«مهندسی کردن» این بار غلط از آب درآمد / خودزنی رئیس فدراسیون کشتی

علیرضا دبیر در حالی نسبت به انتصابات کمیسیون ورزشکاران معترض شده و تهدید به کنار رفتن نمایندگان کشتی از ترکیب این کمیسیون کرده که «آئین نامه مصوب» هیچ حقی به او و ادعاهایش نمی‌دهد.

به گزارش خبرنگار مهر، قرار است کمیسیون ورزشکاران کمیته ملی المپیک امروز یکشنبه با برگزاری اولین نشست اعضا، به صورت رسمی دومین دوره فعالیت خود را آغاز کند این در حالی است که در آستانه برگزاری این جلسه تعیین کننده که طبق قانون باید با رای گیری برای انتخاب رئیس و نایب رئیس هم همراه باشد، علیرضا دبیر با مطرح کردن صحبت هایی چالش ها و حاشیه های جدیدی را پیرامون کمیسیون و کمیته ایجاد کرده است.

مخاطب صحبت های انتقادی و تهدیدی رئیس فدراسیون کشتی به طور دقیق صالحی امیری است که هفته گذشته اقدام به تعیین اعضای انتصابی کمیسیون ورزشکاران کرد و از آنجا که نتیجه این انتصابات باب میل علیرضا دبیر و مجموعه اش نبوده، کار را به اعتراض و لجبازی او کشانده است.

شروع داستان هم از آنجا بود که کشتی در انتخابات 21 آبان ماه کمیسیون ورزشکاران صاحب دو کرسی در ترکیب 15 نفره این کمیسیون شد و همین مسئله این انتظار را برای علیرضا دبیر ایجاد کرد که رئیس کمیته ملی المپیک در جریان انتصاب هایی که برای تکمیل ترکیب کمیسیون دارد، به کشتی نسبت به دیگر رشته ها نگاه مهربان تری داشته باشد، خیلی از رایزنی ها را هم مد نظر قرار دهد و حداقل یک سهمیه دیگر به این رشته و اهالی آن اختصاص دهد.

این در حالی است که سیدرضا صالحی امیری در انتصاب هایی که می توانست برای کمیسیون ورزشکاران داشته باشد، گرایشی به کشتی نشان نداد و بی توجه به جایگاه این رشته و حتی برخی رایزنی های انجام شده، از میان دیگر رشته ها اقدام به انتخاب کرد و به محمد بیداریان (شنا)، محمد باقری معتمد (تکواندو)، ثریا آقایی (بدمینتون) و ندا شهسواری (تنیس روی میز) به عنوان اعضای انتصابی کمیسیون ورزشکاران حکم داد.

ملاک انتخاب این چهره ها قاعدتا مشورت و به نوعی استعلام کمیته ملی المپیک از فدراسیون های آنها بوده است اما اینکه چرا در میان این همه رشته، صالحی امیری روی شنا، تکواندو، تنیس روی میز و بدمینتون دست گذاشته قاعدتا به خاطر پیروی از آئین نامه کمیسیون ورزشکاران بوده و اختیاری که به رئیس کمیته ملی المپیک بابت انتصاب داده است.

حق انتصاب رئیس کمیته ملی المپیک به تبعیت از آئین نامه کمیسیون ورزشکاران کمیته بین المللی المپیک انجام شده است. کمیسیون ورزشکاران IOC ترکیبی 30 نفره دارد که 16 نفرشان با رای گیری مشخص می شود و 14 نفر دیگر با انتخاب و انتصاب رئیس IOC یعنی توماس باخ؛ این حق انتصاب در آئین نامه کمیسیون ورزشکاران ایران برای چهار نفر است.

در بند دوم از ماده 4 (ترکیب کمیسیون) آئین نامه کمیسیون ورزشکاران آمده است: «رئیس کمیته ملی المپیک و به منظور حصول اطمینان از برابری منصفانه جنسیتی و رشته های ورزشی و نیز اطمینان از تحقق کلیه شرایط عضویت ذکر شده دراین آئین نامه و دستورالعمل کمیته بین المللی المپیک برای کمیسیون ورزشکاران، در هر زمان می تواند 4 ورزشکار را از میان ورزشکاران واجد شرایط طبق تعریف بند یک ماده 5 آئین نامه به عضویت کمیسیون با حق رای منصوب نمایند.»

در این بند و هیچ یک از دیگر بندهای آئین نامه کمیسیون ورزشکاران «جایگاه رشته های ورزشی و میزان مدال آوری و افتخار آفرینی» در تعیین تعداد نمایندگان‌شان برای ورود به ترکیب کمیسیون مدنظر قرار داده نشده است بلکه صرفا «برابری منصفانه جنسیتی و رشته های ورزشی» عامل تعیین کننده بوده است.

بنابراین بزرگترین انتقادی که می توان نسبت به علیرضا دبیر و انتظار واهی او وارد کرد، بی اطلاعی از آئین نامه کمیسیون ورزشکاران و مصوباتش است وگرنه چرا باید کسی که مدعی مدیریت ورزشی است و ریاست بزرگترین رشته ورزشی ایران را بر عهده دارد، انتظار اقدامی خلاف قوانین را داشته باشد.

در هر صورت علیرضا دبیر با مطرح کردن مهندسی بودن انتخابات کمیسیون ورزشکاران تاکید کرده که حسن یزدانی و محمدرضا گرایی در اولین نشست این کمیسیون حاضر نخواهند شد، این در حالی است که طبق آئین نامه مصوب (بند 6 از ماده 4) جلسات کمیسیون ورزشکاران با حضور حداکثر نفرات یعنی نصف به علاوه یک رسمیت پیدا می کند بنابراین حضور یا عدم حضور نمایندگان کشتی تاثیری در نشست امروز و انتخاب های آن نخواهد داشت.

دیگر اینکه همین آئین نامه در بند 7 از ماده 4 خود آورده است که: «در صورت عدم شرکت هر یک از اعضای به دلایلی همچون استعفا یا عدم توانایی در انجام وظایف خود به عنوان عضو کمیسیون، بیماری و فوت یا غیبت بیش از سه جلسه در طول یک سال فعالیت کمیسیون بدون عذر موجه، عضویت ایشان در کمیسیون لغو می شود و اعضای علی البدل، جایگزین اعضای می شوند»

بنابراین اقدامی که علیرضا دبیر انجام داده چیزی نیست جز خود زنی و محروم کردن کشتی از حضور در مهمترین کمیسیون فعال در کمیته ملی المپیک.