نذر حاج قاسم سلیمانی چه بود؟

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، گفتن و شنیدن از شهید حاج قاسم سلیمانی بعد از شهادت این سردار رشید، برای خیلی‌ها به یک موضوع مهم تبدیل شده است. کتاب «شاخص‌های مکتب شهید سلیمانی» که به تازگی منتشر شده است از آن کتاب‌ها است که می‌تواند اطلاعات خوب و مستندی را به مخاطب ارائه بدهد. حجت‌الاسلام علی شیرازی، نماینده سابق، ولی فقیه در نیروی قدس سپاه، که از سال‌های دفاع مقدس همرزم و دوست نزدیک و صمیمی حاج قاسم بوده است، تألیف این کتاب را انجام داده است و سعی کرده بر مبنای سخنان شهید و خاطراتش، یک کتاب جامع، خلاصه و مستند از خصوصیات مکتب و تفکرات شهید سلیمانی بنویسد. نویسنده سعی کرده است با موضوع بندی دقیق، هر موضوعی را که در صحبت‌ها و یا خاطره‌های حاج قاسم می‌آید ذیل گفتمان‌های امام و رهبری قرار دهد و این باعث شده است تا کتاب از لحاظ مرجعیت کتاب خوبی باشد. در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «عظمت سردار سلیمانی و شکوه مکتب سلیمانی، به اخلاص او بود. مظهر معنویت آن شهید بزرگوار، در درجه‌ی اول، اخلاص او بود. کاری به مدح مردم نداشت. دنبال این بود که خدا از او چه می‌خواهد. دیگران ببینند، نبینند، بدانند، ندانند، تمجید کنند، خوششان بیاید، خیلی مهم نبود. آقای جواد رزم حسینی می‌گوید: «در نجف‌آباد، جانباز بالای 70 درصد و قطع نخاعی زندگی می‌کرد. سردار سلیمانی نذر کرده بود سالی یک بار، یک روز کامل در خدمت این شخص باشد و کارهایش را انجام دهد. در آن روز، وی لباس‌های این جانباز را می‌شست، حمامش می‌کرد و همه‌ی کار‌های شخصی وی را مانند پرستار انجام می‌داد.»