نسلکشی ارمنیان بهروایت اسناد وزارت خارجه آلمان

«نسل کشی ارمنی: شواهدی از بایگانیهای وزارت خارجه آلمان (1915-1916)» اثر ولفگانگ گوست و ترجمه پروین دانشور به زودی توسط نشر افکار منتشر میشود.
«نسل کشی ارمنی: شواهدی از بایگانیهای وزارت خارجه آلمان (1915-1916)» اثر ولفگانگ گوست و ترجمه پروین دانشور به زودی توسط نشر افکار منتشر میشود.
به گزارش خبرنگار مهر، نشر افکار کتاب «نسل کشی ارمنی: شواهدی از بایگانیهای وزارت خارجه آلمان (1915-1916)» اثر ولفگانگ گوست، مقدمه واهاک دادریان و ترجمه پروین دانشور، منتشر میکند.
ارمنیان و بسیاری از مورخان اروپایی و آمریکایی همواره معتقد بودهاند که بایگانی وزارت امور خارجه آلمان، پس از ترکیه، مهمترین اسناد این جنایات را در خود دارد و بهترین مکان برای درک وقایع مرتبط با نژادکشی ارمنیان است و بازگشایی احتمالی این بایگانی میتواند حقایق بسیاری را درباره نقش دولت آلمان در این جنایات و همچنین وقایع رخ داده در طول سالهای 1915 1918م از سوی حکومت عثمانی، برملا سازد.
آلمان همچنین نقش بسزایی در سانسور اخبار مرتبط با نسل کشی ارمنیان داشته است. برای مثال، کلیسای پروتستان آلمان یکی از مراکزی بوده که وظیفه سانسور اطلاعات را بر عهده داشته است. این میان، تلاشهای یوهانس لپسیوس، کشیش و مبلغ آلمانی، برای جلب توجه آلمانیها به رنج ارمنیان جالب توجه است. او در 1916م، گزارشی در مورد کشتار وسیع ارمنیان، به بیست هزار کشیش آلمانی فرستاد. این گزارش هرگز به مقصد نرسید زیرا کلیسای پروتستان، که لپسیوس نیز عضو آن بود، وظیفه سانسور را برعهده داشت و همسو با حکومت آلمان عمل میکرد.
ولفگانگ گوست، خبرنگار، مورخ و سردبیر سابق روزنامه اشپیگل آلمان، حدود دو دهه مشغول تحقیق در بایگانی های دولتی وزارت امور خارجه آلمان بود. او در 2013، کتاب «نسل کشی ارمن» را نوشت. گوست در این کتاب برای اولین بار صدها سند و مدرک در خصوص نژادکشی ارمنیان ارائه کرد که این اسناد و مدارک نقش آلمان در این جنایت را فراتر از یک شاهد و متحد جنگی نمایان ساخت.
در این کتاب مدارک متعددی ارائه شده که نشان میدهد مقامات آلمانی به خوبی از سیاست پاک سازی قومی عثمانیها اطلاع داشتند و در برخی مواقع آن را تأیید نیز کردهاند. یکی از صدها مدرک منتشر شده در این کتاب، یادداشت 15 اوت 1915م، دریاسالار ویلهلم آنتون سوشون، فرمانده آلمانی ناوگان دریایی عثمانی ترکی است. سوشون در یادداشت خود چنین نوشته است: «ترکیه با دقت و رازداری بسیاری در مورد ارمنیان عمل می کند. سه چهارم آنها از بین رفتهاند... وقتی کار را با آخرین ارمنی یکسره کنند، زمان نجات برای ترکیه فرا میرسد.»
ولفگانگ گوست در این کتاب، به اظهارات قیصر وقت آلمان، بتمان هولوگ، نیز اشاره می کند که گفته بود: «تنها هدف ما این است که تا پایان جنگ ترکیه را در کنار خود داشته باشیم و سرنوشت ارمنیان برای ما ارزشی ندارد.»
در خصوص نقش آلمان در نژادکشی ارمنیان نامیک چینار، نویسنده و محقق ترک، طی تحقیقاتی به بررسی نقش افسران آلمانی در این نژادکشی پرداخته. وی در 2014م در مقالهای در روزنامه طرف، چاپ استانبول، نوشت: «از یاد نبریم که سربازان و درجه داران آلمانی بارها دستوراتی برای اجرای عملیات جنایتکارانه به افسران ارتش امپراتوری عثمانی و فرماندهان ترکان جوان دادهاند. به نظر من نمیتوان نقش فرماندهان آلمانی شاغل در ارتش ترکیه را نادیده گرفت.»