ناآرامی‌های اجتماعی و انتخابات آمریکا
در ویکی‌پدیا فهرست جامعی از موارد نا آرامی اجتماعی طی چند قرن اخیر در آمریکا جمع آوری شده است. این فهرست نشان می دهد در قرن هجدهم شش مورد، در قرن نوزدهم هشتاد و چهار مورد، در قرن بیستم بیش از دویست مورد و در قرن بیست و یکم تا کنون حدود پنجاه مورد از این نا آرامی ها ظهور کرده که مورد اخیر در نتیجه قتل جورج فلوید توسط مامور پلیس و نظارت خونسرد سایر پلیس ها شعله ور شد.
از شش مورد طغیان قرن هجدهم هیچکدام به مسئله تبعیض نژادی مربوط نمی شد. بیشتر این نا آرامی ها تا قرن بیستم به دلائل محلی یا مخالفت با مالیات یا اقدامات دیگر دولتی مثل ممنوعیت استفاده از مشروبات الکلی یا رفع ممنوعیت و مانند آن بوده است. برخی از این نا آرامی ها دلایل به ظاهر بی اهمیتی داشت مانند آشوب بر علیه دکتر ها در قرن هجدهم در شهر نیویورک، که متهم به دزدیدن جنازه ها بودند و یا تظاهرات علیه کلاه حصیری در نیویورک در قرن نوزدهم که هشت روز شهر نیویورک را به آشوب کشید. قرن بیستم بتدریج وجه توجه حقوق مدنی و رفع تبعیض بر علیه زنان و سیاه پوستان در تظاهرات و نا آرامی ها بارز و‌این نا آرامی ها با هدف اصلاحات خاص به صورت جنبش های مدنی در آمد و اثر بارزی بر قوانین و رویه های حکومتی اعمال کرد. گرچه تبعیض نژادی را از سطح به لایه های زیرین منتقل کرده و منتفی نکرد. در زمان ریاست جمهوری ترامپ این نوع تبعیض به صورت سیستماتیک بر علیه مهاجرین و خارجی ها اعمال شده است.
از نا آرامی های پر سر و صدای قرن بیست و یکم می توان به تظاهرات موسوم به اشغال وال استیریت در سال های 2011-2012 اشاره کرد، که در عکس العمل به نقش بنگاه های مالی وال استریت در بحران اقتصادی و ضرباتی که به زندگی مردم عادی از طریق ازدست رفتن شغل و یا مسکن و دارایی های آن وارد شد، رخ داد.
به نظر می رسد این جنبش در ایران بیش از آمریکا توجه جلب کرد و بسیاری از چپ گرا ها سقوط سرمایه داری و پیروزی مارکس را به خودشان تبریک گفتند. این جنبش هم چون نه هدف و نه سازمان مشخصی داشت با به راه افتادن اقتصاد به جایی نرسید و حتی منجر به تغییر قابل توجه در قوانین و روال ها هم نشد.
آیا نا آرامی های اخیر منجر به تحولی خواهد شد؟ اخیرا باراک اوبا ما در مصاحبه ای گفته است که این یک مورد جدی است و عواقبی در پی خواهد داشت. اما در زمان ریاست جمهوری خود او نیز یک سیاهپوست سیگار فروش در کنار خیابانی در نیویورک توسط پلیس خفه شد و پس از سخنرانی های احساسی و برخی تظاهرات موضوع منتفی شد. به احتمال زیاد این حادثه به تغییر برخی رویه در کار کرد پلیس خواهد انجامید. چنانکه موارد مشابه در گذشته سبب شد که پلیس موظف به قرار دادن دوربین ویدئو بر روی لباس و داخل خود رو شود تا عمل کرد ها مستند گردد.
اما ورای این شیوه های اداری نتیجه چندانی ظاهر نخواهد شد. تظاهرات خیابانی و هر نوع اجتماعات تا آنجا که صلح آمیز باشد طبق قانون اساسی آمریکا یک حق است، و روال عادی است. آنجا که به آشوب کشیده می شود هم پلیس و نیروی قاهره دخالت می کند تعدادی دستگیر و برای برخی که دلیل متقن در ایجاد خسارت وجود دارد پرونده تشکیل می شود.
با توجه به پوشش غیر متناسب حوادث آمریکا در رسانه های کشور ما پرسش این است که نتایج این رخداد تا چه میزان بر شرایط ما منعکس خواهد شد؟
یکم، این تصور یا خیال پردازی برخی افراد، که در جراید منعکس شده، در مورد انقلاب و فروپاشی سیستم سیاسی آمریکا به صورت کیهانی دور از واقعیت است. برخی خود را برای تجزیه آمریکا و استقلال ایالت ها آماده می کنند که خیال پردازی خارج از حد خیال است.
دوم، آیا این حوادث منجر به رفع تبیعض نژادی خواهد شد؟ جواب هم منفی است به دلایلی که بحث آن به درازا خواهد کشید.
سوم، آیا این حوادث شانس ترامپ را در انتخابات ریلست حمهوری پیش رو کاهش خواهد داد؟ جواب منفی است. ترامپ یک مسابقه سختی را در پیش خواهد داشت. علیرغم مدیریت ضعیف مقابله با ویروس کرونا، و سایر اقدامات نگران کننده از طرف او در امر تشنج زایی بین المللی و مانند آن هنوز به دو دلیل شانس خوبی برای انتخاب شدن دارد. یکی این که طرفداران او به دلایلی از او حمایت می کنند که هنوز بر قرار است. دوم طرف مقابل یعنی حزب دموکرات هم هنوز مسابقه شروع نشده به نظر می رسد آن را باخته است.
درس اخلاقی از این ماجرا ها این که فرصت سوز ها به شیوه دیرین خود ادامه دهند نکند که در یک مورد از دستشان در برود و از فرصتی به نفع کشور استفاده شود.
منبع: کانال تلگرامی نویسنده
این مطلب برایم مفید است بلی 1 نفر این پست را پسندیده اند