نساجی و باختی در جدال نابرابر مقابل الهلال

به گزارش "ورزش سه"، روزی که امید شهر خسته با شش گل راه‌آهن سابق (تیمی که علیرغم نابودی هنوز بازیکنانی از آخرین نسل آن چه در لیگ و حتی تیم ملی حضور دارند) را در هم کوبید و راهی لیگ برتر ایران شد، هوادارن این تیم محبوب مازندرانی در اندیشه بقا برای سالیان سال در لیگ بودند چه برسد به قهرمانی در جام حذفی یا میزبانی از نیمار در آزادی!

امید برای هر کدام از ما معنای متفاوتی دارد اما بدانید تحت هر شرایطی قابل تغییر است. برای مثال هواداران نساجی اکنون امید به صعود به دور بعد لیگ قهرمانان آسیا را دارند در حالی که سال‌ها حضور در لیگ برتر هدفی بود که به سختی حاصل شد و 24سال زمان برد، بله 24 سال...

جوانانی که از شهرهای مختلف به امید حضور در این تیم یا دیدن بازی‌های این تیم به قائم‌شهر سفر می‌کنند، عشق و علاقه فوتبال‌دوستان را در این شهر به خوبی حس می‌کنند. خیابان به خیابان، کوچه به کوچه، خانه به خانه...

نتیجه بازی دیروز گرچه خوشاینده هیچ کدام از آنها نبود، اما فاصله‌ای را نشان داد که فقط فوتبالی نبود. در زمین‌های اکثرا خیس مازندران فوتبال‌هایی را دیدیم بی‌مثل و مانند. ترسی از مصدومیت یا بازی در زمین گلی وجود ندارد. اما آیا چون می‌توان کاری را در شرایط معمولی انجام داد نباید دیگر شرایط را بهتر کرد؟

آیا باید نساجی در تهران میزبان الهلال باشد؟ تیمی که در لیگ قهرمانان آسیاست باید شرایطی سخت و شاید کاملا نابرابر را برای میزبانی از یکی از قدرت‌های اصلی این رقابت‌ها دنبال کند؟

عربستان و تیم‌هایش پول دارند و هیچ محدودیتی هم برای خرید و جذب بازیکن ندارند و روز به روز هم رو به جلو حرکت می‌کنند چرا که دغدغه ای جز پیشرفت فوتبال برای مدیران‌شان وجود ندارد و تمام و کمال خود را وقف این مسئولیت می‌کنند اما ما چه می‌کنیم برای استعدادهایمان؟

آن‌ها روزی در خانه یک تیم ایرانی بازی می‌کردند و مساوی برایشان حکم برد داشت چرا که از یک تیم ایرانی امتیاز گرفتند اما حالا ما باید به خوب باختن از تیم‌های‌شان راضی باشیم چرا که حرکت رو به رشد را در تمامی زمینه‌ها آنطور که فوتبال مسیر آن را تعیین کرده، دنبال نمی‌کنیم.

نساجی دیروز باخت اما هواداران این تیم نه. آن‌ها عشق را در چیز دیگری دیدند نه صرفا باختن از نیمار و تیمی پرستاره و غیرقابل مهار الهلال در جدالی نابرابر.