمامی سوری ها، اقتداری ایجاد می کردند که کسی به آنان چپ نگاه نکند. قرار نیست بار نجنگیدن ارتش سوریه را ما به دوش کشیم. جمهوری اسلامی، دست افراد را می گیرد برای دفاع از خود اما قرار نیست به جای آنان راه هم برود. همه چیز حساب و کتاب دارد. نظام هم حواسش هست که چه باید بکند هم در معرکه های گوناگون و هم در برابر جنایات صهیونیست ها. فراموش نکرده است که بخواهند برخی گروه ها یادآور شوند. درست به یاد دارد و دقیق هم برنامه ریزی می کند تا نه در قاعده بازی حریف بلکه در صفحه ای که خود تدبیر می کند جواب خواهد داد.
وعده صادق 3، به موقع انجام خواهد شد تا بازی را و نتیجه را تغییر دهد. کاری نکنیم که فشار بر مسئولان معنا شود آن هم از نوعی که کشاندن کشور به زمین بازی دشمن باشد. هوشیاری و عقلانیت ایرانی را نمایندگی کنیم. انقلابی گری را با فهم درست در منهج رهبر انقلاب پی بگیریم. شرایط را از نو فهم کنیم. با در نظر داشت همه مسائل اقدام کنیم. نه بگذاریم ما را به شتاب بکشانند و نه اجازه دهیم سرعت گیر سر راه ایجاد شود. به قوه تصمیم گیر نظام اعتماد کنیم.